Έχετε διερωτηθεί πώς φρόντιζαν οι άνθρωποι τα παιδιά τους στην Λίθινη Εποχή; Ε, λοιπόν όσο παράξενο και αν σας φαίνεται, οι προϊστορικοί γονείς μπορεί να μην ήταν τόσο διαφορετικοί από τους σύγχρονους μπαμπάδες και μαμάδες.
Πήλινα αγγεία που έχουν βρεθεί στη Γερμανία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη συμπλήρωση του μητρικού γάλατος πριν από περισσότερα από 5000 χρόνια. Αυτά έγιναν πιο κοινά στην Εποχή του Χαλκού και την Εποχή του Σιδήρου και πιστεύεται ότι είναι μερικά από τα πρώτα γνωστά μπιμπερό.
Αναλύσεις παιδικών σκελετών από την περίοδο αυτή υποδεικνύουν ότι συμπληρώματα διατροφής δόθηκαν σε μωρά περίπου έξι μηνών και ο απογαλακτισμός ολοκληρώθηκε στα δύο έως τρία χρόνια. Αυτά τα μπουκάλια βρίσκονται διάσπαρτα σε ερείπια αρχαίων οικισμών και έρχονται σε όλα τα είδη των σχημάτων, αλλά είναι πάντα πολύ μικρά και έχουν ένα στόμιο μέσω του οποίου το υγρό θα μπορούσε να χυθεί ή να χρησιμοποιηθεί ως θηλή.
Μερικές φορές είχαν τη μορφή πολύ χαριτωμένων μυθικών ζώων σαν σώμα με πόδια και κεφάλι, ίσως σε μια προσπάθεια από τους γονείς να διασκεδάσουν τα παιδιά τους. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι συνήθιζαν να ταΐζουν όχι μόνο βρέφη, αλλά επίσης ασθενείς ή ηλικιωμένους.
Μέχρι πρόσφατα κανείς δεν ήξερε τον πραγματικό σκοπό τους, ή τι είδους τρόφιμα θα μπορούσαν να περιέχουν.
Οι επιστήμονες αποφάσισαν να διερευνήσουν αυτά τα αντικείμενα χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται ανάλυση οργανικών υπολειμμάτων. Βρέθηκαν τρία τέτοια αγγεία σε τάφους παιδιών στην Ευρώπη.
Κάνοντας μια πολύ λεπτή διάτρηση για να παράγουν αρκετή κεραμική σκόνη στη συνέχεια την επεξεργάστηκαν με μια χημική τεχνική που εξάγει μόρια τα οποία ονομάζονται λιπίδια. Αυτά τα λιπίδια προέρχονται από τα λίπη, τα έλαια και τα κεριά τα οποία συνήθως απορροφώνται στο υλικό των προϊστορικών αγγείων κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος ή, στην περίπτωση αυτή, μέσω της θέρμανσης του γάλατος.
Ευτυχώς, αυτά τα λιπίδια συχνά επιβιώνουν για χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική μπορούμε να μάθουμε ποιο είδος φαγητού μαγειρεύονταν στα αγγεία. Όπως αποδείχθηκε, έτρωγαν πολλά από αυτά που τρώμε σήμερα, όπως διάφορα είδη κρέατος, γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρια, λαχανικά και μέλι.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα τρία δοχεία περιείχαν γάλα ζωικής προέλευσης από μηρυκαστικά, από αγελάδες, πρόβατα ή κατσίκες. Η παρουσία τους σε παιδικούς τάφους υποδηλώνει ότι χρησιμοποιήθηκαν για να ταΐσουν τα μωρά ζωικό γάλα, ως συμπληρωματική τροφή κατά τον απογαλακτισμό.
Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, επειδή το γάλα για ζώα ήταν διαθέσιμο μόλις οι άνθρωποι άλλαξαν τον τρόπο ζωής τους και εγκαταστάθηκαν στις αγροτικές κοινότητες. Είναι εκείνη την εποχή που οι άνθρωποι εξημέρωσαν αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια και χοίρους. Αυτό τελικά οδήγησε στη «νεολιθική δημογραφική μετάβαση», όταν η ευρεία χρήση του ζωικού γάλατος για τη διατροφή των μωρών ή ως συμπληρωματικού απογαλακτισμού σε ορισμένα μέρη του κόσμου βελτίωσε τη διατροφή, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση του ποσοστού γεννήσεων.
Ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά ως αποτέλεσμα, όπως και τα μεγέθη των οικισμών, τα οποία τελικά έγιναν οι πόλεις που γνωρίζουμε σήμερα. Κρατώντας αυτά τα παλιά μπουκάλια μωρών, είμαστε συνδεδεμένοι με τις πρώτες γενιές παιδιών που μεγάλωσαν στη μετάβαση από ομάδες κυνηγών-συλλεκτών, σε κοινότητες με βάση τη γεωργία.
Αυτή η έρευνα μας δίνει μια μεγαλύτερη εικόνα για τη ζωή των μητέρων και των μωρών στο παρελθόν και πώς οι προϊστορικές οικογένειες ασχολούνταν με τη διατροφή των παιδιών. Η παιδική θνησιμότητα ήταν υψηλή, καθώς δεν υπήρχαν αντιβιοτικά εκείνη την εποχή και η διατροφή των μωρών με το ζωικό γάλα είχε τους δικούς της κινδύνους. Αν και μπορεί να έχει αποτελέσει πολύτιμη πηγή διατροφής, σήμερα γνωρίζουμε ότι το μη παστεριωμένο γάλα φέρει τον κίνδυνο μόλυνσης από τα βακτήρια και μπορεί να μεταδώσει ασθένεια από το ζώο.
Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν παρόμοια σκεύη όπως το ίδιο ανακαλύφθηκε πως έκαναν σε έναν προϊστορικό χώρο στο σημερινό Σουδάν. Πως τρέφονταν τα μωρά σε άλλα μέρη του κόσμου;