Γράφει ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου
Τριήμερο. Πρόταση για ένα ευχάριστο βιβλίο στην παραλία. Είναι από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Και για να είμαι ειλικρινής, είναι από τα βιβλία που άνετα τα ξαναδιαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις. Γεμάτο συναρπαστικές ματιές στην ιδιοφυϊα και γαργαλιστικές ιστορίες από τις προσωπικότητες πίσω από αυτήν. «Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ» είναι ακαταμάχητη, εθιστική και πέρα για πέρα διαφωτιστική. Εξετάζει τα καθημερινά τελετουργικά της ζωής των πιο σπουδαίων προσωπικοτήτων της διανόησης των τελευταίων 400 ετών.
Ο Μπαλζάκ έπινε 50 φλιτζάνια καφέ την ημέρα και ο Μπετόβεν απαιτούσε ο καφές του να έχει εξήντα κόκκους ανά φλιτζάνι, συχνά τους μετρούσε ο ίδιος για να είναι σίγουρος.
Η υπέροχη ιστορία του ναού της Αγίας Ειρήνης και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Στο μικροσκόπιο ο Σίγκμουντ Φρόυντ. Ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης. Για να καταλάβουμε πως μπορούσε να είναι αφοσιωμένος στην δουλειά του καθ΄όλη την διάρκεια της μακράς καριέρας του. Η γυναίκα του η Μάρθα, του έβγαζε τα ρούχα από την ντουλάπα, του διάλεγε τα μαντηλάκια, ακόμη και την οδοντόκρεμα του άπλωνε πάνω στην οδοντόβουρτσα. Ο Φρόυντ σηκωνόταν κατά τις 7, έτρωγε πρωϊνό, κι ένας κουρέας επισκεπτόταν καθημερινά το σπίτι του και περιποιούνταν την γενειάδα του. Έπειτα έβλεπε ασθενείς του από τις 8 το πρωί έως το μεσημέρι. Το μεσημεριανό, το κυρίως γεύμα της ημέρας, του το σέρβιραν στη 1 ακριβώς. Ο Φρόυντ δεν ήταν καλοφαγάς – δεν του άρεσε το κρασί ούτε το κοτόπουλο και προτιμούσε τις κλασικές αξίες της μεσαίας τάξης, όπως το βραστό ή το ψητό μοσχάρι. Ευχαριστιόταν, όμως το φαγητό του κι έτρωγε με συγκέντρωση. Παρόλο που ήταν γενικά ένας εξαιρετικός οικοδεσπότης, μπορούσε να είναι τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του κατά την διάρκεια του γεύματος, που η σιωπή του ορισμένες φορές έφερνε σε αμηχανία τους καλεσμένους του, οι οποίοι αγωνίζονταν να κάνουν έναν διάλογο με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Για τη θάλασσα, το ραδιόφωνο, για ένα πουκάμισο… ανοιχτό, για μια Ελένη
Μετά το μεσημεριανό ο Φρόυντ έβγαινε για περπάτημα. Δεν ήταν ένας αργόσχολος περίπατος. Ο γιός του Μάρτιν θυμάται πως ο πατέρας του περπατούσε με τρομακτική ταχύτητα. Στον δρόμο αγόραζε συχνά πούρα και έπαιρνε ή έδινε διορθώσεις στον εκδότη του. Στις 3 το μεσημέρι, είχε συμβουλευτικές συνεδρίες έως τις 9 το βράδυ. Μετά η οικογένεια έτρωγε το βραδινό της και ο Φρόυντ έπαιζε χαρτιά με την κουνιάδα του ή έβγαινε για περπάτημα με την γυναίκα του ή μία από τις κόρες του, κάνοντας μερικές φορές στάση σε κάποιο καφενεία για να διαβάσει εφημερίδες. Άλλα βράδια τα περνούσε στο γραφείο του διαβάζοντας, γράφοντας και κάνοντας αγγαρείες επιμέλειας για ψυχαναλυτικά περιοδικά έως τη 1, ή και αργότερα. Λάτρευε τα πούρα, τα οποία κάπνιζε διαρκώς, φτάνοντας και τα είκοσι την ημέρα, από τα 25 του μέχρι και το τέλος της ζωής του, παρά τις συνεχής προειδοποιήσεις των γιατρών του για την υγεία του που ολοένα χειροτέρευε και τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Όταν κάποτε ο 17χρονος ανιψιός του, του αρνήθηκε ένα τσιγάρο ο Φρόυντ του είπε «αγόρι μου, το κάπνισμα είναι μια από τις μεγαλύτερες και φθηνότερες χαρές της ζωής και αν αποφασίσεις εκ των προτέρων να μην καπνίσεις, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σε οικτίρω».
Το βιβλίο «Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ» υπογράφει ο Mason Currey. Δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κέιμενά του έχουν δημοσιευθεί στου New YorkTimes. Ζει στο Λος Άντζελες. Για ενάμιση χρόνο έγραψε πως πολύ μεγάλα μυαλά έβρισκαν χρόνο για να κάνουν την δουλειά του όσο καλύτερα γινόταν, πως οργάνωναν το πρόγραμμά τους προκειμένου να είναι δημιουργικοί και παραγωγικοί. Γράφοντας τις λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους, ήθελε να προσφέρει μια άλλη οπτική για την προσωπικότητά τους και την καριέρα τους, σκιαγραφώντας διασκεδαστικά πορτρέτα τους ως πλάσματα της συνήθειας.
«Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ» του Mason Curreyκυκλοφορεί από τις εκδόσεις KEY BOOKS.