Η Ιταλία είναι προφανώς μία πολύ διαφορετική περίπτωση από την Τουρκία. Όμως και οι Ιταλοί έχουν συμφέροντα τα οποία ήθελαν να διαφυλάξουν.
- Γράφει ο Κώστας Αττίας
Η Ελλάδα με την συμφωνία που υπέγραψε με την Ιταλία «κλειδώνει» τον αποκλεισμό της Τουρκίας, ειδικά αν υπογράψει και την συμφωνία με την Αίγυπτο, από την ΑΟΖ της, η οποία πάντως (συμφωνία με την Αίγυπτο) «κολλάει» στο Καστελόριζο.
Η Τουρκία από την άλλη δεν δείχνει να πολυενδιαφέρεται για τέτοιες «λεπτομέρειες», ούτε για την συμφωνία με την Ιταλία ούτε τι θα γίνει με την Αίγυπτο, και εξακολουθεί πιστεύοντας πως μόνο ότι υπογράφει η ίδια παράγει έννομες συνέπειες σαν να μην συνέβη τίποτα να ετοιμάζει την εξόρμηση των ερευνητικών πλοίων της ενώ ήδη έχουν αποπλεύσει υποβρύχια και πλοία τις τελευταίες ώρες από τους Ναυστάθμους της με στόχο προφανώς να κινηθούν στην περιοχή που η Ελλάδα πλέον και επισήμως έχει στην δικαιοδοσία της μετά την υπογραφή της Ιταλίας.
Η απάντηση λοιπόν του Ερντογάν είναι και πάλι οι προκλήσεις και η ένταση.
Γιατί όμως άργησαν οι Ιταλοί να ανάψουν «το πράσινο φως» στην χώρα μας;
Η απάντηση έχει να κάνει με τους ψαράδες τους!
Και οι Ιταλοί κέρδισαν αυτό που ήθελαν, όσο μικρότερο και αν φαντάζει απέναντι στην ΑΟΖ που «κατέκτησε» η Ελλάδα.
Οι Ιταλοί και με την υπογραφή της χώρας μας πλέον θα μπορούν να ψαρεύουν νόμιμα ακόμα και αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12ν.μ. σε απόσταση 6 ν.μ. από τις ακτές μας.
Στην συμφωνία άλλωστε φτάσαμε μετά από διαπραγματεύσεις των συναρμόδιων Υπουργείων των δύο κρατών και για αυτό ο Νίκος Δένδιας στις δηλώσεις που έκανε μετά την υπογραφή με τον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών Luigi Di Maio αναφέρθηκε στην συμβολή του Μάκη Βορίδη, σημειώνοντας: « θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκη Βορίδη, για την αγαστή συνεργασία που είχαμε κατά τη διάρκεια των σχετικών διαπραγματεύσεων».