Σάββατο. Η μέρα της περιπλάνησης στις γειτονιές. Αγαπημένη συνήθεια χρόνων. Εννοείται και η μέρα του καφέ. Είτε μόνοι, καλό είναι και αυτό που και που, είτε φίλους και γνωστούς.
Να έχουμε να λέμε με φίλους και γνωστούς, κυρίως με εκείνους που έχουμε καιρό να τα πούμε. Να μην χανόμαστε με τους ανθρώπους. Πόσο κινητό πια στην ζωή μας. Το από κοντά μετράει. Και μας μετράει επίσης.
- του Δημήτρη Γιαγτζόγλου
Κι επειδή πάντα μοιράζομαι ότι καλό και ωραίο διαπιστώνω στις βόλτες μου στις γειτονιές, σας έχω το κατάλληλο μέρος για αντάμωμα. Ένα χώρο, με ένα όνομα, που έχει την εξήγησή του και σίγουρα θα σας μείνει, μια διακόσμηση που σου δίνει την εντύπωση ότι πας στο σπίτι φίλου, σε ένα καλόγουστο σπίτι, σε μια γειτονιά, ναι γειτονιά.
«Δέκα ενάτου» Χαροκόπου 143. Πολύ κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού στον Ταύρο. Μας περιμένει ο Λευτέρης εκεί. Είχα καιρό να συναντήσω άνθρωπο να έχει όνειρα. Και απλώς να τα έχει. Να τα πραγματοποιεί. Έχει προσέξει την κάθε λεπτομέρεια ο κοζανίτης.
Α!!! Και επειδή ξέρω και ξέρουμε την λόξα μας με τις selfies στο «Δέκα ενάτου» σας περιμένει εκτός όλων των άλλων και μια έκπληξη. Μια ιδιαιτέρως μελετημένη γωνιά για να βγάλετε την καλύτερη selfie. Κατά άλλα, φρεσκοκομμένος αρωματικότατος καφές, φοβερή σπιτική λεμονάδα, άπαιχτες μπρουσκέτες και κυρίως ζεστό περιβάλλον. Ρίξτε μια ματιά σε κάτι ραφάκια μπαίνοντας. Κάτι μοναδικά ποτήρια. Προφανώς μια άλλης εποχής. Από το ντουλάπι της μαμάς. Τέτοια εποχή επιβάλλεται ένα τραπεζάκι έξω. Κι εκεί διαπιστώνεις κάτι που έχεις ξεχάσει. Σας το είπα. Γειτονιά. Κάθε λίγο ακούς «γειά σου Λευτέρη τι κάνεις». Να γνωρίσουμε και τον χώρο και τον άνθρωπος που «κρύβεται» πίσω από αυτόν τον χώρο. Τα είπαμε μαζί του.
Πως σου ήρθε η ιδέα για το μαγαζί;
Μόλις είχα τελειώσει από μια δουλειά και αναζητούσα λίγο χρόνο για να ξεκουραστώ. Έμεινα έναν χρόνο εκτός χώρου και εκτός δουλειάς γενικότερα, και εκείνο το διάστημα άρχισα να χτίζω το κόνσεπτ στο μυαλό μου. Σιγά σιγά άρχισα να ψάχνομαι και να το σχεδιάζω. Ξεκίνησα να σχεδιάζω από τα ηλεκτρολογικά μέχρι και τα υλικά για το πάτωμα αν και δεν είχα καμία σχέση με όλα αυτά. Τελικά έφτασα να έχω έτοιμα τα σχέδια για να παρουσιάσω στους εργάτες. Ήθελα να φτιάξω ένα μαγαζί στο οποίο θα είμαι υπάλληλος του εαυτού μου και να δημιουργήσω εκεί μέσα μια οικογένεια όπου μέλη της θα είναι τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι πελάτες. Να νιώθουν όλοι οικεία μιας το κατάστημα μοιάζει με σπίτι, ενώ όλοι θα φωνάζουν με το μικρό μου όνομά. Μου αρέσει το «Λευτέρη κάνε μου έναν καφέ».
Τι δουλειά έκανες πριν και θα ήθελα να μου πεις γιατί διάλεξες να κάνεις αυτή την δουλειά;
Έχω περάσει απ όλα τα στάδια ενός μαγαζιού, από λάντζα, σερβιτόρος, βοηθός, μπαρ, μπουφέ, υπεύθυνος και πριν ανοίξω το μαγαζί δούλευα για χρόνια σαν μάγειρας ενώ έχω δημιουργήσει το μενού για μεγάλη αμερικάνικη αλυσίδα τόσο για την Ελλάδα όσο και καταστήματά της στο εξωτερικό. Γενικά έχω κάποια εμπειρία και το να ασχοληθώ και να ανοίξω ένα τέτοιο μαγαζί ήταν αναπόφευκτο. Αυτό αγαπώ και αυτό ξέρω να κάνω καλά.
Γιατί αυτό το όνομα;
Δεν ήθελα να δώσω μια λέξη σαν ονομασία και έτσι σκέφτηκα να δώσω έναν αριθμό που θα ακούγεται και θα διαβάζεται εύκολα. Το 10/09 είναι μια ημερομηνία ενώ τα δυο μηδενικά στην μέση σε κάνουν να το προσέξεις καλύτερα.
Το “Δέκα Ενάτου” σημαίνει 3 πράγματα: πρώτον ότι θα ήταν η ημερομηνία που θα άνοιγε το μαγαζί, δεύτερον πως το κατάστημα θα άνοιγε 10 το πρωί με 9 το βράδυ και τελευταίο και πιο σημαντικό, είναι πως εκείνη την ημερομηνία πριν έναν χρόνο ακριβώς γεννήθηκε ο σκύλος μου που τον υπερλατρεύω.
Η φιλοσοφία που στήθηκε αυτό το μαγαζί;
Έχοντας σκεφτεί πρώτα την ονομασία του μαγαζιού θα έπρεπε να σκεφτώ και το κόνσεπτ. Έτσι δημιούργησα στην ουσία ένα χώρο φτιαγμένο σαν σπίτι, όχι όμως ένα οποιοδήποτε σπίτι, αλλά το σπίτι του σκύλου μου. Το πάτωμα είναι σαν δρόμος, η τουαλέτα σαν αυλή ενώ υπάρχουν κάδρα με φωτογραφίες του σκυλιού μου μέσα στο χώρο για να δείχνει από ποιον κατοικείται το σπίτι. Ήθελα ταυτόχρονα να νιώσει όποιος έρχεται για να πάρει έναν καφέ, σαν το σπίτι του και να μην μπει σε ακόμη ένα άψυχο καφεκοπτείο. Είναι ένα μοντέρνο, μίνιμαλ και ταυτόχρονα βιντατζ μαγαζί με πολύ κάλο πάντρεμα και των δύο στιλ.
Η λογική σου ήταν όχι ακόμη ένα καφέ σας όλα τα άλλα;
Ακριβώς. Δεν ήθελα ακόμη ένα συνηθισμένο καφέ. Η διακόσμηση και γενικότερα τα πάντα είναι σχεδιασμένα από εμένα. Προσωπικό γούστο. Το μαγαζί έχει ονομαστεί INSTAGRAMIKO μιας και οποιοδήποτε σημείο και αν φωτογραφήσεις “γράφει” καλά. Την τουαλέτα την έχω ονομάσει selfie room (δεν λέω περισσότερα γιατί πρέπει να την δεις από κοντά).
Γιατί η συγκεκριμένη περιοχή;
Ζω στην περιοχή αυτή τα τελευταία 15 χρόνια, πιστεύω πως είναι ένα μέρος με πολλές προοπτικές. Πολύ γνωστός δρόμος, ανοιχτός, με πολλά δέντρα κοντά στο Χαροκόπειο και 2 βήματα από τον ηλεκτρικό του Ταύρου. Είναι μια γειτονιά που στηρίζει τους νέους επιχειρηματίες με πολύ καλούς γείτονες, ενώ υπάρχουν πολλοί νέοι γονείς γενικά και πολλή νεολαία.
Η καταγωγή σου;
Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κοζάνης το οποίο ονομάζεται Άνω Κώμη. Είναι η περιοχή όπου παράγεται ο κρόκος Κοζάνης, το λεγόμενο Σαφράν. Ευλογημένα χώματα μιας και μόνο εκεί μπορεί να φυτρώσει. Στο μαγαζί έχω εντάξει το Σαφράν στα ροφήματα μου, ενώ έχω χρησιμοποιήσει σε μια σαλάτα μου ένα ντόπιο τυρί, το¨Ανεβατό¨ το οποίο πρέπει να δοκιμάσετε.
Πως σκέφτεσαι να το εξελίξεις;
Έχω πολλά ακόμη να φτιάξω στο μαγαζί. Αν και δεν φαίνεται, μέσα μου έχω δώσει το 54.87%. Έχω να δώσω ακόμα πολλά περισσότερα αλλά όλα θα γίνουν σιγά σιγά. Πολλές ακόμη ιδέες διακόσμησης και όχι μόνο. Το κατάστημα έχει ξεκινήσει με καφέ και διάφορα άλλα ροφήματα, μπύρες, κρασιά ενώ για φαγητό προσφέρει σαλάτες και υπέροχες τεράστιες μπρουσκέτες. Το κόνσεπτ μου εξελίσσεται σε ένα καφέ με γλυκά ταψιού και ιδιαίτερο μπράντς.
Τον σκύλο μου τον λένε Αλαντίν είναι ενός έτους και η ράτσα του είναι Πάγκ Στο instagram θα με βρείτε στο @leuterispug ενώ του μαγαζιού είναι @dekaenatou.
«Δέκα Ενάτου» – Χαροκόπου 143