Η κυβέρνηση επέλεξε στα πρώτα της βήματα να ανοίξει ένα μέτωπο με χιλιάδες στελέχη που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την εύρυθμη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και την εξασφάλιση του αξιόμαχου. Τους Υπαξιωματικούς. Στην συνέχεια μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν αντί να προχωρήσει σε κάποια απόφαση ή να δρομολογήσει μία διαδικασία για την λήψη κάποιας απόφασης που θα είχε σαφή χρονικό ορίζοντα έδειξε να πιστεύει πως ο χρόνος θα «ηρεμούσε» τα πράγματα και άφησε την κατάσταση να λιμνάζει. Τελικά όπως φαίνεται έκανε λάθος και οι αντιδράσεις συνεχίζονται αμείωτες.
- Γράφει ο Κώστας Αττίας
Η επιμονή που δείχνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο να υλοποιήσει το Σώμα Υπαξιωματικών έχει δημιουργήσει αντιδράσεις και μεταξύ των Αξιωματικών οι οποίοι συμφωνούν με την εκτίμηση των προερχόμενων από Σχολές Υπαξιωματικών, Απόστρατων, πως η δημιουργία Σώματος Υπαξιωματικών συνεπάγεται την υποβάθμιση τους.
Το γιατί οι Υπαξιωματικοί είναι αντίθετοι σε μια τέτοια αντιμετώπιση αποτυπώνει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο η ανοιχτή επιστολή του Απόστρατου Σμηναγού Μηχανικού Αεροσκαφών της ΣΤΥΑ (Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας) Αθανασίου Μαλέτσικα.
Στην ανοιχτή του επιστολή, την οποία έχει δημοσιοποιήσει ο Σύλλογος Αποφοίτων ΣΤΥΑ στην ιστοσελίδα του, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ακούστε λοιπόν Κύριοι Πτέραρχοι.
Όταν για πρώτη φορά ως ίκαροι Ιης ήρθατε να πετάξετε με το Τ-41 το οποίο συντήρησα και επιθεώρησα για να σας το παραδώσω αξιόπλοο, τότε στο 18χρονο παιδικό σας πρόσωπο είδα τον μελλοντικό Ηγέτη της Π.Α.!
Στην πρώτη σας πτήση solo, αγωνιούσα το ίδιο με σας για την προσγείωσή σας. Θυμάμαι ακόμα τα χαμόγελα της ικανοποίησής σας. Ήμουν ο πρώτος που τα έζησε πριν ακόμα σας αγκαλιάσουν οι γονείς σας για την επιτυχία σας. Σε μένα πρώτο εκδηλώσατε την μέγιστη αυτή ικανοποίησή σας. Χάρηκα με την αποφοίτησή σας από την Σ.Ι. γιατί είδα τις προσπάθειές σας να ανταμείβονται. Εξάλλου είχα και εγώ ελάχιστη συμμετοχή σε αυτή σας την επιτυχία. Το θυμάστε;
Αργότερα, όταν τοποθετηθήκατε στις Πολεμικές Μοίρες ως νέοι Ανθσγοί, πάλι ήμουν εκεί και σας περίμενα να σας ΄΄δέσω΄΄ στο cockpit του πολεμικού σκάφους για να αρχίσετε την καριέρα σας στην Π.Α. Το θυμάστε;
Μαζί με άλλους συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων σας αγκαλιάσαμε ως αδέλφια. Οι μεγαλύτεροι δε Συνάδελφοι Τεχνικοί ως παιδιά τους. Θυμάμαι ήσασταν ΄΄ψαρωμένοι΄΄ με τα σκάφη διότι δεν τα γνωρίζατε. Επίσης θυμάμαι ότι ήσασταν ΄΄ψαρωμένοι΄΄ και με τον Α.Ε. και με τον Μοίραρχο, και πολλές φορές ερχόσασταν στο 1ο, 2ο και 3ο Σμήνος για να πιείτε έναν καφέ και να λύσουμε τις απορίες σας για τα σκάφη. Το θυμάστε;
Κάθε φορά που πετούσατε με το σκάφος μου, προσευχόμουν για σας και αγωνιούσα μέχρι να σας δω να προσγειώνεστε. Ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που βλέπατε στην γη πριν την πτήση και ο πρώτος όταν προσγειωνόσασταν. Το θυμάστε;
Θυμάστε κάποιες ΄΄αδεξιότητές΄΄ σας λόγω απειρίας για τις οποίες ουδέποτε έμαθε κανείς το παραμικρό. Ούτε καν ο Αρχιμηχανικός μου! Το έκανα για να διαφυλάξω τον αυριανό μου Ηγέτη. Ναι το έκανα με ρίσκο την δική μου μικρή καριέρα και δεν το μετάνιωσα.
Και όταν κάποιοι συμμαθητές σας απογειώθηκαν για την αιωνιότητα θυμάστε ότι και εγώ συμπόνησα και έκλαψα μαζί σας και χωρίς καν να τους γνωρίζω; Το έκανα γιατί χάθηκε ένας άλλος μελλοντικός ηγέτης. Το έκανα σκεπτόμενος και την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του συναδέλφου μου υπόλογου Σμηνία του χαμένου σκάφους.
Θυμάστε όταν μετά από κάθε θανατηφόρο ατύχημα μου λέγατε την φράση ΄΄ποιος θα είναι ο επόμενος;΄΄ Ναι όντως , ζούσατε καθημερινά παρέα με τον θάνατο, αλλά μαζί με σας βίωνα και εγώ αυτή την ψυχοφθόρο κατάσταση και ας μην το καταλαβαίνατε.
Κατόπιν, όταν πλέον αποκτήσατε πτητική εμπειρία και αναλάβατε Α.Ε στην Μοίρα η συνεργασία μας συνεχίσθηκε σε άλλο επίπεδο, αυτό της εκτέλεσης του πτητικού έργου. Θυμάστε πόσες φορές μου λέγατε την φράση ΄΄βάλε πλάτη΄΄ να εκτελεσθεί το ημερήσιο πρόγραμμα πτήσεων; Ναι έτσι μου λέγατε και εγώ κατανοώντας την θέση σας το έκανα αγόγγυστα. Πολλάκις δε, και εκτός ωραρίου εργασίας και εκτός ΄΄φακέλου΄΄ διαδικασιών! Το θυμάστε;
Μετά, ως Δκτες Μοίρας πλέον, θυμάστε ότι μοχθούσα με τους άλλους συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων να κρατήσουμε την διαθεσιμότητα των αφων σε υψηλά ποσοστά; Το πετύχαμε! Θυμάστε όμως ότι αυτή η επιτυχία ήταν δυσανάλογη με την δύναμη του προσωπικού και τα μέσα που διαθέταμε; Θυμάστε ότι αξιολογηθήκατε ως ΄΄εξαίρετοι΄΄ ώστε αργότερα να αναλάβετε Δκτές Μονάδων; Το θυμάστε;
Και όταν αναλάβατε Δκτές Μονάδων, επικαλούμενοι πάλι την εμπειρία μου, μου είπατε ξανά πάλι την φράση ΄΄βάλε περισσότερη πλάτη΄΄ να βγει το έργο της Μονάδας; Και πάλι ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά σας γιατί κατανόησα τα αυξημένα πλέον καθήκοντά σας και υποβοήθησα το έργο σας από όποια θέση με τοποθετήσατε και πάλι αγόγγυστα και εκτός ωραρίου εργασίας. Πέραν όμως της υποχρέωσής μου το έπραξα και ως ΄΄δικός΄΄ σας άνθρωπος! Το έπραξα γιατί έβλεπα τον ίκαρο Ιης να είναι Δκτης Μονάδας! Το θεώρησα ηθική υποχρέωσή μου. Έτσι το αισθάνθηκα και έτσι το λένε στο χωριό μου! Δεν επιθυμώ φυσικά να μάθω πως το λένε στην δική σας μεγαλούπολη, όποια και αν είναι αυτή!
Και όταν στην συνέχεια συνυπηρετήσαμε στους μεγάλους σχηματισμούς ΓΕΑ, ΑΤΑ, ΔΑΥ, ΔΑΕ, εσείς ως Τμηματάρχες αρχικά και αργότερα ως Δντες Κλάδων και εγώ ως Επιτελής σας, θυμάστε που με καλέσατε ξανά πάλι να ΄΄βάλω πλάτη΄΄ ως έμπειρος πλέον Αξιωματικός που ήμουν; Έτσι με αποκαλούσατε τότε, έμπειρο Αξιωματικό! Θυμάστε που εργαζόμασταν έως αργά το απόγευμα να διεκπεραιώσουμε το επιτελικό έργο αυτών των σχηματισμών; Το θυμάστε;
Ενδιάμεσα της καριέρας σας, όταν πετούσαμε μαζί, εσείς ως κυβερνήτες μεταγωγικού σκάφους και εγώ ως ιπτάμενος Μηχανικός, θυμάστε όταν είχαμε μηχανικό πρόβλημα στις πτήσεις, που ΄΄κρατιόσασταν΄΄ από το στόμα μου περιμένοντας άμεσα την αξιολόγηση της σοβαρότητας της βλάβης ώστε να αποφασίσετε την συνέχιση ή την ματαίωση της αποστολής; Το θυμάστε;
Θυμάστε άραγε κάποιους εξαίρετους συναδέλφους Ιπταμένους Μηχανικούς που εμπιστευόμενοι τους κυβερνήτες των σκαφών ακολούθησαν αυτούς ακόμα και στον θάνατο! Υπάρχει πιο ύψιστη μαρτυρία απόλυτης εμπιστοσύνης κατώτερου προς ανώτερο; Υπάρχει πιο ύψιστη μαρτυρία απόλυτης εμπιστοσύνης ανθρώπου σε άνθρωπο; Υπάρχει πιο κατάλληλη περιγραφή του ορισμού της απόλυτης εμπιστοσύνης;
Άραγε συνειδητοποιήσατε ποτέ ότι για να ανταπεξέλθω με επιτυχία σε ότι εσείς όλα αυτά τα χρόνια μου ζητήσατε, πέραν της εκπαίδευσής μου στην ΣΤΥΑ, συνέχισα σε καθημερινή βάση να μελετώ την τεχνική βιβλιογραφία των αφων που εσείς πετούσατε καθώς και να τηρώ όλα τα θεσμικά κείμενα για την συντήρηση ώστε να πετάτε με ασφάλεια;
Συνειδητοποιήσατε ποτέ ότι το βιβλίο σας, το -1, αποτελεί το 1/20ο της βιβλιογραφίας του αφους το οποίο εγώ, ναι εγώ, σας παρέδιδα αξιόπλοο για να συμπληρώσετε 5.000 και πλέον ώρες με ασφάλεια στον αέρα ο κάθε ένας σας;
Συνειδητοποιήσατε ότι η ζωή σας οφείλετε και στην δική μου τεχνική επάρκεια;
Συνειδητοποιήσατε ότι η επιτυχημένη καριέρα σας οφείλετε και στην δική μου συνεισφορά;
Τέλος, συνειδητοποιήσατε άραγε ότι η εργασιακή μας σχέση, ήταν πολύ βαθύτερη και δεν περιοριζόταν μόνο στην τυπική σχέση ανώτερου –κατώτερου, τουλάχιστον εκ μέρους μου;
Και αν ναι, τότε γιατί τώρα δέχεστε παθητικά την υποβάθμισή μου;
Γιατί δεν ρωτήσατε την γνώμη μου; Δεν σας είναι τώρα απαραίτητη;
Γιατί με υποτιμάτε;
Γιατί δεν αντιδράτε;
Γιατί δεν με σ έ β ε σ τ ε;
Γιατί π ρ ο δ ώ σ α τ ε την πολύχρονη εργασιακή και ανθρώπινη σχέση μας;
Γιατί Κύριοι Πτέραρχοι;
Αξιότιμοι Κύριοι.
Η ευσυνείδητη μικρότητά μου απαιτεί. Ναι α π α ι τ ε ί και δεν παρακαλεί από εσάς, έστω και την ύστατη στιγμή, να σταθείτε στο ύ ψ ο ς των περιστάσεων που ως αεροπόροι είστε εθισμένοι και ταγμένοι.
Θυμηθείτε ότι αρκετές παρελθούσες ηγεσίες και ηγέτες στην Π.Α πάσχισαν όλες αυτές τις δεκαετίες για την αναβάθμιση των Υπξκων. Σεβαστείτε τις!
Ποτέ δεν θα κρατούσαν παθητική στάση για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ποτέ! Τουναντίον, επιχειρηματολογώντας σε όλα τα ανώτερα επίπεδα, ακόμη και αυτό του Πρωθυπουργού, θα αποδείκνυαν το μέγα λάθος αυτής της παράλογης εμμονής. Θα επιβεβαίωναν ότι και ως Ηγέτες στην Π.Α. διατηρούν την ίδια περιφερειακή όραση, την ίδια αυξημένη αντίληψη και τα ίδια αστραπιαία αντανακλαστικά. Αυτά του Κ υ β ε ρ ν ή τ η σκαφους!
Κύριοι Πτέραρχοι
Κλείνοντας αυτή την Επιστολή αισθάνομαι υπερήφανος! Και αισθάνομαι υπερήφανος διότι αν και απόφοιτος Υπαξιωματικός της ΣΤΥΑ, κατάφερα να μου οφείλετε πολλά. Ναι πολλά. Πολύ περισσότερα από αυτά που σας ανέφερα! Και ας μην εσείς το αναγνωρίζετε.
Μεγαλύτερη όμως υπερηφάνεια νοιώθω για τους εν ενεργεία Τεχνικούς Συναδέλφους μου, όλων των ειδικοτήτων, που συνεχίζουν απτόητοι και αγόγγυστα την αποστολή τους στην Π.Α. παρά την επερχόμενη υποβάθμισή τους!
Υποκλίνομαι απέναντί τους.
Εύχομαι ολόψυχα Ασφαλείς Προσγειώσεις στην Π.Α.»