Εκεί, στο Σελλί, στο χωριό του πατέρα του Βαγγέλη, οι τραγικοί γονείς λύγισαν με το που αντίκρισαν τη σορό του παιδιού τους. Η μητέρα του σπάραξε: «Παιδί μου, άγγελέ μου, σπλάχνο μου. Για ποιο ταξίδι κίνησες» έλεγε με λυγμούς. «Γιε μου, παλικάρι μου, πάει το παιδί μου» φώναζε ο πατέρας του, ενώ η αδελφή του αγκάλιασε το φέρετρο του αδερφού της ψελλίζοντας: «αδελφούλη μου».
Η καμπάνα του χωριού χτυπά στον πιο πένθιμο σκοπό και το συγκεντρωμενο πλήθος δεν μπορεί να συγκρατήσει τον χείμαρρο δακρύων και τη λυπη του για το τραγικό τέλος του Βαγγέλη. Όλοι προσεύχονται για εκείνον στον δρόμο για το τελευταίο αντίο και ελπίζουν πως αυτοί που ευθύνονται για ό,τι συνέβη θα πληρώσουν, καθώς ξεκινά τις επόμενες ημέρες η νομική διαδικασία προκειμένου, όπως διαμηνύει η οικογένεια, να δοθεί φως στην υποθεση και να απονεμηθεί Δικαιοσύνη.
Τα μοιρολόγια ακούγονται από μακριά. Ο ουρανός συννεφιασμένος, βροχερός. Σαν να κλαίει κι ο Θεός ακόμα για τον άδικο χαμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Από το λιμάνι των Χανίων, η νεκρική πομπή με το λευκό φέρετρο έφτασε στο Ρέθυμνο, έκανε μια στάση στο χωριό Αρμένιοι, όπου ζούσε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης και η οικογένειά του. Και μετά, έφτασε στο Σελλί, το χωριό του πατέρα του, όπου θα γίνει η κηδεία και η ταφή του 20χρονου στον οικογενειακό τάφο, στις 12.00 το μεσημέρι.