Δεν είναι μόνο ότι ξέρουν λένε «όχι». Δεν είναι ότι δεν ξοδεύουν τον χρόνο τους σε οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί τους στόχους και τις επιδιώξεις τους. Είναι ότι σε καθημερινή βάση κάνουν ένα συγκεκριμένο πράγμα, με προσήλωση και ευλάβεια, χωρίς να επιτρέπουν σε τίποτα και κανέναν να τους διακόψει, ακριβώς όπως όταν προσευχόμαστε.
Τι κάνουν; Σκέφτονται. Διαλογίζονται, επί το ορθότερον, αλλά όχι με τον κλισέ τρόπο, που φτάνει ως τις μέρες μας αναφορικά με τον διαλογισμό. Ναι, εργάζονται σκληρά, ναι, η ζωή τους είναι ένα απέραντο προσωπικό «εργοτάξιο» ιδεών προς υλοποίηση και εκκρεμοτήτων που πρέπει να φέρουν εις πέρας, αλλά, ναι, έχουν τρόπο για να τους συμβαίνουν όλα αυτά, χωρίς να μοιάζουν με αγγαρεία.
Δεν είναι σκέψη, που κάνει το δωμάτιο να μυρίζει καμένο λάστιχο, δεν είναι κάτι που γίνεται υποχρεωτικά. Είναι μέρος της ζωής, της καθημερινής τους ρουτίνας και σε κάποια σημεία μοιάζει με… διάλειμμα σε 7 βήματα.
1. Προγραμματίζουν για να… διαγράψουν
Από το προηγούμενο βράδυ σημειώνουν πώς περίπου θα κινηθούν και δίνουν προτεραιότητα σε όσα πιστεύουν ότι θα τους φέρουν πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων τους. Σημειώνουν και όλα εκείνα τα βαρετά πράγματα που έχουν να κάνουν, ακόμη κι αν δεν τα κάνουν. Φαντάζει αγχωτικό, αλλά δεν είναι. Είναι ένας τρόπος για να μην βυθιστούν στην απόγνωση και το burn out, αλλά και για να έχουν ένα εξαιρετικό επιχείρημα για ό,τι τελικά δεν έκαναν. Αν το μετέθεταν από μέρα σε μέρα, χωρίς να τους κοστίζει τίποτα, ήταν κάτι που τελικώς δεν άξιζε.
2. Κλείνουν το κινητό τους
Δεν σηκώνουν το σταθερό και για συγκεκριμένες ώρες μέσα στη μέρα δεν τσεκάρουν e-mail και social media. Είναι ένας τρόπος να εμβαθύνουν σε όσα πρέπει να σκεφτούν και να εμφανιστούν σε μία σύσκεψη ή ένα ραντεβού με αποτελεσματικές λύσεις. Δεν είναι ανόητοι, ώστε να πιστεύουν ότι με την προσοχή τους διασπασμένη σε 10 διαφορετικά πράγματα, θα τα καταφέρουν έστω και σε ένα από αυτά.
3. Δεν πηγαίνουν στο γραφείο
Μια ή περισσότερες φορές την εβδομάδα δεν εμφανίζονται στο γραφείο, επειδή έτσι πρέπει. Και δεν προφασίζονται αφελείς δικαιολογίες τύπου «έχω πονοκέφαλο / γρίπη / υπερκόπωση». Καθαρίζουν τις ντουλάπες, που λέει ο λόγος, ή κάνουν κάτι που τους ευχαριστεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το μυαλό τους σταματά να λειτουργεί. Ξέρουν πολύ καλά ότι μια άσκοπη βόλτα στους δρόμους της πόλης ή ένας μοναχικός καφές με ένα μικρό βιβλίο, μπορεί να τονώσει ευεργετικά τη δημιουργική σκέψη τους και την επομένη να επιστρέψουν στο στενό πλαίσιο εργασίας και δράσης τους, με μία λαμπρή ιδέα.
4. Κρατούν σημειώσεις
Στην τσάντα τους υπάρχει πάντα σημειωματάριο. Ή έστω ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι. Δεν ξεχνούν ότι πολύ συχνά οι καλές σκέψεις «πετάνε», αν δεν σημειωθούν εγκαίρως. Την ίδια δουλειά μπορεί να κάνει και ένα μαγνητόφωνο. Καμία σκέψη δεν πρέπει να ξεχνιέται, ειδικά αν φαίνεται καλή την ώρα της σύλληψης της.
5. Δεν συμμετέχουν σε συσκέψεις …
και όταν δεν μπορούν να τις αποφύγουν, φροντίζουν να είναι σύντομες και δεν αφήνουν τους άλλους να πλατειάσουν, ακόμη κι αν πρόκειται για τους προϊσταμένους τους. Γνωρίζουν ήδη ότι τίποτα καλό δεν βγαίνει από μία συνάντηση πολλών ανθρώπων που ξεφεύγουν από το θέμα, μόνο και μόνο για να αποφύγουν κάποια υποχρέωση.
6. Κάνουν ερωτήσεις
Δεν τα θεωρούν όλα δεδομένα, ακόμη κι όταν φαίνονται έτσι. Ρωτάνε με τον ίδιο τρόπο που θα ρωτούσε ένα παιδί, χωρίς να φοβούνται μήπως θεωρηθούν αφελείς ή ακόμη ακόμη και «αδιάβαστοι». Η ερώτηση και κυρίως το είδος της απάντησης είναι μπούσουλας γενικώς στη ζωή και όχι μόνο στον επαγγελματικό τομέα. Τις αποφεύγουμε είτε γιατί φοβόμαστε το πώς θα μας χαρακτηρίσουν, είτε γιατί μας τρομάζει η φύση των απαντήσεων. Τίποτα από τα δύο δεν οδηγεί στην επιτυχία.
7. Είναι καλοί ακροατές …
και ξέρουν να κρυφακούν (με την καλή έννοια). Ακούν τους πάντες, γιατί ξέρουν ότι απ' όλους μπορεί να πάρει κάτι ένα γυμνασμένο αυτί. Ακόμη και στο πιο απίθανο σημείο, μπορεί να ακουστεί κάτι αναπάντεχα χρήσιμο. Δεν σνομπάρουν τους ανθρώπους γύρω τους: ξέρουν ότι όλοι διαθέτουν μία εμπειρία, η οποία κάπως μπορεί να τους βοηθήσει. Επίσης, ξέρουν να «στήνουν αυτί», χωρίς να τραβούν την προσοχή. Στο καφέ, στο εστιατόριο, στο σινεμά έχουν τις «κεραίες» ανοιχτές σε μία ξένη συζήτηση, που μπορεί, όμως, να έχει ενδιαφέρον με απρόσμενο τρόπο για τους ίδιους.
Πηγή: www.lifo.gr