Πλήρης ημερών «έφυγε» από τη ζωή τα ξημερώματα ένας από τους πλέον καταξιωμένους Έλληνες ζωγράφους, ο Ηρακλειώτης Γιάννης Μιγάδης.
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης, ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών στο σπίτι του στην Αθήνα όπου είχε επιλέξει, εδώ και δεκαετίες να ζει και να δημιουργεί.
Ποτέ, ωστόσο, δεν λησμόνησε τη γενέτειρά του, την οποία επισκέπτονταν τακτικά ενώ ο δήμος Ηρακλείου τον τίμησε το 2007 για την πλούσια καλλιτεχνική του παραγωγή, βραβεύοντας τον με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης».
Ο Γιάννης Μιγάδης γεννήθηκε στο Ηράκλειο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κ. Παρθένη από το 1945 έως το 1951. Μετά έφυγε με υποτροφία στο Παρίσι όπου σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στη Σχολή Ecole des Arts Decoratifs.
Παρουσίασε έργα του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις από το 1953 ενώ παράλληλα εργάσθηκε στο Εθνικό θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. το ελεύθερο θέατρο καθώς στον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Ασχολήθηκε επίσης με εικονογραφήσεις βιβλίων, ημερολογίων, και περιοδικών ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά περιοδικά.
Υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Πινακοθήκη Πιερίδη, στο Μουσείο Βορρέ και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1998 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την καλλιτεχνική προσφορά, από την "Ένωση Θεατρικών Συγγραφέων", το Θεατρικό Μουσείο, τη Λέσχη "Κνωσσός" των εν Αθήναις Ηρακλειωτών ενώ το 2007 τιμήθηκε με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» από τον Δήμο Ηρακλείου.
Ζωγράφιζε συνήθως με ήπια χρώματα, που αποδίδουν την οικεία ατμόσφαιρα της καθημερινότητας. Η θεματολογία του περιλαμβάνει πορτρέτα, νεκρές φύσεις, σκηνές εσωτερικού χώρου, όψεις της ζωής στην πόλη και τοπιογραφικές συνθέσεις από ελληνικές παραλίες.
Από τη δεκαετία του 1970 χρησιμοποιεί συχνά ως πηγές έμπνευσης παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, τις οποίες αποδίδει άλλοτε με συγκίνηση, άλλοτε με χιούμορ και κριτική διάθεση. Μέσω της τέχνης του, σχολιάζει με οξύτητα, αλλά και διακριτικότητα, την τρέχουσα πραγματικότητα της αστικής τάξης.