Η έρευνα δεν είναι νέα, αλλά περιέργως δεν είναι από τις πιο διαδεδομένες. Κι όμως, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον: Γεννιόμαστε με μόλις δύο έμφυτους φόβους: Τον φόβο της πτώσης και τον φόβο των δυνατών θορύβων.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μελέτη του 1960, η οποία εκτίμησε το βάθος της αντίληψης μωρών από 6 έως 14 μηνών, καθώς και νέων θηλαστικών.
Οι ερευνητές έθεσαν τα «υποκείμενα» σε μία πλατφόρμα που είχε πλέξιγκλας στις άκρες του, για να διαπιστωθεί πόσα από αυτά θα προχωρούσαν στον «εικονικό γκρεμό». Τα περισσότερα από τα υποκείμενα, τόσο τα ζώα όσο και τα παιδιά, δεν προχώρησαν και έκαναν πίσω μόλις είδαν τον «γκρεμό». Ο φόβος της πτώσης είναι ένστικτο απαραίτητο για την επιβίωση πολλών ειδών.
Αντιστοίχως, όταν ακούμε δυνατούς θορύβους, το πιθανότερο είναι, ότι θα αντιδράσουμε με τον μηχανισμό «πάλη ή φυγή». Αυτό ονομάζεται «ακουστικό αντανακλαστικό», σύμφωνα με τον μεταφραστικό νευροεπιστήμονα Seth Norrholm, από το Πανεπιστήμιο Emory. Ο Norrholm εξήγησε, ότι αν ένας ήχος είναι εξαιρετικά δυνατός, «έχουμε την τάση να χαμηλώνουμε το κεφάλι μας. Οι δυνατοί ήχοι κατά κανόνα μας καταπλήττουν. Το κύκλωμα αυτό είναι έμφυτο.»
Είναι μία αντίδραση που έχουμε, η οποία δίνει στον οργανισμό μας το σήμα, ότι κάτι επικίνδυνο μπορεί να πλησιάζει.
Όλοι οι φόβοι που μας διέπουν στην πορεία της ζωής μας, π.χ. ο φόβος του θανάτου ή ο φόβος για το άγνωστο, είναι εντελώς επίκτητοι. Το ερώτημα είναι: Τότε γιατί δεν τους αντιμετωπίζουμε;
πηγή: infokids.gr