Με αφορμή τα όσα είχε σχολιάσει προ ημερών ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σπίρτζης, για τη γυναικοκτονία στη Ρόδο και την αναφορά του για τις… ευθύνες Μητσοτάκη, η Έλενα Ακρίτα εξαπέλυσε τα πυρά της προς τον Σπίρτζη.
Η ίδια έγραψε χαρακτηριστικά στο NEWS247 πως «Όταν δεν ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε, καλύτερα να μη μιλάμε καθόλου. Αλλά καθόλου όμως. Κυρίως όταν πρόκειται για θέματα τόσο σοβαρά όπως οι γυναικοκτονίες που έχουν πάρει πανδημική μορφή στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο».
Η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα
Με αφορμή τη δολοφονία της Δώρας στη Ρόδο από τον – κατ’ εξακολούθησιν κακοποιητή γυναικών – σύντροφο της, είπατε κ. Σπίρτζη το εξής.
«Μια ακόμη γυναίκα σκοτώθηκε … αφήνοντας την ανασφάλεια να περιδιαβαίνει τις ψυχές των συμπολιτών μας, σε όλη τη χώρα. Πόσες ακόμη πρέπει να θυσιαστούν για να αντιληφθούν ότι η πολιτική Μητσοτάκη πρέπει να αλλάξει;
Ο Μητσοτάκης φταίει;
Πάτε καλά;
Δηλαδή αν ξαναέρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κοπούν μαχαίρι οι γυναικοκτονίες; Είμαστε καθόλου σοβαροί;
Με αυτή τη λογική για όσες γυναικοκτονίες διαπράχτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, φταίει ο Τσίπρας;
Κύριε Σπίρτζη, δεν είμαστε καθόλου υποχρεωμένοι να τα ξέρουμε όλα. Κανείς δεν μάς το ζήτησε, κανείς δεν μάς ρώτησε.
Όμως εμείς δίνουμε μάχη να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο.
Όμως εμείς μετράμε μια μια τις νεκρές αδελφές μας – έντεκα θύματα μέσα σε εννέα μήνες.
Όμως εμείς αγκαλιάζουμε τις μαυροντυμένες μανάδες τους και σφίγγουμε το χέρι του πατέρα.
Όμως εμείς διαδηλώνουμε στους δρόμους με πλακάτ που φτιάχνουμε γονατιστές στο πάτωμα.
‘Καμία λιγότερη’.
‘Όχι άλλη γυναικοκτονία’. ‘Δεν είμαστε εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες’.
Σε κάθε στροφή του δρόμου, αντιμετωπίζουμε τον χλευασμό, τις βρισιές, το ανάθεμα, τους ψόφους και τους καρκίνους. Κι αυτό το ξερατό του μίσους, το ζούμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Σαν τη μέρα της μαρμότας, με κάθε νέα γυναικοκτονία – πάλι ο ίδιος αγώνας, τα ίδια πλακάτ, οι ίδιες φωνές, τα ίδια ενωμένα χέρια.
Κύριε Σπίρτζη, στην έμφυλη βία τα θύματα δολοφονούνται επειδή – με βάση τα στερεότυπα του θύτη – δεν πληρούν τους προκαθορισμένους ρόλους της υποταγμένης συζύγου, της πιστής συντρόφου, της στοργικής μητέρας, της υπάκουης κόρης.
Οι γυναίκες που βγαίνουν από τα καλούπια και δειλά δοκιμάζουν τον δικό τους βηματισμό, τιμωρούνται από δυνάστες που απειλούνται από τη συμπεριφορά τους.
Από το πρώτο χαστούκι μέχρι τον θάνατο ένα τσιγάρο δρόμος, κύριε Σπίρτζη μου. Καταλάβατε;
Σαφώς η οικονομική και κοινωνικοπολιτική κρίση, η ανεργία, τα αδιέξοδα οπλίζουν το χέρι του θύτη. Και σαφώς σε χώρα η οποία βουλιάζει στην ένδεια και την αθλιότητα, τα πάσης φύσεως εγκλήματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Γιατί ο δυνατός ξεσπάει στον αδύνατο. Νόμος.
Αλλά στις γυναικοκτονίες δεν παίζει ρόλο μόνον αυτό. Αν έτυχε να ακούσετε τους γονείς του αυτόχειρα θα καταλαβαίνατε πολλά για τον τρόπο που μεγάλωσε.
Λεει ο πατέρας του στο κανάλι Alpha.
«Αυτό που έκανε (o γιος) το ξέρει η ψυχούλα του και μόνο. Από τη στιγμή που δεν έχεις παιδιά, δεν έχεις νιώσει τον πόνο του παιδιού σου και δεν έχει μείνει το παιδί σου τυφλό για δύο χρόνια. Τον πυροβόλησαν στο κυνήγι και δεν ξέρεις τι πέρασε μετά με τη γυναίκα του. Ο γιος μου το έκανε από τη μεγάλη του αγάπη».
Με άλλα λόγια φταίει η γυναίκα.
Λέει η μάνα του στο κανάλι STAR.
“Το παιδί μου είναι ψυχούλα. Είναι πολύ καλό παιδί. Δε θα πω τίποτα για την κοπέλα, γιατί δεν είναι στη ζωή. Το παιδί μου έμπλεξε με λάθος άτομα.”
Έμπλεξε με λάθος άτομα. Αυτά φταίνε. Τα λάθος άτομα που κακοποίηση, που εξευτέλισε, που καταπίεσε, που δολοφονησε. Αυτά φταίνε.
Τί είπε ο θείος του στον ΑΝΤ1– καλά αυτός το τερμάτισε.
«Η καθεμία από εσάς θα πρέπει να σέβεται αυτό που ο καθένας μας είναι σε θέση να προσφέρει. Όχι μέχρι να μας ρίξετε και μόλις σας φτιάξουμε τα σπίτια ξαφνικά θέλετε την ελευθερία σας. Παρουσιάζετε τις γυναίκες όλες σαν θύματα, δεν είστε όλες θύματα, υπάρχετε κι εσείς με αγγελική μορφή αλλά εξωτερικά μόνο, για το μέσα βάλτε άλλη λεξούλα».
Καταλάβατε, κύριε Σπίρτζη; Εμείς οι φεμινίστριες μια ζωή ξιφουλκούμε με το αυτονόητο. Και το κάνουμε χωρίς ανάσα, χωρίς διαλείμματα και πισωγυρίσματα. Το κάνουμε με δάκρυα, με ραγισμένες καρδιές, με αγκαλιές που γλυκαίνουν τον πόνο, με φιλιά σε κλαμένα τσίνορα.
Γι’ αυτό δεν έχουμε αντοχές για ανοησίες – για να μην τις χαρακτηρίσω αλλιώς – σαν και τις δικές σας. Εργαλειοποιείτε τους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος – και καμιά από εμάς δεν θα το επιτρέψει αυτό.
Εδώ δεν σηκώνει ναι με αλλά.
Ούτε αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Συγγνώμη.
Μόνο.
Γιατί, το είπε κι η μάνα του φονιά.
Το παιδί της ‘έμπλεξε με λάθος άτομα’.
Κι αυτοί τα ‘λάθος άτομα’ τα σκοτώνουν.
Συγγνώμη. Μόνο.