Θέμα χρόνου είναι να σκάσει στην Ελλάδα «βόμβα» από Ρίχτερ, σύμφωνα με τους επιστήμονες, έπειτα από 17 χρόνια «σιωπής» του Εγκέλαδου στον κορμό» της χώρας. Την ώρα που η Ιταλία εξακολουθεί να περνά δραματικές ώρες, η χώρα μας δείχνει να έχει ξεχάσει ότι αρκεί ένας σεισμός της τάξης των 6 Ρίχτερ, κοντά σε κατοικημένη περιοχή, για να σπείρει καταστροφή και θάνατο.
Σήμα SOS εκπέμπει ο διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου δρ Γεράσιμος Παπαδόπουλος, τονίζοντας ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διδαχθεί από τον σεισμό της Ιταλίας και να προετοιμαστεί για αντίστοιχο χτύπημα του Εγκέλαδου στην ηπειρωτική χώρα. Αλλιώς «θα το πληρώσει πολύ ακριβά»! Μιλώντας στην «Espresso», ο κ. Παπαδόπουλος επισημαίνει τις ομοιότητες του φονικού σεισμού στην Πάρνηθα (το 1999) με το καταστροφικό χτύπημα στην καρδιά της Ιταλίας.
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 17 χρόνια από τον σεισμό που εκδηλώθηκε στην Πάρνηθα, στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, ο οποίος παρουσιάζει τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά με εκείνον της κεντρικής Ιταλίας. Και οι δύο ήταν επιφανειακοί, με μέγεθος περίπου 6 Ρίχτερ, και σημειώθηκαν στον ηπειρωτικό κορμό και κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Επίσης, και στις δύο περιπτώσεις οι δονήσεις βρήκαν στο διάβα τους κτίρια με πλημμελή αντισεισμική προστασία, με αποτέλεσμα την κατάρρευσή τους και τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, όπως και υλικές ζημιές δισεκατομμυρίων ευρώ.
Από τον Σεπτέμβριο του 1999 η Ελλάδα δεν έχει ζήσει άλλο τέτοιο σεισμικό γεγονός στην ηπειρωτική χώρα, αλλά έως πότε θα είμαστε τόσο τυχεροί; «Δεν μπορούμε να πούμε πότε θα κάνει τον επόμενο σεισμό αυτού ή άλλου τύπου. Ομως, στατιστικά έχει περάσει σημαντικό χρονικό διάστημα από τον τελευταίο του 1999. Αρα τα 17 χρόνια είναι ήδη πολλά και υπερβαίνουν τον μέσο στατιστικό όρο. Κάποια στιγμή θα γίνει και θα πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας» τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο έμπειρος σεισμολόγος εξηγεί ότι οι σεισμοί που γίνονται στη θάλασσα -όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα- δεν είναι τόσο καταστροφικοί, για τον απλούστατο λόγο ότι συνήθως γίνονται μακριά από τις κατοικημένες περιοχές.
Φοβερές συνέπειες
Ομως, όταν ισχυροί σεισμοί συμβαίνουν στις ηπειρωτικές περιοχές, όπως ο σεισμός της Τετάρτης στην Ιταλία, οι συνέπειες είναι φοβερές. «Τέτοιοι σεισμοί έχουν γίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και ήταν όλοι πολύνεκροι. Το 1978 στη Θεσσαλονίκη, το 1981 στις Αλκυονίδες, το 1986 στην Καλαμάτα, το 1995 στο Αίγιο και το 1999 στην Πάρνηθα με 143 νεκρούς» λέει ο κ. Παπαδόπουλος και προσθέτει: «Πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα και από το δικό μας παρελθόν και από το πιο πρόσφατο παρελθόν της Ιταλίας. Η επανάληψη τέτοιων σεισμών στο μέλλον ενδέχεται να έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα και θα πρέπει το αντισεισμικό σύστημα της χώρας να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη αυτό το ενδεχόμενο. Είχα πει παλαιότερα, και το επαναλαμβάνω, ότι υπάρχει μια αδράνεια στην αντισεισμική προστασία και ότι θα έρθει η ώρα που η χώρα αυτό θα το πληρώσει πάρα πολύ ακριβά».
Στο σημείο αυτό ο κ. Παπαδόπουλος φέρνει ως παράδειγμα το πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου των δημόσιων κτιρίων της χώρας, που θυμίζει… γεφύρι της Αρτας: «Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2001 και σήμερα, 15 χρόνια μετά, έχουν ελεγχθεί τα 12.000 από τα περίπου 80.000 κτίρια. Αρα, για να περάσουν όλα από πρωτοβάθμιο έλεγχο, θα χρειαστούν πάνω από 100-120 χρόνια. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, για να μην πάμε στις ιδιωτικές κατοικίες, που είναι ένα άλλο, τεράστιο κεφάλαιο».
«Χωρίς πόρους και προσωπικό»
Για σημαντικές ελλείψεις στην αντισεισμική προστασία, όπως και στο προσωπικό του Γεωδυναμικού, κάνει λόγο ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος, αν και «υπάρχουν υπηρεσίες και πρόσωπα που κάνουν προσπάθειες για να βελτιώσουν την κατάσταση». Ο επιστήμονας τονίζει: «Εχουμε σοβαρό πρόβλημα στελέχωσης, δεδομένου ότι είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε 24ωρη βάρδια, με όχι λιγότερα από δύο άτομα τις νύχτες για λόγους ασφαλείας, και διότι, αν γίνει ισχυρός σεισμός, δεν μπορεί ένας μόνο να τα βγάλει πέρα. Το 2010 το κράτος μάς επιφόρτισε να φτιάξουμε το Εθνικό Κέντρο Προειδοποίησης για Τσουνάμι, του οποίου προΐσταμαι και αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας». Και εξηγεί: «Αρα, επιπλέον αρμοδιότητες και επιχειρησιακές ευθύνες χωρίς πόρους και προσωπικό! Απεναντίας, τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια δεν έχουμε τους πόρους να συντηρούμε τους συμβασιούχους που συμπληρώνουν το μόνιμο προσωπικό για μια στοιχειώδη βάρδια».
Πηγή: www.espressonews.gr