O Γιώργος Πράτανος είναι απ τη Θεσσαλονίκη, έχει δυο ακόμα αδέλφια, εκπληκτική μαγείρισσα μάνα και πατέρα με χιούμορ και τρυφερότητα. Είναι ΠΑΟΚ -τι άλλο;- πίνει πολλούς καφέδες, του αρέσουν οι ξανθές, λατρεύει τα παιδιά, καπνίζει και μπορεί όταν έχει κέφια, με τα αστεία του και το βλέμμα του στον κόσμο, να σε ρίξει απ τα γέλια στα πατώματα με δάκρυα στα μάτια και κομμένη απ τα γέλια ανάσα. Είναι ένας άνθρωπος γλυκός, δοτικός, αγωνιστής, τίμιος, με ηθικές αρχές και υψηλό αξιακό σύστημα. Είναι επίσης φίλος μου και φίλος όλης μου την οικογένειας! Έχοντας δουλέψει μαζί ήξερα πως γράφει πηγαία, όλο εικόνες και με κορυφώσεις που καθηλώνουν, χωρίς να τηρεί κανόνες, αλλά φτιάχνοντας δικούς του, που λειτουργούν σα το συγγραφικό του ένστικτο να είχε την σοφία τους από πάντα! Με το πρώτο του βιβλίο, το Ανεπιθύμητος Νεκρός, απ την εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, δε με ξάφνιασε γιατί περίμενα μια δουλειά του αξιόλογη, αλλά με γέμισε περηφάνεια για την ευρηματικότητα του, την δημοσιογραφική του ακρίβεια, την πολύχρονη έρευνα που είχε καταβάλει αλλά και εκείνη την συγγραφική δυναμική, που φτιάχνει το διαχρονικό, το σπουδαίο, το μνημειώδες. Η συνέντευξη αυτή, άργησε να γίνει. Γιατί ένιωθα τόσο περήφανη, τόσο οικεία, τόσο καμάρι, που θα ταν σα να εκθειάζω τον αδελφό μου, ή ένα κομμάτι από μένα. Να που έγινε, για ένα βιβλίο, που είναι το πρώτο του, αλλά σηκώνει τον πήχη για τις επόμενες προσδοκίες μας. Γιώργο, πες μου, λοιπόν, παραβλέποντας τη συγκίνηση μου, ποια ήταν η ανάγκη για τη μοναχική αυτή, την επώδυνη διαδικασία της συγγραφής και πιο συγκεκριμένα… διαβάστε τη συνέχεια εδώ
