Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι γύρω από την υπόθεση της εν ψυχρώ δολοφονίας του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, η σύζυγος του, Στάθα Αλεξανδροπούλου, μίλησε στο MEGA για την μοιραία μέρα.
Ρωτήθηκε για το πώς αισθάνεται αναφορικά με τις συλλήψεις και για το γεγονός ότι φαίνεται να συμπληρώνεται το παζλ της δολοφονίας του Γιώργου Καραϊβάζ.
«Δεν υπάρχει διαφορά στο τι αισθάνομαι εγώ. Ήταν δεδομένο ότι οι άνθρωποι που είχαν σκοτώσει τον Γιώργο έχουν ονοματεπώνυμο. Δυστυχώς για εμάς ο Γιώργος δεν γυρίζει πίσω. Ούτε για μένα ούτε για το παιδί μας. Αισθάνομαι δικαίωση στη μνήμη του Γιώργου και ότι σιγά σιγά αρχίσει και αποκαθίσταται η δημοκρατία και η ελευθεροτυπία» ανέφερε αρχικά.
«Δεν έχω ερωτήματα προσωπικά. Το κομμάτι της διερεύνησης της υπόθεσης του Γιώργου είναι υποχρέωση της ΕΛ. ΑΣ. και της δικαιοσύνης. Τα ερωτήματα για εμένα απαντήθηκαν την ώρα της δολοφονίας του Γιώργου. Ότι ο Γιώργος δολοφονήθηκε για την δουλειά του, γιατί κάποιοι ήθελαν να μην γράφει και να μην μιλάει, μένω στην απώλειά του, δεν έχω ερωτήματα. Ο Γιώργος δεν δεχόταν απειλές, ήταν ένας άφοβος, ατρόμητος άνθρωπος, αγαπούσε τη δουλειά του, είχε πάθος με τη δημοσιογραφία».
«Εγώ δεν είχα δει αυτό το λευκό βαν, δεν είμαι πολύ παρατηρητική έξω από το σπίτι μου, είμαι παρατηρητική στους οικείους μου. Πέρα από εκεί δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται έξω. Με ενημέρωσαν οι αστυνομικοί ότι είχαν έρθει και την προηγούμενη μέρα από την δολοφονία του, και δεν τον σκότωσαν. Ο Γιώργος ήταν ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, ήταν δεδομένη η ώρα που έφευγε από το σπίτι και 99% δεδομένη και η ώρα που γυρνούσε. Όσο ήταν στην εκπομπή έφευγε λίγο πριν τελειώσει και περνούσαν στο πιο lifestyle κομμάτι της, και πήγαινε στο σπίτι εκτός και εάν περνούσε από το υπουργείο η την ΓΑΔΑ. Ο Γιώργος κάθε βράδυ έτρεχε περίπου 10 χλμ. σε έναν χώρο κοντά στο σπίτι μας, που είναι θεοσκότεινα έτρεχε με όλες τις καιρικές συνθήκες. Οι άνθρωποι αυτοί ακολουθούσαν τον Γιώργο με το αυτοκίνητό του, γιατί θα μπορούσαν να τον χτυπήσουν και εκείνη την ώρα που έτρεχε».
«Δεν μπορώ να ξεχάσω την μέρα της δολοφονίας του. Δεν είδα ούτε άκουσα. Με πήρε τηλέφωνο η συγκάτοικος και με ρώτησε εάν έχω ακούσει σειρήνες, περιπολικά, ασθενοφόρα, για νεκρούς. Εγώ μου λέει είμαι στο μπαλκόνι και βγάζω φωτογραφίες για να δώσω αποκλειστικά στον Γιώργο. Ταυτόχρονα στο τηλέφωνο μου, χτυπούσε δεύτερη γραμμή ο Γιώργος Καλλιακμάνης, που είναι και οικογενειακός φίλος και μου λέει Στάθα είστε καλά; Ο Γιώργος είναι καλά; Εκεί κατάλαβα ότι η συμπλοκή αφορούσε στον Γιώργο. Βγήκα στο μπαλκόνι, κοιτάζω ακριβώς κάτω από το σπίτι μας, βλέπω ότι μπροστά από το παρκινγκ υπήρχε θέση στάθμευσης, υπήρχε η δυνατότητα να σταθμεύσει ο Γιώργος το αυτοκίνητό του. Ο Γιώργος ερχόταν σπίτι για να βγουν την πρώτη βόλτα με τον γιο μου, με το καινούριο του αμάξι».
«Αμέσως όταν ο γιος μου, μού είπε ότι το αυτοκίνητο του Γιώργου είναι κάτω, έτρεξα κάτω και στη γωνία στο παρκάκι είδα τον Γιώργο αιμόφυρτο, πεσμένο κάτω. Το ασθενοφόρο στην απέναντί πλευρά ήταν με ανοιχτές πόρτες. Για κάποια δευτερόλεπτα αναρωτιόμουν γιατί δεν τον βάζουν μέσα στο ασθενοφόρο για να πάνε στο νοσοκομείο, μετά συνειδητοποίησα ότι ο προφανώς ο Γιώργος δεν είχε ανάγκη περίθαλψης. Γυρνώντας είδα το παιδί μας να πιάνει το κεφάλι του και να λέει «μαμά πες μου ότι δεν είναι ο μπαμπάς». Του είπα «Δημήτρη μας σκότωσαν τον μπαμπά, μείναμε οι δυο μας. τον βλέπαμε για πολλή ώρα αιμόφυρτο. Είχε «πέσει» περήφανα ακόμα και την ώρα που τον σκότωσαν».
«Ο Γιώργος ήταν ένας άνθρωπος που δεν συγχωρούσε γιατί δεν καταδίκαζε ήταν ένας άνθρωπος που άκουγε και την άλλη πλευρά. Έχω συγχωρήσει τους δολοφόνους του. Θεωρώ ότι η ζωή τους τους έφερε σε αυτόν τον άσχημο δρόμο. Ο καθένας επιλέγει τη ζωή του. Δεν ξέρω πώς έμπλεξαν αυτοί οι άνθρωποι. Λυπάμαι όταν ένας άνθρωπος για χρήματα φτάνει να κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι πολύ λυπηρό».
Έχει σημασία για εκείνη να βρεθεί ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας;
«Για μένα η εντολή είναι ξεκάθαρο ότι έχει δοθεί επειδή ο Γιώργος τους ενοχλούσε και δεν ήθελαν να γράφει και να μιλάει. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι για την δουλειά. Για την Δημοκρατία και την ελευθεροτυπία, είναι σημαντικό, για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους ναι. Για μένα και το παιδί μου δεν έχει σημασία. Καλό είναι οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά ή πάνε να την κάνουν να κάνουν μία ενδοσκόπηση και να συνειδητοποιήσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής» είπε.
Δείτε τη συνέντευξη