Μία συγκλονιστική περιγραφή της μάχης που έδωσε για πολύ καιρό με τον καρκίνο κάνει γνωστός δημοσιογράφος και συλλέκτης έργων τέχνης.
Ο λόγος για τον Νίκο Σταθούλη ο οποίος περιγράφει όλον αυτόν τον αγώνα με γλαφυρότητα αλλά και έντονο συναισθηματισμό. Διαβάστε το κείμενο:
«Την ημέρα που μου ανακοινώθηκε πως πάσχω από καρκίνο, μόλις που είχα επιστρέψει από ένα συναρπαστικό ταξίδι στο Βερολίνο. Πάνε πέντε χρόνια και βάλε. Δεν είχα προσγειωθεί ακόμα καλά καλά στην Ελλάδα. Ένοιωσα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Πάντοτε πίστευα ότι η υγεία και το μυαλό είναι τα πιο θαυμαστά πράγματα στη ζωή. Συγκλονίστηκα. Πείσμωσα. "Ώστε έτσι κερατά" είπα. Θα σε τσακίσω εγώ. Όχι εσύ. Έτρεξα σε εξειδικευμένους γιατρούς σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Έψαχνα να βρω στέρεο έδαφος να πατήσω. Μια ελπίδα.
Μια αγκαλιά χρειάζεσαι αυτές τις δύσκολες πρώτες στιγμές. Σωστή ενημέρωση. Υπεύθυνη. Χωρίς μελοδραματισμούς και νευρωτικές ηττοπάθειες. Μετά από αρκετό ξεψάχνισμα αντιλήφθηκα ότι είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική, ο ιατρός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος. Δεν είναι της ώρας. Ποτέ δεν είναι της ώρας εδώ, στο τόπο που ζούμε. Έπρεπε να κάνω προεγχειρητικούς ελέγχους. Υπερήχους. Μαγνητικές τομογραφίες. Σκαναρίσματα ολοκλήρου του σώματος. "Δεν θα σε πάρει από κάτω. Θα παλέψεις. Αν δεν πουλήσεις τρέλα τώρα ποτε θα πουλήσεις…", είπα μέσα μου. Η καλή διάθεση είναι φάρμακο αυτές τις πρώτες δύσκολες στιγμές.
Η ιδιωτική ασφάλεια μου εξασφάλισε ενα επίπεδο ανθρώπινης και αξιοπρεπούς νοσηλείας. Αλλά όταν βλέπουν οι επιχειρήσεις υγείας οτι έχεις ακριβό συμβόλαιο σε ξεσκίζουν. Χρεώνουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέεις. Ακόμα και αυτόν χρεώνουν οι π@@@. Ο πιο καλός γιατρός είναι η ίδια η ασθένεια. Σε κάνει να υπακούς. Να αλλάξεις τρόπο ζωής και συνήθειες. Να δοκιμάσεις τους Φίλους. Να φροντίζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου. Να προσέχεις την τροφή σου. Να λες αλήθειες στον καθρέφτη σου και να ψάχνεις τι κρύβεται πίσω από τα αισιόδοξα ψέματα των γιατρών.
Δεν υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον καρκίνο. Ο γιατρός πρέπει να είναι Φίλος σου. Να σε κοιτάξει στα μάτια και να ακολουθήσετε μαζί πιστά ένα μονοπάτι χωρίς συμπτώματα. Άλλαξα πολλούς γιατρούς. Πέντε εγχειρήσεις σε δύο χρόνια. Έχασα γύρω στα είκοσι κιλά. Μέχρι που έμαθα ότι για κάθε χειρουργείο παίρνει 60% το νοσοκομείο και 40% ο γιατρός. Όλοι κοιτούσαν πρώτα το πορτοφόλι και μετά τα μάτια μου. Τελικά τον βρήκα. Και βαδίζουμε μαζί αυτό το μονοπάτι. Χωρίς συμπτώματα. Παναγιώτη Σε Ευχαριστώ. Βαδίζω στον έκτο χρόνο με σχεδόν μηδενικούς καρκινικούς δείκτες. Έξω από νοσοκομεία. Γιατί το ελληνικό νοσοκομείο δεν είναι το κατάλληλο μέρος όταν είσαι άρρωστος. Η υγεία και η καλή διάθεση είναι αδερφές μου πλέον. Έχω και μια ξαδέρφη : Είναι η τρέλα μου».