Το 1988, με εντολή του Άκη Τσοχατζόπουλου, αποκλείστηκε άδικα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ το 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, έκανε προετοιμασία παρουσία σωματοφυλάκων, καθώς η επιμονή του να καταγγέλλει δημόσια τα κακώς κείμενα στον αθλητισμό ενοχλούσε κάποιους.
«Το ’88 ήμουν ένα 19χρονο παιδί που του τράβηξαν βίαια το χαλί κάτω από τα πόδια πριν πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο. Το 1988 ένας πολιτικός με έλιωσε σαν μυρμήγκι.
Έδωσε εντολή να προτιμηθεί στη θέση μου ένας αθλητής τον οποίο είχα κερδίσει σε δεκατρείς από τις δεκατέσσερις προκρίσεις για την Ολυμπιάδα.
Και αυτό το έμαθα μόλις πριν από 7-8 χρόνια, καθώς μου το αποκάλυψε ένας φίλος του τεχνικού συμβούλου της Ελληνικής Ομοσπονδίας της Ιστιοπλοΐας, Ηλία Καρώνη.
Ο Καρώνης, δυστυχώς πέθανε από καρκίνο και θέλοντας να ελαφρώσει την ψυχή του, εξομολογήθηκε ότι ο αποκλεισμός μου το 1988 «δεν ήταν επιλογή δική μου, ήταν εντολή του Τσοχατζόπουλου. Από ότι ακούστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος ήταν αδελφικός φίλος με τον πατέρα του αθλητή που τελικά επελέγη», αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα.
Χρόνια αργότερα και στην κορύφωση της καριέρας του, μετά το χρυσό το 1996, στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ εμφανίστηκε μπροστά του ένας άνδρας που είχε μαγαζιά της νύχτας και του είπε πως είχε τον τρόπου του ώστε να μη φτάσει μέχρι τους Ολυμπιακούς.
«Απειλούσε ότι θα μου σπάσει τα γόνατα, ότι θα με σκοτώσει. Ζήτησα τη βοήθεια του τότε δημάρχου Αθηναίων, του κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος μου παραχώρησε για κάποια περίοδο άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας.
Στο Σίδνεϊ δεν απέδωσα όπως θα ήθελα και αυτό ήταν καταστροφικό για εμένα. Ο δικός μου αγώνας δεν ήταν ενάντια στους καλύτερους αθλητές από 40 χώρες του κόσμου, πάλευα ενάντια σε ένα διεφθαρμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα», σημειώνει σε άλλο σημείο της συνέντευξής του.