Ο αναγνώστης που έστειλε την καταγγελία, ζει στις εργατικές κατοικίες του Ταύρου. Όπως λέει στην επιστολή του, η πολυκατοικία έχει υποστεί φθορές από προηγούμενους σεισμούς, ωστόσο δεν έγινε καμία επισκευή. Ο ίδιος κάλεσε την πολεοδομία πρόσφατα για επανέλεγχο η οποία διαπίστωσε ότι υπάρχουν αρκετά προβλήματα, χωρίς όμως να γίνει καμία παρέμβαση.
Διαβάστε την επιστολή του και δείτε τις φωτογραφίες από τις εργατοικίες πολυκατοικίες.
"Με αφορμή τον σεισμο στην Ιταλια, αποφάσισα να σας γράψω για ένα θέμα το οποίο , θυμηθείτε με, αν κι όταν ''σπασει'' κάποιο μεγάλο ρήγμα κοντά στην Αττική, θα θρηνησουμε σε μια γειτονια, όλα τα θύματα που θρηνεί τώρα η Κεντρική Ιταλια. Μένω στην περιοχή του Ταυρου στην Αττικη. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται σε μια εργατική δεκαοροφη πολυκατοικία, η οποία κατασκευαστηκε το 1970. Το κτίριο αυτό υπέστη τον σεισμό του 1981 αλλα, τραύματα απέκτησε στο σεισμο του 1999. Μιλάμε για ένα κτίριο με διαπιστωμενες τραγικές κακοτεχνιες από τον καθηγητή του Δημοκριτειου Πανεπιστημίου της Θρακης, κύριου Αναξαγόρα Ελένα. Τοτε, είχε γίνει μελέτη για την αποκατάσταση και ενίσχυση του κτιριου αλλα, όταν πολλοί από τους κατοίκους πήραν τις επιδοτήσεις ενοικίου από το κρατος, αποφάσισαν να μη προχωρήσουν καν σε επισκευες. Με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή 40 οικογένειες στη μία πολυκατοικία και άλλες 40 στην άλλη ''δίδυμη'' της κατασκευη, να ζουν σε κτίρια – φερετρα. Η οικογένεια μου πάλεψε ώστε να πραγματοποιηθουν οι ενισχύσεις κι οι επισκευές αλλά δεν τα καταφερε. Τότε ήμουν μικρος. Πέρυσι, σε ηλικία 28 ετών πλεον, αποφάσισα να κάνω κατι. Αυτό ήταν η καταγγελία στη πολεοδομια η οποία ήρθε δύο φορές και πραγματοποιησε δύο αυτοψιες, διαπιστωνοντας αυτά τα οποία του κατηγγειλα κι όχι μονο. Φυσικά όταν κοινοποιηθηκε το χαρτί από το τμήμα επικινδυνων στους ενοικους, η πλειοψηφία αυτών με λιντσαρησε. Από τότε βέβαια πέρασε ένας χρόνος χωρίς να γίνει η παραμικρή επισκευη ή ενίσχυση στο κτιριο. Λέγοντας σας όλα τα παραπανω, θα ήθελα να σας πω ότι κατανοώ απόλυτα τον αγώνα που δίνεται για να αποκτήσει αντισεισμικη συνείδηση αυτή η χωρα. Είμαι δυστυχώς ένας ανθρωπος, καταδικασμενος για την ωρα, να ζει σε ένα κτίριο που πολυ πιθανόν θα πέσει να τον πλακωσει. Όλα αυτά ξεκινούν από τη μηδενική παιδεία που έχουμε σε σχέση με τον σεισμικο κίνδυνο αλλά και την αδιαφορία του κρατους. Ένα κράτος το οποίο πρέπει να σε υποχρεώνει να επισκευαζεις το σπίτι σου, όταν αυτό είναι επικινδυνο, και μετά να σε αφήνει να μπεις μεσα. Ακολουθούν και φωτογραφίες οι οποίες δείχνουν ένα πολύ μικρό μέρος αυτού του κτιριου – Χαρου"
