Η Ελίνα, μία νεαρή κοπέλα που επέβαινε στο τρένο που συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη, έγραψε ένα κείμενο στο οποίο εκφράζει τα όσα αισθάνεται και τα όσα βίωσε σ’ αυτήν την ανείπωτη τραγωδία.
«Πέρασε μία εβδομάδα. Για μένα είναι σαν να πέρασαν μήνες. Σταμάτησε λίγο απότομα η ζωή μου. Δεν θυμίζει ίδια με πριν. Η καθημερινότητα δεν είναι ίδια δυστυχώς. Δεν κατάφερα να γυρίσω στη δουλειά, δεν κατάφερα να κοιμηθώ, δεν κατάφερα να φάω το αγαπημένο μου φαγητό έστω να πάρω τα χάπια μου. Δεν κατάφερα να αγκαλιάσω τους ανθρώπους μου, δεν κατάφεραν να βγω στο μπαλκόνι να δω ότι η ζωή συνεχίζεται, όπως είπαν όλοι. Μάλλον για σας».
«Λες, τουλάχιστον κατάφερα να ζήσω. Εμείς όμως ακόμη δεν ζούμε, απλά επιβιώνουμε. Οι εικόνες παραμένουν στο μυαλό καρφωμένες. Η μυρωδιά έρχεται πολλές φορές ξανά στην επιφάνεια. Οι φωνές και τα ουρλιαχτά στ’ αυτιά. Βουητό. Συνεχίζει ο ίδιος εφιάλτης για εμάς, αλλά δεν τα παρατάς. Όχι για σένα, αλλά γιατί έζησες για να διεκδικήσεις αυτά που έχασαν τα παιδιά που έφυγαν. Να διεκδικήσεις να ζήσεις σε μία χώρα με ασφάλεια. Αστείο; Ευχαριστούμε Ελλάδα».