«Με βάση τις προβλέψεις των γιατρών και την παθολογική κόπωση που έχει αρχίσει να με καταλαμβάνει, οι 100 μέρες λειτουργικής ζωής μοιάζουν αυτή τη στιγμή με όνειρο απατηλό».
Ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Αλέξανδρος Βέλιος στον επίλογο που διάλεξε συγκλονίζει με την εξομολόγησή του στην Espresso και την Κωνσταντίνα Γαρνέλη.
Πώς είναι η υγεία σας αυτό το διάστημα;
Όχι καλή. Κόπωση. Δραστηριότητα με το σταγονόμετρο. Αλλά ακόμη γράφω, διαβάζω, λειτουργώ.
Θα πάτε στη Ζυρίχη για να κάνετε ευθανασία, όπως είχατε δηλώσει, ή κάνετε δεύτερες σκέψεις;
Ήμουν εξαρχής σαφής: Θα κάνω ότι απαιτείται για να έχω έναν γαλήνιο, ανώδυνο και αξιοπρεπή θάνατο. Σε αυτό εμμένω
Πώς αντιμετωπίζει η οικογένειά σας το γεγονός; Έχει την ίδια ψυχραιμία με σας;
Φοβάμαι ότι οι δικοί μου άνθρωποι πονούν περισσότερο από μένα για το επερχόμενο, τουλάχιστον όμως αισθάνονται υποχρεωμένοι να επιδεικνύουν την ίδια, σχεδόν, ψυχραιμία με μένα.
Ποια είναι η ταινία που θα θέλατε να ξαναδείτε;
Το Blade Runner, για το σπαρακτικό τέλος του. «Όλες αυτές οι μεγάλες στιγμές είναι καταδικασμένες να χαθούν σαν τα δάκρυα μες στη βροχή…» Δεν υπάρχει διαπεραστικότερη περιγραφή του θανάτου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Το «Χάρτινο το φεγγαράκι» του αξεπέραστου Μάνου και ο «Κύκλος» του CNS.
Έχετε αποδεχθεί τον θάνατο;
Απολύτως. Δεν είχα, άλλωστε και άλλη επιλογή! Οι κλαυθμοί δεν με χαρακτηρίζουν.
Πώς ζείτε την κάθε ημέρα σας; Εξακολουθείτε να κάνετε ό,τι και πριν ή αναπληρώνετε τον χαμένο χρόνο για πράγματα που κατά καιρούς αναβάλλατε;
Έζησα σε πυρετώδη δραστηριότητα τις 2-3 εβδομάδες πριν από την παρουσίαση του βιβλίου μου. Τώρα προσπαθώ να ανταποκρίνομαι στις βασικότερες υποχρεώσεις μου, αλλά σε συντομογραφία. Οι μπαταρίες μου αδειάζουν.
Με βάση τις προβλέψεις των γιατρών και την παθολογική κόπωση που έχει αρχίσει να με καταλαμβάνει, οι 100 μέρες λειτουργικής ζωής μοιάζουν αυτή τη στιγμή με όνειρο απατηλό.