Τα παιδιά έπρεπε να καθαρίζουν τους στάβλους με τα ζώα που διατηρούσε η δομή, να τσουβαλιάζουν την κοπριά, την οποία έδιναν σε κατάστημα με λιπάσματα, αλλά και να κουβαλούν στους ώμους τους μπάλες με τριφύλλι και σακιά με ζωοτροφές.
Κάποια παιδιά, με κοφτερά μαχαίρια, έπρεπε να μάθουν να σφάζουν και να βγάζουν το τομάρι από τα σφαχτά.
Στα χωράφια και τους κήπους της κάθε δομής, το τσάπισμα και το πότισμα ήταν, σχεδόν σε καθημερινή βάση, στο σκληρό πρόγραμμα των «φιλοξενούμενων».
Αυτές ήταν οι δουλειές για τα «μεγάλα παιδιά» της δομής, που πήγαιναν στο λύκειο.
Τα μικρότερα και τα «μεσαία», όπως τα αποκαλούσαν οι παιδαγωγοί, δηλαδή τα παιδιά που πήγαιναν δημοτικό και γυμνάσιο, έκαναν τις πιο ελαφριές δουλειές: ξεσκόνιζαν τους εσωτερικούς χώρους, μάζευαν την λάντζα της κουζίνας και βοηθούσαν στις αποθήκες.
«Ποια μαθητεία; Όχι. Όχι, δεν γινόταν για να μάθουμε, γινόταν καθαρά επειδή έπρεπε κάποιος να τα κάνει και τα ανέθεταν σε εμάς. Μετά το σχολείο έπρεπε να δουλεύει κάθε παιδί από δύο μέχρι πέντε – έξι ώρες» είπε στον ΑΝΤ1 πρώην τρόφιμος σε δομή της «Κιβωτού του Κόσμου».
Μάλιστα, με έγγραφο που είχε φτάσει από τα κεντρικά γραφεία της «Κιβωτού» στις δομές της περιφέρειας, τα παιδιά έπρεπε να εργάζονται τουλάχιστον από τις 15:00 έως και τις 17:00 κάθε μέρα. Όσα αρνούνταν, θα είχαν συνέπεια, όπως είχαν «βαφτίσει» την τιμωρία.
Δείτε το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1