«Κάποια στιγμή «είδα» το σώμα μου να φεύγει από το νυχτικό και αισθανόμουν – δεν τον είδα – το χέρι του Φρέντυ απλωμένο κι εμένα να ανεβαίνω προς εκείνον. Το κορμί μου άρχισε να φεύγει και οι χτύποι της καρδιάς μου αδυνατούσαν, κατά τη διάρκεια μιας χημειοθεραπείας που μου έκαναν. Πέθαινα. Ο Δημήτρης έκλαιγε, οι γιατροί έτρεχαν κι εγώ δεν έδινα σημασία, αισθανόμουν μια απέραντη χαρά και γαλήνη. Το γούσταρα. Να μη φοβηθεί κανείς όταν θα «φύγει»…»
Η συγκλονιστική αυτή περιγραφή ανήκει στην Μαρία Ιωαννίδου που μίλησε στην εφημερίδα Espresso για τη σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.