Εξόφθαλμη απάτη τεραστίων διαστάσεων φέρεται πως είναι η υπόθεση της πώλησης έκτασης 15.000 στρεμμάτων γύρω από τη φημισμένη παραλία της Ζακύνθου «Ναυάγιο».
Το θέμα επανέρχεται έπειτα από δύο μήνες και πάλι στην επικαιρότητα από την εφημερίδα «Εθνος» που σημειώνει ότι το deal περιλαμβάνει εκτάσεις που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες, ρέματα και δρόμους και έλαβε χώρα χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, σε τιμές πολύ χαμηλότερες από τις αντικειμενικές, ενώ κάνει λόγο για χρηματισμό κρατικών υπαλλήλων, με ντόπιους παράγοντες να μιλούν για το «Βατοπέδι της Ζακύνθου», ανάγοντας την υπόθεση σε σκάνδαλο μεγατόνων.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η υπόθεση δρομολογείται από τις αρχές Μαΐου να πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης,καθώς φέρονται να εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα,υπάλληλοι του δασαρχείου και της κτηματικής εταιρείας του δημοσίου, έφοροι και συμβολαιογράφοι που ενεπλάκησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ώστε να πραγματοποιηθεί η πώληση μιας τεράστιας έκτασης και σε μέγεθος αλλά και σε αξία έναντι 9 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με την εφημερίδα που επικαλείται το συμβόλαιο της αγοραπωλησίας με ημερομηνία 7/5/2014 αναφέρεται ότι η αντικειμενική αξία της τεράστιας αυτής έκτασης εκτιμήθηκε 17,2 εκατ. ευρώ, ουσιαστικά ο αγοραστής πήρε μια έκταση παραθαλάσσια, μοναδικού κάλλους στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η περιοχή του «Ναυαγίου» αντί 600 ευρώ το στρέμμα και με αντικειμενική αξία γύρω στα 1.100 ευρώ το στρέμμα…
Ο φερόμενος ιδιοκτήτης δεν είναι… ιδιοκτήτης και εκκρεμεί εναντίον του κατηγορία για εμπρησμό
Παράλληλα, στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για άκυρο συμβόλαιο πώλησης της ιδιοκτησίας καθώς δεν ανήκει στον φερόμενο ως ιδιοκτήτη, Γεώργιο Χάρο, αφού δεν διαθέτει τους νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας ενώ πρόκειται για έκταση την οποία περιλαμβάνονται παρθένα δάση, ρέματα, δημόσιοι δρόμοι, αιγιαλοί και εκκλησιαστική περιουσία.
Επισημαίνεται ότι ο Γεώργιος Χάρος είναι κληρονόμος της οικογένειας Φλαμπουριάρη στην οποία είχε δοθεί η έκταση με… ενετικό διάταγμα λίγο πριν διαλυθεί η Ενετοκρατία στα Ιόνια νησιά στα τέλη του 18ου αιώνα. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο δικηγόρος με καταγωγή από τη Ζάκυνθο, Διονύσης Γκούσκος στην εφημερίδα, «στην υπόθεση του Βατοπεδίου υπήρχαν τουλάχιστον χρυσόβουλα. Εδώ δεν υπάρχουν τίτλοι παρά μόνον ένα ενετικό διάταγμα, αλλά με διατάγματα δεν μπορεί να υπάρξει κατοχή. Είναι τόσο εξώφθαλμη η απάτη και τόσο σαθρός ο συγκεκριμένος τίτλος διότι: Δεν μπορεί να μεταφραστεί από το υπουργείο Εξωτερικών καθώς χρησιμοποιεί μια άγνωστη ενετική διάλεκτο. Επίσης δεν έχει σαφή όρια, δεν αναφέρεται το εμβαδόν, ούτε καν τα τοπωνύμια».
Μάλιστα, η υπόθεση παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς εναντίον του πωλητή Γεώργιου Χάρου εκκρεμεί δίωξη για εμπρησμό. Σημειωτέον ότι η περιοχή είχε γίνει στόχος εμπρηστών επί 30 χρόνια.
Η περιοχή ήταν στα αζήτητα μέχρι το συμβόλαιο
Ακόμη πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη έκταση δεν μπορεί να μεταβιβαστεί διότι είναι δασική και έχει κηρυχθεί μεγάλο μέρος της αναδασωτέα. Γνώστες της υπόθεσης τονίζουν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια δημόσια, δασική και διακατεχόμενη έκταση για την οποία επί δεκαετίες δεν είχε εμφανιστεί κανείς για να την διεκδικήσει.
Παράγοντες του νησιού τονίζουν στην εφημερίδα σκωπτικά ότι «ο Γεώργιος Χάρος… βγήκε παγανιά για την έκταση μόλις το 2014, οπότε και έγινε αποδοχή κληρονομιάς, λίγο πριν από το συμβόλαιο. Ωστόσο, επί δεκαετίες η έκταση, πέραν ορισμένων αγροτεμαχίων που δεν ξεπερνούν τα 100 στρέμματα και τα εκμεταλλεύονταν κάτοικοι της περιοχής, είχε παραμείνει στα… αζήτητα. Μάλιστα, από το 1961 οπότε και πέθανε ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Φλαμπουριάρη (η οποία είχε αποκτήσει με το ενετικό διάταγμα την έκταση πριν από 300 και πλέον χρόνια) δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για την έκταση. Και παρότι έπρεπε από το 1945 να κριθεί «αδέσποτη» και να περιέλθει στο δημόσιο, οι απόγονοι της οικογένειας «ξέθαψαν» τα διατάγματα που δεν έχουν ουδεμία ισχύ. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα πολύ σοβαρά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και που δημιουργούν υπόνοιες για μεγάλο σκάνδαλο.
Ο ρόλος της εκκλησίας
Εντός των 15.000 στρεμμάτων υπάρχει και εκκλησιαστική περιουσία. Μάλιστα, οι τίτλοι της τοπικής Εκκλησίας είναι 124 χρόνια πριν από το ενετικό διάταγμα παραχώρησης προς την οικογένεια Φλαμπουριάρη. Κι όμως, αυτή η έκταση περιλαμβάνεται στα πωληθέντα ακίνητα. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Εμίρης -ίσως ακόμη και εν αγνοία του- αγόρασε και τα χαλάσματα από την βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Κρυμιώνα που βρίσκεται πάνω από το «Ναυάγιο». Η Εκκλησία είχε ζητήσει να αποχαρακτηριστούν 10 στρέμματα από τη δική της περιουσία αλλά της απάντησαν ότι είναι αναδασωτέα έκταση και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Είναι η ίδια έκταση που φέτος πωλήθηκε ως… αγροτεμάχιο.
Ο Εμίρης του Κατάρ πίσω από την αγορά;
Η εταιρεία που εμφανίζεται ως ο αγοραστής της επίμαχης έκτασης φέρεται να δραστηριοποιείται στο διεθνές real estate και να είναι λιβανικών συμφερόντων. Πρόκειται για την Pimana μέσω της οποίας ο Εμίρης του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί συνάπτει όλες τις συμφωνίες πάνω στον τομέα του real estate, όπως και εκείνη της απόκτησης της Οξυλάς.
Προσπάθεια να θολώσουν τα νερά
Υπενθυμίζεται ότι στις 11 Ιουλίου, μία μόλις ημέρα μετά την πρώτη κυκλοφορία της είδησης περί πώλησης του «Ναυαγίου», εκπρόσωποι του Γεωργίου Χάρου, με επιστολή τους προς τον μητροπολίτη Χρυσόστομο, διαβεβαίωναν ότι στην πωληθείσα έκταση δεν περιλαμβανόταν καμία έκταση της Μονής του Αγίου Γεωργίου των Γκρημνών, ούτε η περιοχή της παραλίας «Ναυαγίου». Επισήμαιναν δε, ότι η πώληση έγινε με κριτήριο την αξιοπιστία των αγοραστών και τη μεγάλη ευκαιρία για επενδύσεις στο νησί της Ζακύνθου. Ωστόσο το γεγονός ότι ο «πωλητής» υποστηρίζει ότι η παραλία δεν πωλείται, είναι κάτι το αυτονόητο. Κι όπως λένε πολλοί στη Ζάκυνθο, σε μια έκταση 15.000 στρεμμάτων θα μπορούσαν να γίνουν πολλές τουριστικές επενδύσεις, ειδικά στο χερσαίο τμήμα του «Ναυαγίου» με την εκπληκτική θέα.