ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στις 31 Μαΐου θα τιναχτεί στο αέρα το Κούγκι!

«Γερμανοί» του κ. Σόιμπλε, μεταμφιεσμένοι σε «Τουρκαλβανούς», θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την κορυφή όπου ο καλόγερος της μικρής εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής θα βάλει φωτιά στα βαρέλια με το μπαρούτι και θα προκαλέσει «ολοκαύτωμα».

Το εάν στον ρόλο του Σαμουήλ θα εμφανιστεί ο εμβληματικός και λιπόσαρκος παπα-Λιας του Σουλίου ή κάποιος άλλος δεν έχει αποφασιστεί. Η δήμαρχος Σουλίου, Σταυρούλα Μπότση-Μπραΐμη, που οργανώνει τις εκδηλώσεις, πάντως το κρατάει, επί του παρόντος, επτασφράγιστο μυστικό.

Την τελευταία Κυριακή του Μάη, όπως κάθε χρόνο, ενώπιον χιλιάδων προσκυνητών και παρουσία των Αρχών, θα ανατιναχθεί η εκκλησία στον βράχο του Κουγκίου, πράξη διά της οποίας θα κορυφωθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την εποποιία του αγώνα των Σουλιωτών εναντίον του Αλή Πασά.

Κατά καιρούς, όπως αμαφέρει το δημοσιεύμα της "Καθημερινής" έχουν παραστεί σε αυτήν Πρόεδροι της Δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί και γιατί να μην είναι φέτος, λένε άνθρωποι της περιοχής, όποιος έχει ονειρευτεί το φλεγόμενο «Κούγκι» να είναι αυτός που θα δώσει από την εξέδρα των επισήμων το σύνθημα «πυρ» στον «ηγούμενο» για να ανάψει τον δαυλό και να πυρπολήσει το μπαρούτι;

Ούτως ή άλλως, το θέαμα θα είναι συναρπαστικό. Ο στρατός στήνει μπροστά στην πέτρινη εκκλησία στην κορυφή του απόκρημνου βράχου ένα χάρτινο ομοίωμά της, το οποίο παγιδεύει με εκρηκτικά. Οταν και οι τελευταίοι «Σουλιώτες» υπερασπιστές πέφτουν μαχόμενοι εναντίον των επιτιθέμενων «Τουρκαλβανών» –μεταμφιεσμένοι στρατιώτες– που εφορμούν για την κατάληψη της κορυφής, ο Βελή Γκέκας αξιώνει από τον Σαμουήλ με τη φράση «καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι, πέντε νομάτοι σου ’μειναν κι αυτοί είναι λαβωμένοι» να εγκαταλείψει την εκκλησία.

Ο Σαμουήλ αποκρίνεται ζητώντας από τους Τούρκους να εισέλθουν στην αυλή της εκκλησίας για να τους παραδώσει τα βαρέλια με το μπαρούτι και τα εναπομείναντα πυρομαχικά και, όταν εκείνοι εισορμούν, βάζει φωτιά και τινάζονται τα πάντα στον αέρα. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα στις 16 Δεκεμβρίου του 1903, με τους τελευταίους Σουλιώτες να πέφτουν ηρωικώς μαχόμενοι.