Ένας χρόνος συμπληρώθηκε σήμερα από το θάνατο του πατέρα του Γιάννη Καλλιάνου, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή στις 25 Απριλίου 2024, σε ηλικία 79 ετών.
Υπενθυμίζεται ότι ο πατέρας του γνωστού μετεωρολόγου και βουλευτή αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας για το οποίο είχε νοσηλευτεί, ενώ ο Γιάννης Καλλιάνος είχε εκφράσει εντόνως τα παράπονά του για τον τρόπο που αντιμετώπισαν την οικογένειά του στο νοσοκομείο.
Ανήμερα της επετείου θανάτου του Δημήτρη Καλλιάνου, ο γιος του, Γιάννης, προχώρησε σε μια συγκινητική ανάρτηση, στην οποία ανέφερε: «Ένας χρόνος χωρίς τον πατέρα μας. Πριν έναν χρόνο, στις 25 Απριλίου 2024, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου. Ήταν ο άνθρωπος, που μαζί με τη μητέρα μου, με στήριξαν όσο κανείς άλλος, που με ενέθρεψε -θεωρώ- όπως έπρεπε, που με ενθάρρυνε καθημερινά, που ήταν αυστηρός αλλά και δίκαιος, που παρόλο που δεν ήταν πλούσιος δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα, που έκανε 2 δουλειές για να μας προσφέρει όσα περισσότερα μπορούσε στο μεγάλωμά μας, που πάντα με πίστευε όταν ξεκινούσα να χτίζω το κάθε όνειρο μου».
Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «Εδώ και ένα χρόνο, υπάρχουν κάποιες στιγμές που κουβαλάω μέσα μου σαν ανεξίτηλες εικόνες. Είναι οι στιγμές που με πόνεσαν όσο τίποτα άλλο, αλλά και που με δένουν για πάντα μαζί του. Σήμερα θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Γιατί όταν δεν μπορείς να τις κρατήσεις πια μέσα σου, τότε ίσως είναι ώρα να τις εξωτερικεύσεις. Μία από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές ήταν όταν αντίκρισα τον πατέρα μου στο νοσοκομείο, μια μέρα πριν φύγει από τη ζωή. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, αδύναμος, δεν είχε καν τη δύναμη να ανοίξει τα μάτια του, αλλά με άκουγε. Του μιλούσα για το Κέντρο Μελέτης μου τότε δημιουργούσα, και εκείνος -παρότι εξαντλημένος- κουνούσε το κεφάλι του καταφατικά. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ έτσι. Βγήκα έξω να κλάψω, για να μην με καταλάβει. Και όμως, από αυτό το μικρό νεύμα του άντλησα όση δύναμη χρειαζόμουν για να συνεχίσω. Ήταν η τελευταία του σιωπηλή στήριξη».
Στην μακροσκελή του ανάρτηση, ο Γιάννης Καλλιάνος υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, πως «Ο πατέρας μου δεν είναι εδώ σωματικά αλλά είναι παντού στη ζωή μου. Στο κάθε βήμα μου. Στο σπίτι μου, στο Κέντρο Μελέτης μου, στο γραφείο μου, στη δουλειά μου, στην οικογένειά μου, στη Βουλή, όπου και αν βρίσκομαι. Στο φως και στις σκιές. Και όσο τον θυμάμαι, όσο μιλάω γι’ αυτόν, δεν χάνεται. Είναι μαζί μου κάθε μέρα, όλη μέρα. Κάθε πρωί που ανοίγω τον υπολογιστή μου, πάντα η πρώτη μου κίνηση είναι να δω τις φωτογραφίες του. Αν δεν το κάνω, δεν ξεκινάω τίποτα άλλο. Μπαμπά μου, σ’ ευχαριστώ. Για όλα. Για ότι με έκανες. Για όσα μου δίδαξες. Για την εξαιρετική ποιότητα και καλοσύνη σου. Για το πόσο αλληλέγγυος ήσουν. Όλα αυτά, και άλλα τόσα θετικά που είχες, τα έχω ως οδηγό στη ζωή μου».