Οι ιστορίες των προσφύγων στα νερά του Αιγαίου είναι χιλιάδες και πολλές από αυτές δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος. Στην περίπτωση των αδερφών Μαρντίνι από τη Συρία βέβαια, έπειτα από μήνες ταλαιπωρίας και ώρες πάλης με τα κύματα, η ζωή φαίνεται να δείχνει το χαμογελαστό της πρόσωπο.
Η Σάρα και η Ίσρα είναι 20 και 17 ετών αντίστοιχα και άνηκαν και οι δύο στην κολυμβητική ομάδα της χώρας τους μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος. Τον περασμένο Σεπτέμβριο κολύμπησαν επί τρεις ολόκληρες ώρες στα νερά του Αιγαίου, κρατώντας στα χέρια τους μια βάρκα με 20 ακόμη ομοεθνείς τουςπρόσφυγες, αναλαμβάνοντας να οδηγήσουν όλους τους επιβαίνοντες σώους στις ακτές της Λέσβου. Σήμερα, βρίσκονται στο Βερολίνο και συνεχίζουν την προπόνηση στην πισίνα που χτίστηκε στη γερμανική πόλη για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936.
Μετά την έναρξη του πολέμου, οι δύο αδερφές και η οικογένειά τους ξεκίνησαν να μετακινούνται από τη μία περιοχή στην άλλη, για να αποφύγουν τη φρίκη του πολέμου, αλλά και επειδή οι γονείς των κοριτσιών ήθελαν εκείνα να συνεχίσουν την προπόνηση. Η Ίσρα εκπροσώπησε μάλιστα τη χώρα της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης που διεξήχθη στην Τουρκία το 2012. Σύντομα όμως, όλη η ομάδα από την Συρία διαλύθηκε.
"Ήμασταν περίπου 40-50 κολυμβητές και τώρα αν είμαστε 10 ή επτά στη Συρία" ανέφερε η Σάρα. "Θέλουμε να έχουμε μέλλον. Θέλω να πάω στο πανεπιστήμιο, να γίνω διεθνής αθλήτρια και η αδερφή μου το ίδιο. Αλλά αν μέναμε στη Συρία δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε γιατί η κατάσταση εκεί δεν είναι καλή".
Έπειτα από χρόνια περιπλάνησης, οι δύο αδερφές έφυγαν από τη Δαμασκό τον περασμένο Αύγουστο, ακολουθώντας ένα από τα δεκάδες κύματα προσφύγων από τη Συρία. Ταξίδεψαν μέσω Λιβάνου και πέρασαν στην Τουρκία ώσπου οι γνωστοί πια διακινητές τους πήραν τεράστια χρηματικά ποσά με την υπόσχεση να περάσουν στα ελληνικά παράλια. Η τουρκική ακτοφυλακή έσυρε το σκάφος τους πίσω στη στεριά την πρώτη φορά και έτσι επιχείρησαν και πάλι με ένα μικρό φουσκωτό. Σε διάστημα μισής ώρας το σκάφος άρχισε να βάζει νερά, αφού ήταν υπερφορτωμένο, ενώ οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες δεν γνώριζαν κολύμπι.
Οι βραδινοί άνεμοι επιδείνωσαν την κατάσταση και όλες οι αποσκευές πετάχτηκαν στη θάλασσα, προκειμένου να μην βουλιάξει το σκάφος. Τότε η Ίσρα και η Σάρα έπεσαν στο νερό μαζί με τρεις ακόμη που γνώριζαν κολύμπι και κρατώντας το φουσκωτό από τα σχοινιά το οδήγησαν κολυμπώντας στην ακτή. "Δεν φοβόμουν πως θα πεθάνω, γιατί αν συνέβαινε το οτιδήποτε τότε θα μπορούσε εύκολα να κολυμπήσω μέχρι την ακτή. Αλλά το πρόβλημα ήταν πως είχα 20 άτομα μαζί μου" αναφέρει η Σάρα. "Στη Συρία δουλεύαμε σε πισίνα και προσέχαμε τους ανθρώπους ώστε να μην πνιγούν, οπότε αν άφηνα κάποιον να πεθάνει δεν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου".
Βδομάδες πέρασαν και οι δύο αδερφές πάσχιζαν να φτάσουν στη Γερμανία. Άνθρωποι τους βοήθησαν προσφέροντας φαγητό και ρούχα, ενώ άλλοι επιτήδειοι τους εκμεταλλεύτηκαν και τους έκλεψαν. Οι αρχές στα κράτη που έπρεπε να διασχίσουν τους κορόιδεψαν, αφού τα πανάκριβα εισιτήρια που εξασφάλισαν για τη μεταγωγή τους στο Βερολίνο απεδείχθησαν άχρηστα, ενώ πολλές φορές οι αρχές στην Ουγγαρία και τα άλλα κράτη αρνήθηκαν να αφήσουν τα τρένα των προσφύγων να διασχίσουν τα σύνορα. Τελικά, οι δύο αδερφές κατάφεραν να φτάσουν στην Αυστρία και από εκεί στη Γερμανία.
Κάποια φιλανθρωπική οργάνωση φρόντισε να φέρει τις Σύριες σε επαφή με τον γερμανικό κολυμβητικό σύλλογο, όπου και ξεκίνησαν αμέσως προπονήσεις. Ο προπονητής τους εξηγεί πως η αθλητική τους κατάσταση είναι σε πολύ καλό επίπεδο, για τα δεδομένα των αραβικών χωρών, όμως η σύγκριση με Ευρωπαίους αθλητές δεν είναι δυνατή, εξαιτίας των συνθηκών προπόνησης.
Η Ίσρα ειδικεύεται στην τεχνική πεταλούδα και σκοπεύει να πάει στο σχολείο, να μάθει γερμανικά και να γίνει πιλότος, όπως λέει. Η μεγαλύτερη αδερφή της Σάρα παλεύει να νικήσει τη γραφειοκρατία και να επανενώσει την οικογένειά της στο Βερολίνο.
Πηγή: foxnews