Θλίψη σκόρπισε στον δημοσιογραφικό κόσμο η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του Νίκου Ζερβονικολάκη.
Ο Νίκος Ζερβονικολάκης γεννήθηκε το 1948 στη Λάστρο της Σητείας όπου και τελείωσε το Δηµοτικό. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Σητεία. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήµες στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Γρήγορα όµως τον κέρδισε η δηµοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε πιστά επί δεκαετίες.
Μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, ο Ν. Ζερβονικολάκης δούλεψε σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά (Βήµα, Εθνος, Ελευθεροτυπία, Πάνθεον, Εικόνες). Έκανε πολλές εκπομπές στο ραδιόφωνο, ενώ από το 1991 εργαζόταν στην ιδιωτική τηλεόραση.Πραγµατοποίησε πολλές δηµοσιογραφικές αποστολές στην Ευρώπη κυρίως και την Αφρική.
Μόνιµο και ακατάβλητο το πάθος του και για τη φωτογραφία. Αλλωστε ο Ζερβονικολάκης υπήρξε ένας επίµονος ιχνευτής λαογραφικών στοιχείων, και στιγµών από τη µικροϊστορία δεκάδων τόπων της Ελλάδας. Κάποιες από τις συλλογές του τις εξέθεσε σε τρεις ατοµικές εκθέσεις, µε φωτογραφικά θέµατα από τις Κυκλάδες και την Κρήτη.
Ο Νίκος Ζερβονικολάκης υπήρξε πολυγραφότατος, αφήνοντας πίσω του περισσότερα από 10 έργα, όλα προϊόντα ευαισθησίας αλλά και επίµοχθης έρευνας: «Ιεροί τόποι των αρχαίων Ελλήνων» (2004), «Ταυροκαθάψια» (2003), «Τουαρέγκ» (2000), και «Πόρτο. Ο Ιούλιος µε τα κοχύλια» (1993) είναι µερικοί µόνο από τους τίτλους του.
Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε προσωπικό ιστολόγιο, όπου δηµοσίευε κείµενα και φωτογραφίες από τα ταξίδια του – και όχι µόνο. Δεν σταµάτησε ποτέ να ενδιαφέρεται για την πολιτική και την οικονοµία, και κυρίως για τα κοινωνικά θέµατα, για τα οποία αρθρογραφούσε συχνά.