Οι σύμβουλοι Επικρατείας με δύο αποφάσεις τους επικύρωσαν την απόλυση δυο εφοριακών υπαλλήλων οι οποίοι ζήτησαν και πήραν από εταιρεία πετρελαιοειδών της Θεσσαλονίκης φακελάκι 30.000 ευρώ, προκειμένου να επισπεύσουν το φορολογικό έλεγχο που έκαναν και να επιστραφεί στην εταιρεία Φ.Π.Α.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι ακόμη και σε περίπτωση τελεσίδικης αθώωσης από τα Ποινικά Δικαστήρια των ελεγχομένων δημοσίων υπαλλήλων, τα πραγματικά περιστατικά των πράξεων τους που τους οδήγησαν στην απόλυση, λαμβάνονται υπόψη ως προς την πειθαρχική διαδικασία από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ειδικότερα, οι δύο εφοριακοί προσέφυγαν στο ΣτΕ και ζητούσαν να ακυρωθούν οι αποφάσεις του Ιουνίου του 2013 του Πειθαρχικού Συμβουλίου του υπουργείου Οικονομικών, με τις οποίες τους επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης, για τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους και της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής, εντός και εκτός υπηρεσίας, σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα.
Σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, γυναίκα εφοριακός έλαβε από εταιρεία πετρελαιοειδών για τον εαυτό της και για λογαριασμό του συναδέλφου της εφοριακού υπαλλήλου «το ποσό των 30.000 ευρώ για νόμιμες και εντός των υπηρεσιακών καθηκόντων τους ενέργειες, ποσό όμως που δεν δικαιούνταν».
Αναλυτικότερα, οι δύο εφοριακοί είχαν «αναλάβει υπηρεσιακά, κατόπιν σχετικής εντολής του προϊσταμένου τους, την σύνταξη και υπογραφή της έκθεσης προσωρινού ελέγχου της επίμαχης εταιρείας προκειμένου αυτή να τύχει επιστροφής του συνολικού ποσού του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. που είχε ζητήσει με σχετικές αιτήσεις της».
Στην συνέχεια οι δύο εφοριακοί ζήτησαν και έλαβαν το ποσό των 30.000 ευρώ, «προκειμένου να επισπεύσουν την διαδικασία προσωρινού ελέγχου της εν λόγω εταιρείας». Τελικά, συνέταξαν και υπέγραψαν την έκθεση προσωρινού ελέγχου της εν λόγω εταιρείας, σύμφωνα με την οποία επεστράφη σε αυτή το πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α το οποίο είχε ζητήσει με σχετικές αιτήσεις της.
Οι εφοριακοί για τυπικούς δικονομικούς λόγους με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, αθωώθηκαν τελεσίδικα για την πράξη της παθητικής δωροδοκίας «πλην όμως η αθώωσή τους οφείλεται στο γεγονός ότι κατά το χρόνο τελέσεως των πράξεων που τους είχαν αποδοθεί η αξιόποινη πράξη της παθητικής δωροδοκίας του υπαλλήλου στοιχειοθετείται μόνο για τις μελλοντικές ενέργειες ή παραλείψεις αυτού, ενώ η πράξη αυτή παραμένει ανέγκλητη για ήδη τελειωμένη ενέργεια ή παράλειψη».
Παράλληλα, και οι δύο εφοριακοί τελεσίδικα κηρύχθηκαν αθώοι του αδικήματος της σύστασης συμμορίας, αφού δεν αποδείχθηκε ότι ενώθηκαν με σκοπό την διάπραξη αδικημάτων.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι ναι μεν δεσμεύονται από την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, κατά το μέρος αυτής με το οποίο κρίθηκαν αθώοι της παθητικής δωροδοκίας από κοινού και της συμμορίας, περαιτέρω όμως, δεσμεύονται «ως προς την ύπαρξη των πραγματικών αυτών περιστατικών τα οποία έγιναν δεκτά κατά την κρίση της επίμαχης αποφάσεως του ποινικού δικαστηρίου».
Με άλλα λόγια, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι ανεξάρτητα αν οι δύο εφοριακοί υπάλληλοι αθωωθήκαν από το Ποινικό δικαστήριο εκείνοι λαμβάνουν υπόψη τους τα ποινικά αδικήματα που διέπραξαν και αναφέρονται στην απόφαση του Τριμελούς Εφετείου, τα οποία αποτελούν διαπραχθέντα πειθαρχικά αδικήματα.
Κατόπιν αυτών, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «τα πραγματικά περιστατικά στοιχειοθετούν το πειθαρχικό παράρτημα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός της υπηρεσίας».
Έτσι, το ΣτΕ, αφού απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς των εφοριακών υπαλλήλων, κατέληξε ότι η ποινή της οριστικής απόλυσης που τους επιβλήθηκε είναι η προσήκουσα ποινή.