Απαρηγόρητοι οι γονείς και τα αδέλφια του, που δεν μπορούν να πιστέψουν το κακό που τους έχει βρει.Ήθελαν μέχρι το τέλος να πιστεύουν ότι ο δικός τους άνθρωπος ζει, πως απλά είχε εξαφανιστεί για λίγο για να γλιτώσει από τον εφιάλτη του bullying που δεχόταν στην σχολή.
Οι τραγικοί γονείς φέρονται να λύγισαν με το που αντίκρισαν τη σορό του παιδιού τους. Η μητέρα του, με δάκρυα στα μάτια, ούρλιαξε: «Παιδί μου, άγγελέ μου, σπλάχνο μου. Για ποιο ταξίδι κίνησες;», ενώ λίγο μετά φέρεταιν να μην άντεξε και να λιποθύμησε. «Γιε μου, παλικάρι μου, πάει το παιδί μου» φώναζε ο πατέρας του, ενώ η αδελφή του αγκάλιασε το φέρετρο του αδερφού της ψελλίζοντας: «αδελφούλη μου».
Όλοι κρατούν ένα λευκό τριαντάφυλλο, ενώ το κλίμα είναι ιδιαίτερα βαρύ… Μια λαοθάλασσα ντυμένη στα μαύρα τον συνοδεύει στην τελευταία του κατοικία. Κανείς δεν μιλάει… Επικρατεί ένας βουβός πόνος και οργή. Οργή για όλα όσα περνούσε ο Βαγγέλης και τον οδήγησαν στο να κόψει το νήμα της ζωής του.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών, συγγενείς, φίλοι, συγχωριανοί, άνθρωποι που δεν τον ήξεραν, τόσο από το χωριό του Βαγγέλη όσο και από όλη την Κρήτη, προσήλθαν στο χώρο της εκκλησίας για την νεκρώσιμο ακολουθία.
Ακόμα, στην Κρήτη μετέβησαν και συμφοιτητές του άτυχου νέου, από τη σχολή του στα Γιάννενα, για να του πουν το τελευταίο αντίο.