Συγκλονίζει η ιστορία ενός 55χρονου στον Βόλο, που ήταν άνεργος και ζούσε για χρόνια σε άθλιες συνθήκες, σε ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο σκουπίδια.
Ο Ζαχαρίας, όπως τον έλεγαν, πέθανε μόνος του στο νοσοκομείο του Βόλου στις 25 Νοεμβρίου. Την κηδεία του ανέλαβε η Μητρόπολη, καθώς δεν είχε κανέναν δικό του κοντά του, όπως αναφέρει το gegonota.news.
Ζούσε χωρίς ρεύμα και νερό για 8 χρόνια. Δεν είχε κάνει μπάνιο για μια πενταετία. Ζούσε πρωτόγονα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βόλου. Ο Ζαχαρίας είχε δύο παιδιά και τα αδέλφια του έμεναν στη γειτονιά του. Λιποθύμησε μέσα σε μια κάμαρη γεμάτη από σκουπίδια που είχε για σπίτι και πέθανε μόνος στο Νοσοκομείο. Την κηδεία του θα αναλάβει η Μητρόπολη καθώς κανείς δεν νοιάστηκε, όπως γράφει το gegonota.news.
Η ιστορία του ξεπερνούσε κάθε σενάριο. Για την επιβίωσή του, για την εξασφάλιση φαγητού, έτρωγε στα συσσίτια της Μητρόπολης και γείτονες είχαν αναλάβει εδώ και χρόνια τον ρόλο του κράτους καθώς ζούσε με τα 200 ευρώ του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Ο Ζαχαρίας ήταν 55 ετών και άνεργος. Δουλειά λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να βρει αν και ήταν απόλυτα λειτουργικός. Με ένα καρότσι από σούπερ μάρκετ μάζευε σίδερα και τα πουλούσε. Για στέγη είχε την μικρή βεράντα ενός σπιτιού, που έκλεισαν αυθαίρετα οι γονείς του όταν παντρεύτηκαν και αυτός ο χώρος έγινε το σπίτι του.
Κάθε μέρα μια γειτόνισσα έδινε ένα πιάτο στον Ζαχαρία. Ο ίδιος μεγάλωσε χωρίς κανένα υποστηρικτικό περιβάλλον, η μητέρα του πέθανε στα 38 της και ο πατέρας του δημιούργησε νέα οικογένεια, με τον Ζαχαρία ξεχασμένο στο παράνομο δωματιάκι, να πεινάει και να ιδρυματοποιείται. Το υπόλοιπο σπίτι ήταν κλειδωμένο και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος από τα αδέλφια του, που το διεκδικούσαν. Ο Ζαχαρίας που μεγάλωσε σε μια γειτονιά της Χιλιαδούς δεν έφυγε ποτέ από εκεί.
Είχε πει στο gegonota.news πως μεγάλωσε μόνος και στον γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, που τα άφησαν με την σύζυγό του στο Ορφανοτροφείο. Η σύζυγός του είχε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και έχει φύγει από τη ζωή.
«Δεν μπορούσα να τα ζήσω, τι να έκανα» μονολογούσε για τα παιδιά του που μεγάλωσαν χωρίς οικογένεια όταν οι γονείς τους ήταν ζωντανοί και ζούσαν στην ίδια πόλη. Ο γιος του είναι 24 χρονών και έφυγε με την ενηλικίωσή του για την Αγγλία, ενώ η κόρη του είναι 20. Στα 18 έφυγε από το ορφανοτροφείο και δεν είχε επαφή μαζί της.
«Συνηθίζεις στα πάντα. Δεν μου κάνει καμία αίσθηση το κρύο ή ή ζέστη. Νερό πίνω από το λάστιχο της γειτόνισσας. Για τουαλέτα χρησιμοποιώ μπουκάλια, μπάνιο δεν έχω κάνει πέντε χρόνια. Οταν δεν έχω φαγητό, δεν με ενοχλεί καθόλου. Όλα είναι μια συνήθεια. Μπορώ να δουλέψω αλλά κανείς δεν με θέλει», έλεγε.
Ο 55χρονος που ζούσε στην απόλυτη εξαθλίωση, κατέρρευσε στις 16 Οκτωβρίου όταν πήγε να βάλει το κλειδί στην πόρτα της αποθήκης για να βγει έξω. Έπεσε και άρχισε να φωνάζει βοήθεια, αλλά κανείς από την γειτονιά δεν μπορούσε να τον βοηθήσει γιατί εκείνος δεν μπορούσε να σηκωθεί από το πάτωμα για να ξεκλειδώσει την πόρτα. Αμέσως κλήθηκε ασθενοφόρο, ενώ έσπευσε και η αστυνομία για να σπάσει την πόρτα. «Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι» φώναξε η γειτόνισσά του, που ήταν από τις λίγες που του προσέφερε φαγητό, ενώ οι διασώστες του ΕΚΑΒ έστησαν μια «ειδική επιχείρηση» για να τον εντοπίσουν μέσα στα σκουπίδια.
Ο 55χρονος ήταν γνωστός στις κοινωνικές υπηρεσίες του Βόλου, γνώριζαν πως ζούσε μέσα στα σκουπίδια και δεν λάμβανε τροφή, παρά μόνο εάν του έδιναν οι γείτονες ή η Μητρόπολη, αλλά δεν είχε υπάρξει καμία αντίδραση, για να βοηθηθεί. Ξεψύχησε μόνος στο Νοσοκομείο του Βόλου στις 25 Νοεμβρίου.