Οποιαδήποτε σχέση με τους Πυρήνες της Φωτιάς αρνείται ο Κώστας Σακκάς και καταγγέλλει βασανισμό από αστυνομικούς που τον συνέλαβαν μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη στη Σπάρτη την περασμένη εβδομάδα.
Σε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν αρνείται ότι είναι αναρχικός, όπως λέει όμως δεν υπήρξε αντίσταση κατά της αρχής στη νέα σύλληψη του ενώ ο ίδιος και ο Μάριος Σεϊσίδης δεν οπλοφορούσαν.
«Είμαι πολύ περήφανος που είμαι αναρχικός και είμαι περισσότερο από ποτέ ενδυναμωμένος για αυτή μου την επιλογή τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Επέλεξα τη φυγή, επέλεξα να φυγοδικήσω καθώς η ρεβανσιστική αντιμετώπιση των διωκτικών αρχών, οι συνεχείς συλλήψεις, οι συνεχείς παραπομπές σε δίκες για τα ίδια αδικήματα, το διαρκές κυνηγητό και η στοχοποίηση μου με έθεσαν σε ένα μόνιμο καθεστώς ομηρίας. Επίσης, η δήθεν παραβίαση των αυστηρότατων όρων αποφυλάκισης μου, η παρουσίαση μου ως επικίνδυνου τρομοκράτη από τα ΜΜΕ δεν μου έδωσαν άλλη επιλογή από τη φυγή. Ενστικτωδώς, αν θέλετε, ενήργησα. Ο άνθρωπος ρέπει από τη φύση του προς την ελευθερία. Δεν μου επέτρεψαν άλλη επιλογή»,
αναφέρει σχετικά με το γιατί επέλεξε να διαφύγει.
Αναφερόμενος στις συνθήκες σύλληψης του καταγγέλλει, δείχνοντας παράλληλα τα σημάδια στα μπράτσα του, τον άγριο ξυλοδαρμό τόσο του ιδίου όσου και του Μάριου Σεϊσίδη, που μεταξύ άλλων περιελάμβανε και τον πνιγμό: «Η σύλληψη μας ήταν εντελώς τυχαία. Πέσαμε σε μπλόκο της τροχαίας και της ομάδας ΔΙΑΣ. Εμείς δεν φέραμε οπλισμό. Επιχειρήσαμε αναστροφή με το αυτοκίνητο προκειμένου να διαφύγουμε, ενώ στην καταδίωξη που ακολούθησε οι αστυνομικοί μας πυροβόλησαν πέντε με έξι φορές με ευθείες βολές και όχι στον αέρα, όπως υποστηρίζουν. Εγκλωβιστήκαμε σε μια πιλοτή, σε ένα γκαράζ αυτοκινήτων και οι αστυνομικοί μας περικύκλωσαν με προτεταμένα όπλα. Παρά το γεγονός ότι δεν αντισταθήκαμε, και πώς να αντισταθείς όταν είσαι περικυκλωμένος και σε σημαδεύουν, μας κακοποίησαν άσχημα τόσο κατά τη διάρκεια της σύλληψης όσο και στο αστυνομικό τμήμα. Βιαιοπράγησαν εναντίον μας πολυμελείς ομάδες αστυνομικών, υποβάλλοντας μας μάλιστα και στο βασανιστήριο του πνιγμού. Δεν αρνηθήκαμε τη λήψη αποτυπωμάτων, ζητήσαμε προηγουμένως να γίνει σεβαστό το νόμιμο αίτημα μας για επικοινωνία με τους δικηγόρους μας».
«Η έλλειψη της παρουσίας των δικών σου ανθρώπων, των οικείων σου», απαντά σχετικά με το τί τον δυσκόλεψε πιο πολύ αυτά τα δυόμιση χρόνια φυγοδικίας. «Οι δυσκολίες δεν είναι σε υλικό επίπεδο, είναι σε συναισθηματικό. Σου λείπουν αφάνταστα οι άνθρωποι που αγαπάς», αναφέρει ο 32χρονος.