Μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στο περιοδικό Λοιπόν ο Δημήτρης Αρβανίτης. Ο γνωστός σκηνοθέτης μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών σχολιάζει την κατάσταση που επικρατεί με τη μυθοπλασία στη μικρή οθόνη την τρέχουσα σεζόν, βάζοντας μάλιστα στο… στόχαστρο τη σειρά Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.
Μου είπατε ότι σας απογοήτευσε η τηλεόραση.
Το πρώτο που ήρθε ήταν η κόπωση. Η νοητική κόπωση και επίσης η έλλειψη καινούργιων ιδεών, είτε από την δική μου πλευρά αλλά κυρίως και από την αντιμετώπιση που έχουν τα κανάλια στις νέες ιδέες. Αν κοιτάξετε διαδοχικά αλλάζει το περίβλημα, δεν αλλάζει η ιδέα. Αυτή η αλληλεξάρτηση που υπάρχει κυρίως προς το περίβλημα των ιστοριών και όχι προς την ουσία δημιουργεί σε μένα μία στέρηση της έμπνευσης.
Αν ήμουν ένας φτωχός συγγενής που δεν είχα να ζήσω, σαφώς και θα το έκανα. Εγώ έχασα πάρα πολλά λεφτά και από την τηλεόραση όταν έκλεισε το Mega, αλλά ευτυχώς ήμουν στην ευχάριστη θέση να μπορώ να ζήσω. Άρα λοιπόν το να με φθείρω μέσα σε κάτι που δεν μου προσφέρει χαρά, είναι μία επιλογή που μπορώ να την έχω.
Σήμερα υπάρχουν πολλοί φτωχοί συγγενείς, όπως είπατε, στην τηλεόραση;
Δεν θα ήθελα να απαντήσω, γιατί θα φτάσω σε ονόματα και δεν το θέλω.
Βλέπουμε και σειρές αριστουργήματα να κάνουν μονοψήφια. Συμφωνείτε με τις επιλογές των τηλεθεατών σήμερα;
Το τι βλέπει ο κόσμος σε σχέση με το τι αντιλαμβάνεται ο καθένας ποιοτικά απέχει παρασάγγας. Το κοινό κατά βούληση γυρνάει και βλέπει. Αυτό που πρέπει να προβληματίσει είναι το γιατί ένα προϊόν είναι επιτυχημένο και αν αξίζει να είναι. Η σειρά του Παπακαλιάτη δεν με αφορά καθόλου για παράδειγμα, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μία κακή σειρά. Έχει καλή παραγωγή αλλά εμένα προσωπικά δεν με αφορά.
Μου απαντούν όταν τα λέω πως πήγε στο Netflix. Εγώ παρακολουθώ από το Netflix μονάχα το 10%. Το ότι πήγε το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό για την Ελλάδα αλλά εγώ δεν θα το δω, γιατί είναι έξω από αυτά που με ενδιαφέρουν. Νομίζω πως ξανά θα γίνει ένα μεγάλο μπαμ και δυστυχώς όλος αυτός ο κόσμος που δουλεύει θα βρεθεί και πάλι άνεργος.
Η σειρά Maestro έχει πολλά κοινά με τις προηγούμενες δουλειές του Παπακαλιάτη;
Δυστυχώς ο ίδιος ο δημιουργός επαναλαμβάνεται δραματουργικά και σαν ήρωας που παίζει. Δραματουργικά τα θέματά του είναι παρεμφερή, αν και εδώ είναι καλύτερο το θέμα και πιο ώριμα τοποθετημένο. Δυστυχώς η υποκριτική του είναι αυτή που έβλεπα πριν από πολλά χρόνια. Δεν θα κρίνω αν είναι καλή ή κακή, αλλά σε εμένα είναι αδιάφορη.