Ο Γιώργος Κωνσταντίνου μίλησε στο ένθετο On The Move της εφημερίδας OnTime Σαββατοκύριακο για μια άγνωστη περιπέτεια που είχε πριν κάποια χρόνια.
«Ήταν το ’69. Είχα μαζί μου κάποιους ανθρώπους και πηγαίναμε σε ένα θέατρο κάπου στο άγνωστο, εκτός Αθηνών. Από κάποιο σημείο και μετά χαθήκαμε, μπλεχτήκαμε σε κάποιο χωριό. Σούρουπο, άγριος χειμώνας, ερημιά, ούτε γάτα στον δρόμο», αφηγείται ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
«Κάποια στιγμή βρεθήκαμε – ούτε κατάλαβα πώς – σε ένα δάσος. Ο συνοδηγός μου ανοίγει το ραδιόφωνο, έτσι για να σπάσει λίγο η απελπισία… και πετυχαίνει ένα τραγούδι του Σαββόπουλου στο συγκεκριμένο κουπλέ: «Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος, στις λίμνες στον Βορρά». Φανταστείτε τι έγινε μέσα στο αυτοκίνητο», συνεχίζει στην περιγραφή του ο ηθοποιός.
«Έπεσα 25 μέτρα στον γκρεμό. Ήμουνα έξι μήνες οδηγός και τόλμησα με ένα μικρό αυτοκίνητο να πάω στη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που ήμουν υποψήφιος για το «Γάμος αλά ελληνικά». Σε μία κατηφόρα μεγάλη έβαλα ταχύτητα στο νεκρό και, αφού το αμάξι ανέπτυξε ταχύτητα λόγω της κλίσης, αποφάσισα να πατήσω φρένο. Αυτό ήταν.
»Δεν ξέρω πώς βρήκα τη δύναμη, ίσως από την τρομάρα, σκαρφάλωσα μέσα στα αίματα, με σπασμένο στέρνο, 25 μέτρα πάνω και βγήκα στον δρόμο. Διερχόμενο αμάξι με μάζεψε και με πήγε στο κοντινότερο νοσοκομείο», αφηγείται στη συνέχεια ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο βιβλίο του.
«Το κωμικοτραγικό ήταν ότι στη συνέχεια πέρασα με το ασθενοφόρο μπροστά από το Φεστιβάλ», καταλήγει με χιούμορ στην ιστορία του ο Γιώργος Κωνσταντίνου.