O Gaspar Noe, τον οποίο το ελληνικό κοινό γνώρισε από την ταινία «Μη αναστρέψιμος» (Irreversible), με μια σκηνή βιασμού της Monica Bellucci που διαρκεί 12 ολόκληρα λεπτά, είναι ομολογουμένως ένας ποιητής του σύγχρονου κινηματογράφου.
Η βία, όμως, απουσιάζει εντελώς από τη νέα του ταινία, με τίτλο «Love», η οποία είναι ό,τι ακριβώς εξηγεί ο τίτλος της: μια ιστορία αγάπης. Και ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγάπης; «Να κάνεις συνέχεια σεξ, ενώ είσαι ερωτευμένος» απαντά ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Murphy.
Και όντως, αυτό γίνεται. Η απόλυτη έκφραση της αγάπης -το σεξ μεταξύ δύο νέων ανθρώπων- παρουσιάζεται σε όλο της το μεγαλείο… και μάλιστα στη γαλλική εκδοχή του, χωρίς ταμπού.
O Murprhy είναι ένας Αμερικανός φοιτητής που πηγαίνει στο Παρίσι για σπουδές κινηματογράφου. Θέλει να γίνει σκηνοθέτης («ίσως να είναι μια βαθιά αυτοβιογραφική ταινία» δήλωσε ο ίδιος ο Noe για την ταινία). Γνωρίζει σε ένα πάρκο την Ηλέκτρα, μια σέξι Γαλλιδούλα, με μεγάλο στήθος, μικροσκοπική μέση και εντελώς ελεύθερες απόψεις για το σεξ. Το πάθος τους ξεχειλίζει από την οθόνη: κάνουν σεξ παντού και ο θεατής τα βλέπει όλα, μέχρι και την εκσπερμάτωση του πρωταγωνιστή.
Κάνουν σεξ σε διαδρόμους, σε πορνοσινεμά, σε τουαλέτες κλαμπ, στο ντους, στο κρεβάτι, στα όρθια. Κάνουν σεξ με μια τρανσέξουαλ, κάνουν ένα ménage a trois με τη γειτόνισσά τους, πηγαίνουν σε σεξ κλαμπ, όπου κάνουν σεξ με όσους μπορούν εκεί μέσα, κάνουν όλα αυτά που τους προτείνονται. Γιατί, όπως λέει η Ηλέκτρα σε μια σκηνή της ταινίας «το μόνο που σε σταματάει από το να πειραματιστείς είναι ο φόβος».
Ο Noe, αμφιλεγόμενος, προκλητικός και ακομπλεξάριστος, είχε ήδη προειδοποιήσει το κοινό γι' αυτό που έρχεται, με την αφίσα της ταινίας, η οποία απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες, καθώς είχε γκρο πλαν ένα πέος σε στύση. Και όμως, εάν κανείς ξεπεράσει το πρώτο σοκ, που είναι φυσικό, καθώς τη σύγχρονη κοινωνία διακατέχει μια συντηρητικότητα απέναντι στο σεξ, η ιδιοφυΐα του Noe είναι ευδιάκριτη.
Το σεξ που βλέπει κανείς στην ταινία είναι ωμό, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με πορνό. Είναι μια συνεύρεση δύο νέων ανθρώπων που ξεχειλίζει από πάθος, ορμή και αγάπη. Είναι μια συνάντηση δύο τραυματισμένων νέων, που προσπαθούν να αγαπηθούν, με το να πληγώνουν ο ένας τον άλλο, απατώντας τον, μαλώνοντας μέσα σε ταξί, κάνοντας χρήση κάθε φύσεως ναρκωτικών μέχρι να καταστρέψουν εντελώς αυτήν την αγάπη, την τόσο συγκλονιστική.
«Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι υπάρχει αγάπη» λέει η Ηλέκτρα μετά από ένα μεγάλο τους καβγά. Το σεξ είναι τρυφερό, βίαιο, απότομο, απελπισμένο, ανάλογα με την ψυχολογία του ζευγαριού. Η Ηλέκτρα είναι σοφιστικέ, ρομαντική, γλυκιά, απροσάρμοστη, σκοτεινή. Ο Muprhy είναι ασυγκράτητος, ανώριμος και ίσως… too American. Όπως λέει ο ίδιος, «είμαι απλά ένα πέος. Και τα πέη γ…νε τα πάντα».
Ανάμεσα στις σκηνές σεξ -να σημειώσουμε ότι στον Noe αρέσει η διάρκεια, με αποτέλεσμα η ερωτική συνεύρεση του ζευγαριού με τη 17χρονη γειτόνισσα τους να κρατάει περίπου εννέα λεπτά- υπάρχει χιούμορ, αλλά και καυστικά κοινωνικά σχόλια.
Η συντηρητική μητέρα της Ηλέκτρας βρίσκει ναρκωτικά στο σπίτι του ζευγαριού και φυσικά θεωρεί τον Muprhy υπεύθυνο και όχι την μονάκριβη της κόρη. Έπειτα από έναν καβγά, το ζευγάρι καταλήγει στο αστυνομικό τμήμα, όπου ξετυλίγεται το αρχέγονο μίσος των Γάλλων για τους Αμερικανούς: ο Γάλλος αστυνομικός εξηγεί στον Αμερικανό Μuprhy ότι η κτητικότητα είναι ξεπερασμένη αμερικανιά και πως «εδώ στην Γαλλία όλοι αγαπιόμαστε μεταξύ μας και δεν κερατώνουμε πίσω από την πλάτη της γυναίκας μας, αλλά μαζί της».
Και μέσα σε όλα υπάρχει ο σκηνοθέτης. Ο πρώην της Ηλέκτρας λέγεται Noe, το παιδί του Muprhy λέγεται Gaspar. Αλλά κάπου, αν προσέξετε θα αναγνωρίσετε και τον ίδιο τον Noe σε ρόλο καμεό.
Τα πλάνα με κόκκινα φίλτρα, που είδαμε στο «Μη αναστρέψιμος», επανέρχονται, όπως και οι βόλτες στο φυσικό μουντό φωτισμό του Παρισιού. Εξαιρετικά και τα πλάνα από «ψηλά» στις ερωτικές σκηνές που καδράρουν το ζευγάρι, όλα γνώριμα στοιχεία της κινηματογραφικής γλώσσας του Noe, που τον κάνει δικαίως να ξεχωρίζει.
Είναι μια ταινία 2,5 ωρών που κυλάει άλλοτε βίαια, άλλοτε βασανιστικά αργά, άλλοτε γλυκά. Και όλο το φιλμ είναι «ντυμένο» μουσικά από τον «καταραμένο» συνθέτη της Γαλλίας, το μοναδικό Eric Satie.
Είναι μια ταινία που θα αφήσει εποχή, όπως ακριβώς και το «Μη αναστρέψιμος» και ίσως αναμορφώσει στις συνειδήσεις του κοινού, μια και καλή, την απεικόνιση και τον πόνο ενός ερωτευμένου.