Πρόκειται για το πιο αμφιλεγόμενο και αναπόδεικτο θέμα της υφηλίου. Και η κατάρα, που, πιστεύεται ότι, ακολουθεί τους ηθοποιούς που προσπάθησαν να ενσαρκώσουν τον Χριστό, αλλά και τους συντελεστές παραγωγής των ταινιών αυτών. Η ζωή τους κινδύνευσε, η καριέρα τους καταστράφηκε και πολλοί εξαφανίστηκαν. Σύμπτωση; Ατυχία; Ή κατάρα;
Ο πιο δημοφιλής “Χριστός” ήταν ο Βρετανός Robert Powell, στην ταινία του Franco Zeffirelli “Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ” (1977). Ένας φτασμένος ηθοποιός, που μάλιστα είχε αποσπάσει και το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού για την συγκεκριμένη ταινία, είδε την καριέρα του να πέφτει κατακόρυφα, αφού ο κόσμος δεν επιθυμούσε να τον δει να “αμαρτάνει”, ενσαρκώνοντας κάποιον άλλο ρόλο.
Την ίδια στιγμή, ούτε οι σκηνοθέτες μπορούσαν να ξεπεράσουν την συγκλονιστική ερμηνεία του, με αποτέλεσμα να μην του εμπιστεύονται τον ρόλο ενός απλού και καθημερινού προσώπου. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει: “Σύμφωνα με έναν θρύλο, όποιος ερμηνεύει το ρόλο του Χριστού δεν έχει καλή τύχη. Δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι η εμπειρία αυτή σου αλλάζει τη ζωή και σε σημαδεύει για πάντα”.
Ο Έλληνας Αλέξης Γκολφής υποδύθηκε τον Γιο του Θεού στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, του Ν. Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία του Β. Γεωργιάδη, την χρονική περίοδο 1975-6. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι “ο Χριστός τον κυνηγούσε για πάντα και τον στοίχειωνε”. Ο ηθοποιός, που για χρόνια ζούσε σαν άστεγος, τρεφόταν από σκουπίδια και ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, βρέθηκε νεκρός το 2007 στην πλατεία Κολιάτσου. Επί 2 μήνες η ταυτότητά του ήταν άγνωστη, αφού κανείς δεν τον αναζήτησε.
Παρόμοια κατάληξη είχε και ο H. B. Warner. Παρόλο που μετά την προβολή της ταινίας “Ο Βασιλιάς των Βασιλέων” του Cecil Blount DeMille το 1927, είδε την καριέρα του να απογειώνεται, ο “Χριστός”, όπως είχε πει, τελικά τον έβλαψε. Στην επανέκδοση της ταινίας, το 1961, ο Jeffrey Hunter ενσάρκωσε τον Θεάνθρωπο σε ηλικία 33 χρόνων. Η καριέρα του ύστερα ανύπαρκτη, ενώ ο ίδιος 9 χρόνια αργότερα, βρέθηκε νεκρός από πτώση μετά από εγκεφαλικό, μέσα στο σπίτι του.
Το 1965 προβάλλεται η ταινία “Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου”, με πρωταγωνιστή τον Max von Sydow, που άγγιξε τα 20.000.000 δολάρια. Στην περίπτωση αυτή, ο πρωταγωνιστής δεν δοκιμάστηκε. Η παραγωγή,όμως, δεν είχε την ίδια τύχη. Ο διευθυντής φωτογραφίας, William C. Mellor, πεθαίνει στα γυρίσματα από καρδιακή προσβολή, ενώ χιονοθύελλα κτυπά της Αριζόνα δύο φορές, μετά από 50 χρόνια, με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα σετ της Ιερουσαλήμ και να αναγκαστεί η παραγωγή να μεταφέρει τα σκηνικά σε χολιγουντιανό στούντιο.
Τέλος, ο πιο άτυχος Θεάνθρωπος φαίνεται να είναι ο Jim Caviezel. Στα γυρίσματα της ταινίας “Τα πάθη του Χριστού” το 2004, σε σκηνοθεσία του Mel Gibson, κινδύνευσε πολλάκις. Δύο φορές τον χτυπά κεραυνός. Στην σκηνή πάνω στον σταυρό και στα γυρίσματα επί του Όρους ομιλία. Δύο φορές πηγαίνει στο νοσοκομείο. Πρώτα με εξαρθρωμένο ώμο, όταν του έπεσε ο σταυρός που κουβαλούσε και λίγο μετά με ένα άσχημο κόψιμο στον καρπό, ύστερα από κατά λάθος διπλό χτύπημα με το μαστίγιο, στην σχετική σκηνή. Στην ίδια σκηνή, “κληρονομεί” ακόμα μία ουλή στην πλάτη, ενώ τα γυρίσματα διακόπτονται λίγο αργότερα, αφού αρρωσταίνει με υποθερμία.
Τελικά, όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν απλές συμπτώσεις ή κακοτυχίες; Μήπως ο ίδιος ο Χριστός θέλει να μας περάσει κάποιο μήνυμα; Ή απλά είναι μία κατάρα, που ακολουθεί όσους προσπαθούν να αποτυπώσουν τη ζωή του; Αναπάντητα ερωτήματα, που κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν να μην έχουν απάντηση για πολλά χρόνια ακόμα..
πηγή : pathfinder.gr
