Φέτος άφησε πίσω της το ρόλο της «Λυδίας», που τόσο αγαπήθηκε μέσα από το «Σόι» και ανέλαβε εκείνον της Άννας, τελείως διαφορετικό, στο Έρωτας Μετά.
H Βάσω Λασκαράκη ς μίλησε στο περιοδικό «Enjoy» για τον ρόλο της και τις σκηνές που την έχουν δυσκολέψει πολύ.
«Όταν γύριζα τις σκηνές που με έχουν κλείσει στο υπόγειο οι απαγωγείς μου, είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Σκεφτόμουν όχι μόνο την αγωνία μας γυναίκας που είναι εγκλωβισμένη σε ένα άγνωστο μέρος, που της φέρονται βάναυσα, αλλά την αγωνία μιας μάνας, την απόγνωση της καθώς γνωρίζει ότι τα παιδιά της πονούν για εκείνη, από την εξαφάνισή της, την απουσία της. Το μεγάλο δράμα της Άννας είναι τα παιδιά της. Με αυτές τις σκηνές της απαγωγής, σε ένα σκοτεινό μέρος, ένιωσα τον τρόμο, τον εγκλωβισμό, τον φόβο του ανθρώπου που λέει «θα ζω αύριο ή θα με σκοτώσουν;» Θα έλεγα ότι αισθάνθηκα τεράστια ψυχολογική πίεση και ειδικά από τότε που έγινα μητέρα όλα τα τοποθετώ αλλιώς στο μυαλό μου και έχω γίνει πιο ευαίσθητη. Έχω άλλες «κεραίες». Όταν γίνεσαι γονιός, σκέφτεσαι πρώτα τα παιδιά σου, μετά τον εαυτό σου. Πονάς περισσότερο όταν τα παιδιά σου ξέρεις ότι δεν είναι καλά και γι’ αυτό ευθύνεσαι εσύ».
Όσον αφορά στο αν δικαιολογεί την ηρωίδα που υποδύεται είπε χαρακτηριστικά:
«Βλέπω και εγώ σταδιακά ότι η Άννα δεν ήταν μια κακιά σύζυγος ή μάνα. Έχει φτιάξει μια πολύ όμορφη οικογένεια και αγαπά τον άντρα της. Θεωρώ γενεσιουργό αιτία αυτής της απιστίας τον εγκλωβισμό της. Η Άννα έχει αφεθεί σε δύο ρόλους, της μητέρας και της συζύγου. Έχει βάλει στην άκρη τον εαυτό της. Αυτή η σχέση με τον Κωνσταντίνο τη ζωντανεύει ξανά. Πιστεύω ότι η Άννα κάνει τον αγώνα της να αντισταθεί στον Κωνσταντίνο, αλλά με το που την αγγίζει τα ξεχνά όλα».
«Ο έρωτας, κακά τα ψέματα, είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής. Μπαίνει στη ζωή καθενός, την αλλάζει και την ανατρέπει. Άλλοτε σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, άλλοτε χειρότερο. Άλλοτε είναι αρρωστημένος και καταστροφικός, ένα μαρτύριο, και άλλοτε φωτεινός, χαρούμενος, δημιουργικός. Ο έρωτας που τα διαλύει όλα, που τα καταστρέφει, που δεν σε κάνει ευτυχισμένο μού βγάζει και πολύ εγωισμό… Και εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο προς συζήτηση: Ο εγωισμός είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μας».
