Έχουν περάσει τρεις μήνες από την ημέρα, που έφυγε από τη ζωή ο σύζυγος της συγγραφέα Λένας Μαντά και η ίδια εξηγεί, πώς είναι η καθημερινότητά της σήμερα, χωρίς τον άνθρωπο που πέρασαν 41 χρόνια μαζί.
«Φοράω ακόμη τη βέρα του και θα τη φοράω»
«Αυτό που είπαμε κατά τύχη μια μέρα πριν φύγει, ήταν ότι δεν υπήρχε κάτι που δεν είχαμε πει και το παραδεχτήκαμε και οι δύο, πως τα είχαμε πει όλα αυτά τα 41 χρόνια.
Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου γιατί, τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Είναι μέσα μου, είναι στα κύτταρά μου πια. Πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του. Συνήθως, το βράδυ που θα με ρώταγε τι θα φάμε. Αυτό το ακούω στα αυτιά μου. Είναι ο Γιώργος και είναι μαζί μας. Αυτό.
Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να πω, ότι θα γράψω κάτι. Την ιστορία της ζωής του την έχω γράψει, του έχω αφιερώσει το πρώτο μου βιβλίο, τα είχαμε πει όλα…
Αυτό που χτίσαμε με τον Γιώργο είναι εδώ, είναι τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, το σπίτι. Είμαι από τους ανθρώπους που κλείνουν τον κύκλο. Έκλεισα τον κύκλο. Δώρισα τα ρούχα του, κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι μας, γιατί αν δεν το έκανα από το πρώτο βράδυ, δεν θα το έκανα ποτέ. Έχω τις φωτογραφίες του. Δεν μπορώ να φύγω από εδώ, είναι πολλά αυτά που με κρατάνε.
Είναι ό,τι χτίσαμε με τον Γιώργο. Άρα δεν μπορώ να φύγω. Αν φύγω θα είναι σαν να θέλω να τον ξεχάσω και εγώ δεν θέλω. Φοράω ακόμη τη βέρα του και θα τη φοράω. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το χέρι που με κρατούσε. Το χέρι του μου λείπει», είπε η Λένα Μαντά.