Η ηθοποιός που μέσα από τους ρόλους της αντικατοπτριζόταν όλη η αθωότητα, η ξεγνοιασιά και η τρέλα του ελληνικού κινηματογράφου άνοιξε την καρδιά της στο «Λοιπόν» και την Φρόσω Σιδηροκαστρίτη. Η Μαρία Ιωαννίδου πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο σε ηλικία 17 ετών και πήρε το βάπτισμά του δίπλα από καταξιωμένους καλλιτέχνες.
Πρωταγωνιστήσατε και στο πλευρό και του Σταύρου Παράβα…
Ήτανε θεότρελος… Το τι γέλια έχουμε κάνει, το τι ευτυχισμένες στιγμές έχουμε περάσει δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πονέσαμε όλοι μας πολύ όταν αρρώστησε ο Παράβας, μαζευτήκαμε και πήγαμε στο σπίτι του τότε. Μου στοίχισε όταν “έφυγε” γιατί ο Σταύρος ήταν ένα μηχανάκι που παρήγαγε γέλιο, δεν υπήρχε η αύρα που έβγαζε σαν άνθρωπος, ήταν ζωντανός, αστείος, ζωηρός, ήταν η ψυχή της παρέας και δινόταν πάρα πολύ σαν άνθρωπος.
Από τα λεγόμενά σας αντιλαμβανόμαστε ότι το κλίμα στα γυρίσματα ήταν ευχάριστο…
Όλοι αυτοί ηθοποιοί οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα ήταν στενοί φίλοι με τον Σειληνό, οπότε του έζησα όλους από πάρα πολύ κοντά. Η συνεργασία μου με όλους τους ηθοποιούς στην ταινία, ήταν μαγική και παραμυθένια, ήταν αυτό που λέμε τα “συντροφάκια” μου, κάτι περισσότερο από οικογένεια, ζούσαμε μαζί, τρώγαμε μαζί, ονειρευόμασταν μαζί. Εγώ επειδή ήμουν η μικρή της παρέας, με μαλώνανε, με καρπαζώνανε αλλά ήταν και πολύ αυστηροί πολλές φορές μαζί μου. Ο Σταύρος Παράβας με είχε χαστουκίσει πάνω στη σκηνή, έκανα ένα λάθος και μπήκα μπροστά του και το έκανε από παρορμητισμό, αυτοί οι άνθρωποι με είχαν κάνει και να κλάψω και να γελάσω αλλά και να μάθω πολλά πράγματα από αυτούς δίπλα τους.