Ο δημοφιλής ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, κάνοντας μία αναδρομή στην έως τώρα προσωπική και επαγγελματική του πορεία.
«Μετά τα 50 αρχίζεις και ισορροπείς μέσα σου, να αποδέχεσαι αυτό που είσαι και δεν χάνεις τον χρόνο σου. Σου φεύγουν αρκετές ανασφάλειες. Πλησιάζοντας τα 60 εκεί φαντάζομαι ότι θα περάσω μία κρίση αλλά δεν έχω απωθημένα».
«Η καραντίνα λειτούργησε καταπραϋντικά για μένα. Είχα τον χρόνο να… γλείψω τις πληγές μου μετά από μία 20ετία μεγάλης πίεσης. Θεράπευσα ψυχικά κομμάτια μέσα μου, ανασύνταξα κάποια άλλα», περιγράφει στη συνέχεια της συνέντευξης ο ηθοποιός.
«Το πρώτο μου σήριαλ ήταν το ”Παραμύθι Χωρίς Όνομα” στην ΕΡΤ το 1988, μετά με πήρε ο Χάρης Ρώμας στο ”Ελλάς Παλλάς” στον ΑΝΤ1. Γνωστός έγινα με το ”Τζιβαέρι”. Εκεί έκανα έναν πολύ αρνητικό χαρακτήρα, έναν ζιγκολό. Ο κόσμος με έβριζε στον δρόμο. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησαν τα ”Εγκλήματα”» θυμάται ο Κώστας Κόκλας.
«Το 1991 έκανα το ”Άντε Γεια” με τον Άλκη Κούρκουλο, η πρώτη μου ταινία. Ξύπνησα το πρωί να πάω να δω την πρεμιέρα και άργησα. Όπως τράβηξα την κουρτίνα για να μπω μέσα, βλέπω το κεφάλι μου πάνω στην οθόνη να λέει μία ατάκα κι ο κόσμος να γελάει από κάτω. Σάστισα. Έκλεισα την κουρτίνα και πήγα στο μπαρ. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την εικόνα μου για πολλά χρόνια», περιέγραψε σε άλλο σημείο ο Κώστας Κόκλας.
«Δεν έχω απωθημένα. Έχω κάνει αρκετές διακοπές, τα καλοκαίρια μπορούσα να κάθομαι, να πηγαίνω στο νησί μου, να μεγαλώνω τον γιο μου».