Μάλλον η παρουσία του Γρηγόρη Αρναούτογλου δεν του αρέσει καθόλου, όπως φαίνεται στο κείμενο που έγραψε στο blog του ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος.
«Είναι μεγάλη αλήθεια ότι ο ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει ακόμη και ευφυείς ανθρώπους, αλλά και έξυπνους παρουσιαστές, σε ακρότητες και σε απεγνωσμένες κινήσεις. Και επειδή μιλάμε για τηλεόραση , για ένα μέσο δηλαδή που έτσι και αλλιώς οι κανόνες καλής συμπεριφοράς και το μέτρο είναι προαιρετικά, οι όροι του ανταγωνισμού θυμίζουν περισσότερο αρένα.
Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου δεν γνωρίζω αν και πόσο έξυπνος είναι, αλλά είναι ένα έμπειρος παρουσιαστής που ξέρει τι σημαίνει τηλεοπτικός ανταγωνισμός και είναι πρόθυμος να μην αφήσει μικρές λεπτομέρειες να του χαλάσουν την τηλεθέαση.
Επειδή η εκπομπή του κυνηγάει (και τις περισσότερες περιπτώσεις το κατορθώνει) υψηλά νούμερα τηλεθέασης, ο ίδιος νιώθει την ανάγκη να ταυτιστεί με τη μεγάλη μάζα τηλεθεατών και να πάει με τα νερά τους, να μην κακοκαρδίσει κανέναν, ακόμη και αν χρειαστεί να υιοθετήσει παλιομοδίτικη τακτική.
Γιατί ο Γρηγόρης αν και αν και πολύ νέος σε ηλικία, διατηρεί με έναν παράξενο τρόπο όλα εκείνα τα γραφικά χαρίσματα ενός παλιού και ξεπερασμένου παρουσιαστή: Είναι υπερβολικά σεμνότυφος, ανυπόφορα θρησκόληπτος, κοινότοπος, αναμενόμενος και αυτά τα "χαρίσματα" τα ανακαλύπτεις όταν τον ακούς στις συνεντεύξεις της εκπομπής του.
Έχει μια αγωνία να βγάλει την είδηση-λαβράκι από τον καλεσμένο του, να μάθει, να εκμαιεύσει κάτι που μπορεί να γίνει τίτλος στα Media.
Χειρότερο όμως και από την αγωνία της είδησης είναι εκείνο το πεινασμένο βλέμμα του παρουσιαστή, που περιμένει να σκοράρει. Μια κουβέντα με λίγο σεξάκι, λίγο κιτρινισμός και δεν μπορεί, όλο και κάποια είδηση θα βγει!
Όμως σε μια τόσο ανταγωνιστική αγορά που σε αναλύει λεπτό προς λεπτό, η αγωνία του Γρηγόρη φαίνεται πολύ και δεν ξέρω αν είναι δικαιολογημένη, είναι όμως ενοχλητική. Όπως ενοχλητική είναι και η αμετροέπειά του.
Αυτή η ακατάπαυστη και αχαλίνωτη φλυαρία του, που δεν αφήνει κανέναν να μιλήσει. Πολλές φορές Ο Δημήτρης Σταρόβας και η Μαρία Μπεκατώρου περιορίζονται σε δευτερεύοντα ρόλο, σε διακοσμητικούς παρουσιαστές και δεν προλαβαίνουν να ρωτήσουν κάτι. Για να μην θυμηθώ και τη φορά που η Μαρία τόλμησε να πει τη λέξη "είδωλο" σε μία καλεσμένη για να απαντήσει με αγένεια ο Γρηγόρης , «Τι βλακεία είναι αυτό; Άκου είδωλο και βλακείες». Στην αγωνία του να μιλήσει όσο περισσότερο γίνεται, να ρωτήσει όσα πιο πολλά μπορεί, στην ανάγκη του να κερδίσει τις εντυπώσεις, ο παρουσιαστής δεν προστατεύει ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό.
Τα παιχνίδια από τις εκπομπές της Ellen DeGeneres και του Jimmy Fallon για να γίνουν πιστευτά και χαριτωμένα θέλουν επιδέξιους καλεσμένους και έξυπνους παρουσιαστές, αλλιώς φαίνονται σαν ξεπατικωμένες και κοπιαρισμένες ρουμπρίκες, όπως είναι σήμερα.
Οι καλεσμένοι – ίσως οι πιο ενδιαφέροντες καλεσμένοι της ελληνικής τηλεόρασης αυτή τη στιγμή- που καλύπτουν όλη τη γκάμα προσωπικοτήτων, από τη trash TV μέχρι την απόλυτη επικαιρότητα, είναι η μοναδική θετική νότα σε μια γενικά αγχωτική και υπερφίαλη εκπομπή που έχει ίσως τον πιο ανταγωνιστικό παρουσιαστή. Ανταγωνιστικός με την κακή έννοια που λέγαμε και κάποτε!»