Ο Γιώργος Κωνσταντίνου αν και έπαιξε σε μόλις 14 ταινίες, η παρουσία του ως ηθοποιού ήταν τόσο επιτυχημένη που έχει καθιερωθεί ώς ένας από τους πλέον δημοφιλείς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους που ερμήνευσε με μεγάλη πειστικότητα, είναι ως «Αντωνάκης» στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», ο υπάλληλος-κόκορας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη», ο δάσκαλος στα χαμαιτυπεία της Τρούμπας στο «Καλώς ήλθε το δολάριο» αλλά και στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο» όπου προσπαθούσε να εξηγήσει στο σερβιτόρο πώς είναι το προφιτερόλ.
Η Έλενα Ναθαναήλ ήταν γυναίκα είδωλο της εποχής της, με το αλαβάστρινο πρόσωπο και τα μεγάλα εκφραστικά και μελαγχολικά μάτια της να αποτελούν σήμα κατατεθέν της.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1964 στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει» όπου εντυπωσίασε με τη μελαχρινή εύθραυστη ομορφιά της.
Αν και ο μεγάλος έρωτας της ζωής της Έλενας Ναθαναήλ ήταν ο σούπερ σταρ ποδοσφαιριστής Τάσος Μητρόπουλος, η πρώτη της μεγάλη αγάπη ήταν ο Κωνσταντίνου όπως έχει η ίδια αποκαλύψει.
Συναντήθηκαν στο θέατρο όπου εμφανιζόταν ο Κωνσταντίνου, όταν η Ναθαναήλ είχε βρεθεί εκεί για να συναντήσει τον Φώτη Μεταξόπουλο σε επαγγελματικό ραντεβού.
Βλέποντας την, ο Κωνσταντίνου αμέσως μαγεύτηκε από την ομορφιά της και προσπαθώντας να βρει πρόφαση για να της μιλήσει της ζήτησε μία από τις φωτογραφίες που κρατούσε στα χέρια της.
Στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» η Έλενα Ναθαναήλ υποδύεται την αδελφή του Γιώργου Κωνσταντίνου.
Το μυστικό που κρύβεται σε εκείνη την ταινία είναι ότι οι δύο τους αποτελούσαν ζευγάρι εκείνος ήταν 35 ετών και εκείνη 22 και συζούσαν σε ένα σπίτι στην οδό Ασκληπιού και μάλιστα για την Έλενα Ναθαναήλ ο Κωνσταντίνου ήταν η πρώτη της αγάπη.
Τη σχέση αυτή παραδέχτηκε πολλά χρόνια αργότερα, η ηθοποιός όταν την ανέφερε σε μια συνέντευξή της στην Κική Σεγδίτσα το 1969.
«Στον Γιώργο Κωνσταντίνου με τράβηξε ότι είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη προσωπικότητα, με πολλά και καλά αισθήματα. Μαλώνουμε, όπως μαλώνουν χιλιάδες ζευγάρια. Θεωρώ αληθινά κουτό και ψυχρό, άνθρωποι που ζουν μαζί και οι οποίοι δεν έχουν βασικές αντιρρήσεις, ο ένας για τον άλλο, να μην μαλώνουν. Δεν βρίσκω φυσιολογικό, άνθρωποι που συνδέονται στενά, να μην τσακώνονται. Δεν θα ήταν άνθρωποι, θα ήταν από μάρμαρο. Τώρα επειδή είμαστε περισσότερο εγωιστές από ότι πρέπει και οι δυο, για αυτό τσακωνόμαστε περισσότερο από όσο πρέπει. Ο Γιώργος είναι η πρώτη μου αγάπη. Είχα κάποια φλερτ με άλλους ανθρώπους που ήταν στην ζωή μου. Δεν θυμάμαι να έκανα συγκρίσεις αυτών των ανθρώπων με τον Γιώργο. Ίσως γιατί δεν αποτέλεσαν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ίσως γιατί δεν τους ένοιωσα, δεν τους έζησα και δεν τους πόνεσα όσο τον Γιώργο. Ήταν ασήμαντα φλερτ»