Με γλαφυρό τρόπο η Ξένια Καλογεροπούλου περιέγραψε τη ζωή που έζησε τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο ως ζευγάρι με τον Γιάννη Φέρτη. Τι είπε για τον τρόπο με τον οποίο χωρίσανε και τις επιτυχίες που έκαναν μαζί.
Καλεσμένη στο Στούντιο 4 βρέθηκε η Ξένια Καλογεροπούλου, το απόγευμα της Πέμπτης, με αφορμή την παράσταση Humans εξομολογήθηκε πως «με τον Γιάννη Φέρτη γνωριστήκαμε παίζοντας μαζί σε μια ταινία και από εκεί γίναμε αχώριστοι και στο σπίτι και στην οθόνη και στη σκηνή. Ο σκηνοθέτης Τίτος Φαρμάκης φαντάστηκε πως θα είναι πολύ ωραίο να φτιάξουμε ένα σχήμα καλλιτεχνικό οι τρεις μας, αυτός είχε την ιδέα και με αυτόν ξεκινήσαμε την συνεργασία. Μας άρεσε και στην αρχή νομίζω πως δεν καταλαβαίναμε τη σημασία του πράγματος, σαν παιχνίδι ήτανε».
«Περάσαμε πολλά με τον Γιάννη. Και καλά και κακά και θριάμβους και αποτυχίες. Αυτά τα δέκα χρόνια που ήμασταν μαζί περάσαμε πολλά. Μάλιστα αρκετά χρόνια μετά, όταν είχαμε χωρίσει και ήμουν με τον Κωστή Σκαλιόρα, ανεβάσαμε την Λοκαντιέρα όπου είχε έναν πολύ ωραίο ρόλο για τον Γιάννη και του το πρότεινα. Ήρθε λοιπόν μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης και παίξαμε μαζί στο θέατρο Πόρτα και ο κόσμος χαιρόταν που μας έβλεπε και πάλι μαζί, ενώ εμάς πάλι μας φαινόταν τελείως φυσικό γιατί είχαμε μεγάλη οικειότητα και αγάπη άσχετα με το αν είχαμε χωρίσει».
«Κάναμε παρέα μαζί με τον Γιάννη με τον Κωστή και την γυναίκα του, πριν χωρίσουμε, μετά έτυχε να χωρίσουμε και οι από δω και οι από εκεί και βρεθήκαμε αυτόματα με τον Κωστή. Θυμάμαι μάλιστα πως είχαμε πάει μια μέρα στο σπίτι του Κωστή, όπου μας είχαν τραπέζι και στην επιστροφή μου λέει στο αυτοκίνητο: «Αυτός θα σου ταίριαζε εσένα πολύ». Και είχε δίκιο» πρόσθεσε, ακόμα, η Ξένια Καλογεροπούλου στην ψυχαγωγική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης. «Κάποια στιγμή δε, μετά από τόσα χρόνια, ο Γιάννης μου είπε ότι ερωτεύτηκε την Τσανακλίδου και ήθελε να χωρίσουμε. Ε, είπα εντάξει και χωρίσαμε».
«Σίγουρα πονάει ο χωρισμός, πολύ πονάει. Μάλιστα ο Γιάννης μου είχε πει ότι «εμένα θα με βόλευε να πάω να ζήσω με την Τάνια και άμα βαρεθώ να γυρίσω σε σένα, να με περιμένεις». Εγώ όμως του είχα πει πως αυτό δεν μπορούσα να το κάνω».