«Περπατάω με δυσκολία, αλλά με λίγη άσκηση θα είναι άνετο. Αυτή η ιστορία μου έδειξε ότι υπήρχε πολύς κόσμος που με αγαπούσε. Ήταν ένας βαρύς τραυματισμός. Δεν έφταιγα εγώ. Ήταν τα γενέθλια της κόρης μου και πήγα στο σχολείο για να την πάρω. Εκεί μου ζήτησε ο διευθυντής να πάμε απέναντι να δούμε τους καθηγητές γιατί ήθελαν να με δουν και να τα πούμε…»
Έτσι ξεκίνησε την περιγραφή της, στα Καρντάσιανς, η Μαριέττα Γιαννάκου για την πάρα πολύ σοβαρή περιπέτεια που πέρασε με την υγεία της το 2008 και η οποία είχε ως αποτέλεσμα να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό του ποδιού της και συνέχισε…
Ανάμεσα στα δύο κτίρια υπήρχε ένας δρόμος τερατώδης, ο οποίος δεν ήταν δρόμος, τον φτιάξανε μετά. Έβρεχε και γλίστρησα και συνάντησε ένα εμπόδιο το πόδι και έγινε ένα φοβερό κάταγμα στην ποδοκνημική. Δεν αντιμετωπίστηκε σωστά στην αρχή. Δεν υπήρχε ιατρικό λάθος. Έλεγα πάντα στους συνεργάτες μου ότι αν αρρωστήσω θα με πάτε στο νοσοκομείο και δεν θα πείτε ότι είμαι εγώ και δεν αφήσετε τους συναδέλφους μου γιατρούς να κάνουν συμβούλια επί συμβουλίων γιατί θα με πεθάνουν το συντομότερο. Πολλές φορές, ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι τα δημόσια πρόσωπα τα φροντίζουν, αλλά πολλές φορές μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Από τον φόβο των γιατρών και τις διχογνωμίες… Δεν μιλώ για την δική μου περίπτωση, γενικά μιλάω».
Διαβάστε σχετικά:
