Του Μάκη Γιομπαζολιά
Όλες οι «φυλές» του ΠΑΣΟΚ έχουν τα επιχειρήματά τους, για αυτά που κάνουν ή δεν κάνουν, τραβώντας από κάθε πλευρά το ήδη ξηλωμένο, κατά το μέγιστο μέρος του, «πουλόβερ» του άλλοτε κραταιού κινήματος και κατόπιν μεγάλου κόμματος εξουσίας.
Και αυτοί που υποστηρίζουν, ότι, αφού η βόμβα της κρίσης έσκασε στα χέρια της πασοκοκυβέρνησης, δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή, για να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα, από την αποδοχή των επαχθών μνημονιακών μέτρων, που επέβαλαν τα συντηρητικά διευθυντήρια των δανειστών.
Και εκείνοι που υποστηρίζουν, ότι δεν έγινε τότε η καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, για πιο ήπια και κοινωνικά ανεκτή δημοσιονομική προσαρμογή.
Και εκείνοι που υποστηρίζουν, ότι δεν έπρεπε καν να μπεί το ΠΑΣΟΚ στην μνημονιακή γραμμή αλλά να …επαναστατούσε απέναντι στους δανειστές, απαιτώντας εκβιαστικά την σωτηρία της χώρας και κρατώντας όρθιο το κόμμα και ζωντανές τις αρχές του..
Αυτές οι διαφορετικές απόψεις, που έχουν και βάσιμο αντίλογο, δεν ανταγωνίζονται στην κοινωνική βάση του κόμματος, που έχει κάνει τις επιλογές της : άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι στην ΝΔ, άλλοι σε μικρά κόμματα διαμαρτυρίας και άλλοι στο σπίτι τους και στην (προσωρινή..?) αποχή.
Αυτές οι διαφορετικές απόψεις απασχολούν πλέον ελάχιστα το 8% που ψήφισε Ελιά-ΠΑΣΟΚ, πιο πολύ «για να μην σβήσει η παράταξη» παρά γιατί συμφωνεί με τις σημερινές κομματικές θέσεις και πολιτικές πρακτικές.
Απασχολούν κυρίως τον εναπομείναντα κομματικό μηχανισμό στελεχών. Που δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπική τους εσωκομματική επικράτηση και πολιτική επιβίωση παρά για το μέλλον της παράταξης και της χώρας.
Όλοι αυτοί, όλοι με μερίδια ευθύνης, όποια άποψη και αν υποστηρίζουν, για το κατάντημα του άλλοτε κραταιού κινήματος, έχουν ένα βασικό και ύστερο καθήκον :
Να συμφωνήσουν σε διαδικασίες, χωρίς αποκλεισμούς, για ένα επανιδρυτικό συνέδριο, ανοιχτό σε όλες τις «φυλές» και σε ολόκληρη την κοινωνία του πολιτικού αυτού χώρου.
Εκεί να ανταγωνισθούν οι απόψεις, τα επιχειρήματα και οι προτάσεις τάσεων, κινήσεων, ομάδων και προσώπων. Και να κερδίσει η σύνθεση. Που δεν μπορεί παρά να είναι πλειοψηφική αν όχι παμψηφία. Και που οφείλουν να σεβασθούν όποια ηγετική ομάδα και όποιος αρχηγός αναδειχθούν.
Ένα πράγμα δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν όλες οι πλευρές που ανταγωνίζονται τώρα, αρκετοί με μικροπολιτικές και καρεκλοκένταυρες σκοπιμότητες, μέσα και έξω από το ΠΑΣΟΚ : Να διαλύσουν οριστικά αυτό το κόμμα, τις προοπτικές της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης και τις ελπίδες του κόσμου της, που υπερβαίνει κατά πολύ τους «περιχαρακωμένους».
Όποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν ή δεν θέλουν να σεβασθούν αυτό το μείζον πρόταγμα, απλά να παραμερίσουν ή να τους παραμερίσουν οι άλλοι.