Προκαλεί τουλάχιστον οργή η τραγική ιστορία του συνταξιούχου ναυτικού που έσβησε την Κυριακή στον Ευαγγελισμό. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος είναι δεξιός ή αριστερός, αν είναι υπέρ του κρατισμού ή υπέρ της ελαχιστοποίησης του κράτους. Έχει να κάνει με τη σαπίλα του συστήματος που διαπιστώνεται πολλές φορές με μία τραγική ιστορία, όπως αυτή της συγκεκριμένης οικογένειας.
Δούλευε μια ζωή στα καράβια ο άνθρωπος αυτός, τον έτρωγε η αλμύρα, αλλά πλήρωνε το κράτος για να έχει όταν έρθει η ώρα τη σύνταξη που έπρεπε και την περίθαλψη που θα χρειαζόταν. Τη δημόσια περίθαλψη. Αυτή για την οποία πλήρωνε όταν ήταν εργασιακά ενεργός…
Και όταν ήρθε η ώρα στα 66 χρόνια του και χρειάστηκε να χειρουργηθεί στην καρδιά, πήγε στο δημόσιο νοσοκομείο και αντί να μπει στο χειρουργείο τάχιστα για να σωθεί, βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα χυδαίο εκβιασμό από τον επικεφαλής της καρδιοχειρουργικής κλινικής. Από τον άνθρωπο που κρατούσε στα χέρια του τη ζωή του!
«Ή μου δίνεις 1500 ή σου δίνω εξιτήριο και χειρουργείο δεν έχει» άκουσε ο άτυχος συνταξιούχος να του λέει ο γιατρός του! Και κάπου εκεί η ζωή άρχισε να μετράει αντίστροφα γι’ αυτόν. Αν δεν τα… ακούμπαγε, δεν είχε δικαίωμα να ελπίζει! Και τον έπνιξε το δίκιο, και κατήγγειλε τον επίορκο χειρουργό και επενέβη η αστυνομία και, και, και… πέθανε ο ασθενής!
Ο χρόνος που έχασε, η φόρτιση που υπέστη μπορεί να ήταν μοιραία για την κατάστασή του. Θα το δείξει η ιατροδικαστική γνωμάτευση. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι είχε μία ευκαιρία για να κρατηθεί στη ζωή και του την αποστέρησαν.
Πόσοι και πόσοι ασθενείς δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τον ίδιο εκβιασμό; Από τον ίδιο ή άλλους γιατρούς; Πόσοι και πόσοι δεν δανείστηκαν για να… αγοράσουν το ενδιαφέρον του συστήματος; Την προτεραιότητα στο θάλαμο, στο κρεβάτι της εντατικής, στο χειρουργείο.
Αυτό οικοδόμησαν τα τελευταία πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις που πέρασαν από τον τόπο. Ένα σάπιο σύστημα που αποτελεί θερμοκήπιο εκβιασμών, χυδαιότητας και απανθρωπιάς! Να το χαίρονται και να τους χαιρόμαστε…
ΤΟΥ ΑΚΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ