Άκουσα σήμερα το πρωί, Τέταρτη 9 Ιουλίου, με πολύ ενδιαφέρον, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ να εκφράζει την ανησυχία του για τα κόκκινα δάνεια, που υπάρχουν στις ελληνικές τράπεζες.
Σκέφτηκα πως επιτέλους κατάλαβαν τι έχουν κάνει στην κοινωνία.
Αλλά αμέσως μετά άκουσα τον ίδιο άνθρωπο, με ωμό τρόπο, χωρίς καμία περιστροφή, χωρίς την παραμικρή ανησυχία, να ζητά με αυστηρό τρόπο μαζικές απολύσεις και κατάργηση των απεργιών.
Μαζικές απολύσεις απαιτούν και αμέσως σκέφτηκα το νόμο Κυριάκου Μητσοτάκη, υιού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τον οποίο επιβάλει το 15% των υπαλλήλων δημόσιου τομέα, να αξιολογηθούν -υποχρεωτικά παρακαλώ- κάτω από τη βάση.
Δηλαδή να κριθεί το 15% του προσωπικού ότι είναι ακατάλληλο να εργάζεται και άρα να απολυθεί.
Μαζικές απολύσεις λέγεται σε απλά ελληνικά.
Όμως η σχιζοφρένεια των οικονομολόγων που εμφανίζοντας ως σωτήρες στην Ελλάδα δεν έχει τέλος.
Όταν ζητάς απολύσεις μαζικές σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι από αυτούς που έχουν δάνεια θα σταματήσουν να τα πληρώνουν.
Άρα τι σχιζοφρένεια είναι αυτή; να ανησυχούν για την αύξηση των κόκκινων δανείων όταν απαιτούν και άλλη εξαθλίωση -μαζική μάλιστα- πολιτών.
Τελικά η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως τρελογιατρούς, για να εξετάσουν τους σωτήρες οικονομολόγους του ΔΝΤ, της Τρόικας, της ελληνικής κυβέρνησης.