Να ανεβάσει… στροφές, μέσα στο 2019, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός ρύθμισης οφειλών ελπίζουν οι μικρομεσαίοι, ύστερα και από τις αλλαγές που ψηφίστηκαν, προσφάτως, στο ν. 4469/2017. Με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχουν ενταχθεί στο μηχανισμό 1.260 επιχειρήσεις, ομόρρυθμοι εταίροι, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες, ενώ, μόνο το 2018, έβαλαν λουκέτο 18.632 εταιρίες.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες, προσεχώς, αναμένεται νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα προβλέπει την ένταξη στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και των οφειλών που δημιουργήθηκαν ή βεβαιώθηκαν εντός του 2018 (αντί του 2017 που ισχύει σήμερα). Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θα συζητηθεί, διεξοδικά, με τους εκπροσώπους των θεσμών κατά την επιστροφή τους στην Αθήνα, μέσα στον Ιανουάριο.
Επισημαίνεται πως οι δικαιούχοι του ν. 4469/2017, που έχουν ήδη υποβάλει αίτηση ένταξης σε αυτόν, στην περίπτωση που επιθυμούν να εντάξουν και οφειλές του 2018, θα πρέπει να την ακυρώσουν και να την επανυποβάλουν.
Αξίζει να σημειωθεί πως «και αυτός ο νόμος (όπως και ο νόμος Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά) ήταν προϊόν της κρίσης και κάποια στιγμή θα τεθεί το ζήτημα της λήξης του», όπως επισήμανε ο αρμόδιος Ειδικός Γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ), Φώτης Κουρμούσης, σε άρθρο του στον «Ε.Τ.» της Κυριακής (22/12).
Κατά τα λεγόμενά του, βούληση της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει ένα μόνιμο πλαίσιο ρύθμισης, όπου όλοι οι πολίτες και επιχειρήσεις θα μπορούν να διευθετήσουν όλα τα χρέη τους, τόσο προς το Δημόσιο όσο και προς τις τράπεζες. «Προς το σκοπό αυτό θα αξιοποιήσουμε, μεταξύ άλλων, την επερχόμενη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το πλαίσιο προληπτικής αναδιάρθρωσης, τη δεύτερη ευκαιρία και μέτρα για την αύξηση της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών αναδιάρθρωσης, αφερεγγυότητας και απαλλαγής, η οποία θα ψηφιστεί τον Απρίλιο 2019», σημείωσε ο ίδιος.
Βασική αρχή του παραπάνω μόνιμου πλαισίου θα είναι η ικανότητα αποπληρωμής, με άλλα λόγια ότι καθένας καλείται να πληρώσει μόνο ό,τι περισσεύει, αφού καλύψει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης του νοικοκυριού και τις λειτουργικές δαπάνες της επιχείρησης. Το συγκεκριμένο πλαίσιο θα περιέχει προστατευτικές πρόνοιες για όσους έχουν πραγματική αδυναμία, ενώ θα αποκλείει, με δικλίδες ασφαλείας, τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Το «λίφτινγκ»
Για να… ρολάρει καλύτερα ο νόμος, τέλη του 2018, ψηφίστηκε ένα «πακέτο» αλλαγών (προέκυψαν από την εφαρμογή του ν. 4469/2017). Στις βασικότερες συμπεριλαμβάνονται οι παρακάτω:
1) Παράταση του χρονικού διαστήματος ισχύος του εξωδικαστικού μηχανισμού από 31.12.2018 σε ένα ακόμη έτος (μέχρι 31.12.2019), προκειμένου να επιτρέψει την πρόσβαση σε περισσότερες επιχειρήσεις.
2) Διεύρυνση της δυνατότητας περισσότερων οφειλετών να ρυθμίσουν διμερώς τις οφειλές τους προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής του νόμου και καταλαμβάνει τόσο τους οφειλέτες που έχουν οφειλές προς το δημόσιο τομέα, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 15% επί του συνόλου των οφειλών τους, όσο και οφειλέτες οι οποίοι υπέβαλαν αίτημα για τη συνολική εξωδικαστική διευθέτηση των οφειλών τους, αλλά η διαδικασία διαπραγμάτευσης απέβη άκαρπη, λόγω μη επίτευξης απαρτίας των πιστωτών και συγκεκριμένα λόγω άρνησης συμμετοχής σε αυτόν από πιστωτές του ιδιωτικού τομέα.
3) Αύξηση του ορίου των οφειλών για τις οποίες μπορεί να τηρηθεί απλοποιημένη (δηλαδή αυτοματοποιημένη) διαδικασία ρύθμισης, με τυποποιημένη πρόταση ρύθμισης και τυποποιημένη αξιολόγηση βιωσιμότητας. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η παροχή ρυθμίσεων μέσω του εξωδικαστικού συμβιβασμού προς περισσότερους αιτούντες οφειλέτες και με ταχύτερους ρυθμούς, δηλαδή μια fast track διαδικασία.
Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μπορεί να θεσπισθεί για πρόσωπα των οποίων οι συνολικές προς ρύθμιση οφειλές δεν ξεπερνούν το ποσό των 300.000 ευρώ απλοποιημένη διαδικασία ρύθμισης των οφειλών τους, κατά την οποία η πρόταση ρύθμισης, καθώς και η αξιολόγηση της βιωσιμότητας του οφειλέτη παράγονται με τυποποιημένο τρόπο.
4) Παροχή δυνατότητας στον πιστωτή να εξαιρέσει τις μη επιχειρηματικές οφειλές (π.χ. ύπαρξη στεγαστικού δανείου του επιχειρηματία) που πολλές φορές οδηγούσε τις τράπεζες σε μη συμμετοχή στη διαδικασία, η οποία απέβαινε άκαρπη. Πλέον δίδεται η δυνατότητα στον πιστωτή να εξαιρέσει αυτή τη μη επιχειρηματική οφειλή, εφόσον κρίνει ότι η ρύθμισή της δεν είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του οφειλέτη και να συνεχίσει τη διαδικασία με τις υπόλοιπες επιχειρηματικές οφειλές.
5) Απαγόρευση επιβολής μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης (π.χ. κατασχέσεις και πλειστηριασμοί) από πιστωτές μεσούσης της διαδικασίας του εξωδικαστικού μηχανισμού και ενώ είναι ακόμα σε εκκρεμότητα, εξαιτίας της λήψης αλλεπάλληλων παρατάσεων επί των προθεσμιών του νόμου.
6) Ρητός ορισμός ότι η ποινική δίωξη για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο ή για τα αδικήματα της μη καταβολής ασφαλιστικών εισφορών αναστέλλεται υποχρεωτικά όταν έχει ξεκινήσει η διαδικασία διαπραγμάτευσης. Η ρύθμιση αποσκοπεί στη διασφάλιση ομαλού κλίματος διαπραγμάτευσης, το οποίο θα διακυβευόταν, αν παράλληλα με τη διαδικασία διαπραγμάτευσης εξελισσόταν ποινική διαδικασία εις βάρος του οφειλέτη, αναφορικά με τις προς ρύθμιση οφειλές.
7) Απαλλαγή του οφειλέτη από τυχόν ανατροπές της σύμβασης αναδιάρθρωσης από ιδιώτες πιστωτές και συνακόλουθα τον κίνδυνο αναβίωσης των οφειλών του προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, όταν έχει ικανοποιήσει πλήρως τους πιστωτές αυτούς.
8) Πιστωτές οι απαιτήσεις των οποίων δεν υπερβαίνουν ατομικά για κάθε πιστωτή το ποσό των 500.000 ευρώ (από 2 εκατ. ευρώ) και ποσοστό 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη και δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το ποσό των 5 εκατ. ευρώ (από 20 εκατ. ευρώ) και ποσοστό 15% του συνολικού χρέους του οφειλέτη, δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. Η παραπάνω αλλαγή βρίσκει εφαρμογή σε μεγάλες επιχειρήσεις, όπου ο χαρακτηρισμός ως μικρών πιστωτών ακόμη και αυτών με σημαντικές οφειλές (π.χ. ύψους 1,5 εκατ. ευρώ) είχε ως αποτέλεσμα να μένουν εκτός ρύθμισης και να επηρεάζουν τη βιωσιμότητα της επιχείρησης.
Από το 2017
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός ρύθμισης οφειλών ενεργοποιήθηκε για τις επιχειρήσεις και τους ομόρρυθμους εταίρους στις 3.8.2017 (73 εβδομάδες λειτουργίας), για ελεύθερους επαγγελματίες στις 5.2.2018 (47 εβδομάδες) και για τους αγρότες στις 27.6.2018 (26 εβδομάδες).
Στο πλαίσιο του μηχανισμού, παρέχονται λύσεις ρύθμισης οφειλών προς τις τράπεζες, οι οποίες περιλαμβάνουν επιμηκύνσεις περιόδου αποπληρωμής σε έως 20 έτη, μειώσεις επιτοκίων, πάγωμα τόκων και διαγραφές οφειλών, κυρίως των μη λογιστικοποιημένων τόκων (τα λεγόμενα πανωτόκια). Οσον αφορά στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, προβλέπεται η δυνατότητα επιμήκυνσης αποπληρωμών σε έως 120 δόσεις, διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων κατά 85-95% και επιπρόσθετα ακόμα και βασικής οφειλής, σε περιπτώσεις που αυτό κρίνεται απαραίτητο για την επιβίωση της επιχείρησης.
Βάση για τα παραπάνω αποτελεί η μελέτη βιωσιμότητας, η οποία διασφαλίζει ότι η ελάφρυνση μέρους του χρέους θα καταστήσει εφικτή την εξυπηρέτηση του υπολοίπου. Με τον τρόπο αυτό οι πιστωτές λαμβάνουν λιγότερο από το σύνολο του χρέους, αλλά περισσότερο από ό,τι θα λάμβαναν σε περίπτωση ρευστοποίησης.
«Ετσι, επιτυγχάνεται ένας συμβιβασμός που διασώζει την επιχείρηση, διασφαλίζει την οικονομική ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας, ενώ ταυτόχρονα δεν θίγει τις ελάχιστες απαιτήσεις των πιστωτών, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και το πρόβλημα των “κόκκινων” δανείων», υποστηρίζουν από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ).
ΙΩΑΝΝΑ ΦΕΝΤΟΥΡΗ
eleftherostypos.gr