Πόσο κοντά με στην πραγματικότητα «έπεσαν» βιβλία και ταινίες που περιέγραφαν τον κόσμο του μέλλοντος;
Οι υπολογιστές στο Star Trek έπιαναν ένα ολόκληρο δωμάτιο, αλλά πολλά ήταν τα έργα επιστημονικής φαντασίας που πρόβλεψαν πραγματικά το smartphone!
Εκεί όμως που μπορεί κάποιος να μείνει με το στόμα ανοιχτό είναι στο «Star Maker», το βιβλίο που έγραψε ο Όλαφ Στάπλεντον, το 1937, αλλά περιέχει ιδέες που θα παίρνατε όρκο ότι πρωτοειπώθηκαν πρόσφατα.
Το βιβλίο επικεντρώνεται σε έναν άνθρωπο ο οποίος βρίσκει τον εαυτό του μεταφερόμενο από το σώμα του και σε ένα ταξίδι μέσα στον κόσμο. Καθώς κινείται με αυτόν τον τρόπο και μέσα από το χρόνο και το διάστημα, μαθαίνει την αληθινή ιστορία του σύμπαντος και συναντά βήματα άλλων μορφών ζωής σε διάφορα επίπεδα συνείδησης – μερικοί από τους οποίους έχουν βρει την απόλυτη γαλήνη και ενότητα, άλλους που έχουν αυτοκαταστραφεί.
Με κάθε επίσκεψη σε έναν νέο πολιτισμό, συγχωνεύεται τηλεπαθητικά με ένα από τα όντα μέχρι να γίνει μια συλλογή συνειδητών που ταξιδεύει ελεύθερα μέσα από τον Κόσμο. Αφού μαρτυρεί τη γέννηση και το θάνατο του ίδιου του σύμπαντος, συναντά τον Δημιουργό Αστέρων, τον δημιουργό του σύμπαντος που βλέπει τα δεινά στη δημιουργία του, αλλά δεν αισθάνεται ανάγκη να το διορθώσει, αφού, στη μεγάλη εικόνα, είναι απαραίτητο.
Με μια τόσο βαθιά πλοκή, ίσως να μην προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Όλαφ Στάπλετον δεν ήταν πρωτίστως συγγραφέας μυθιστοριογραφίας. Ήταν καθηγητής φιλοσοφίας και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ. Στην πραγματικότητα, λέγεται ότι απογοητεύτηκε που έμαθε ότι το βιβλίο του ήταν ταξινομημένο ως επιστημονική φαντασία, αφού είχε επιδιώξει να είναι ένα είδος φιλοσοφίας του Κόσμου. Ανεξάρτητα από το είδος του βιβλίου, έχει επιδράσει βαθιά σε μερικά από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά και επιστημονικά μυαλά του κόσμου. Ο θρυλικός συγγραφέας της Αργεντινής Χόρχε Λουίς Μποργκς το χαρακτήρισε «ένα μυθικό μυθιστόρημα» και ο θεωρητικός φυσικός Φρίμαν Ντάισον το ανέφερε σε επιστημονική εργασία.
Είναι σίγουρα ένα βιβλίο μπροστά από το χρόνο του. Παραθέτουμε μερικές μόνο από τις έννοιες που εμπεριέχει, δεκαετίες πριν εμφανιστούν στην κοινή συνείδηση.
Η σφαίρα Ντάισον είναι υποθετική μεγακατασκευή η οποία περικλείει έναν αστέρα και συσσωρεύει την ενέργεια που εκείνος εκπέμπει. Ο Ντάισον εκτίμησε πως η ύπαρξη τέτοιων κατασκευών θα ήταν η λογική συνέπεια των αυξανόμενων αναγκών ενός τεχνολογικού πολιτισμού για ενέργεια και για την αναγκαιότητα διασφάλισης της προς την μακροχρόνια επιβίωση του. Πρότεινε επίσης πως η αναζήτηση για τέτοιου είδους κατασκευές θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη εξελιγμένων και νοήμονων εξωγήινων μορφών ζωής.
Αυτό ήταν το 1960. Το 1937, το Στάπλετον περιελάμβανε αυτό το απόσπασμα στο «Star Maker»:
«Αποφασισμένος να επιδιώξει την περιπέτεια της ζωής και του πνεύματος στη κοσμική, την ευρύτερη από όλες τις σφαίρες, βρισκόταν σε συνεχή τηλεπαθητική επικοινωνία με τους συνανθρώπους και παράλληλα, συνειδητοποιώντας κάθε είδους περίεργες πρακτικές φιλοδοξίες, άρχισε να κάνει χρήση των ενεργειών των αστεριών σε μία κλίμακα που δεν είχε φαντασθεί μέχρι σήμερα, όχι μόνο κάθε ηλιακό σύστημα περιβαλλόταν από μια γάζα ελαφρών παγίδων, η οποία εστίαζε τη διαφυγούσα ηλιακή ενέργεια για έξυπνη χρήση σε ολόκληρο το γαλαξία…»
Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο κομμάτι όπου «ο γαλαξίας ήταν ολόκληρος». Στη σύλληψη του Ντάισον οι πολιτισμοί που χρησιμοποιούν τη σφαίρα μπορούν να εντοπιστούν εύκολα εξαιτίας της αποκαλυπτικής τους εξασθένησης στο ορατό φως, αλλά και σε ακραίες ποσότητες υπέρυθρων μηκών κύματος – γνωστές και ως θερμότητα.
Σήμερα, υπάρχει πλειάδα θεωριών που βασίζονται σε εναλλασσόμενες πραγματικότητες, πολλαπλά σύμπαντα και πολλαπλές διαστάσεις. Η θεωρία των συμβολοσειρών υποδηλώνει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 και πιθανόν περισσότερες διαστάσεις. Η ερμηνεία της κβαντικής φυσικής πολλών κόσμων λέει ότι κάθε γεγονός χωρίζει το σύμπαν σε μια διάσταση όπου σημειώθηκε το συμβάν και άλλο όπου δεν συνέβη. Η ευρέως αποδεκτή αντίληψη του αιώνιου πληθωρισμού λέει ότι το σύμπαν επεκτείνεται σε ένα πολυδύναμο πολλών διαφορετικών συμπάντων, το οποίο μπορεί να παίξει με τους δικούς του νόμους της φυσικής.
Ξέρεις ποιος άλλος σκέφτηκε ότι υπάρχουν εναλλακτικές διαστάσεις; Ο Στάπλετον.
«Στην ωριμότητά του ο Star Maker συνέλαβε πολλές περίεργες μορφές χρόνου, για παράδειγμα, μερικές από τις μεταγενέστερες δημιουργίες σχεδιάστηκαν με δύο ή περισσότερες χρονικές διαστάσεις και οι ζωές των πλασμάτων ήταν χρονικές αλληλουχίες σε μία ή άλλη διάσταση της χρονικής» περιοχής » «ή» όγκος «… Σε ένα απίστευτα περίπλοκο σύμπαν, κάθε φορά που ένα πλάσμα αντιμετώπιζε διάφορες πιθανές πορείες δράσης, τα πήρε όλα, δημιουργώντας έτσι πολλές διακριτές χρονικές διαστάσεις και ξεχωριστές ιστορίες του κόσμου. του κόσμου που υπήρχαν πολλά πλάσματα και ο καθένας βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπος με πολλά πιθανά μαθήματα και οι συνδυασμοί όλων των μαθημάτων τους ήταν αναρίθμητοι, ένα άπειρο διακριτό σύμπαν αποκομμένο από κάθε στιγμή κάθε χρονικής ακολουθίας στον Κόσμο… ».
Στο φανταστικό σύμπαν του Star Trek, υπάρχει μια κατευθυντήρια αρχή της Ομοσπονδίας να μην παρεμβαίνει στη φυσική ανάπτυξη των εξωγήινων πολιτισμών. Αυτό είναι γνωστό ως η πρωταρχική οδηγία. Παρόλο που το Star Trek είναι η μεγαλύτερη αξίωση αυτής της ιδέας, ο Στάπλοντον το σκέφτηκε και αυτό.
«Αρκετοί από αυτούς περιελάμβαναν κόσμους οι οποίοι, όταν οι αρχικοί αραχνοειδείς εξερευνητές τους επισκέφτηκαν τηλεπαθητικά, βρέθηκαν να κατοικούνται από αυτόχθονες φυλές της προ-ουτοπικής τάξης, οι οποίοι αφέθηκαν να επεξεργαστούν το δικό τους πεπρωμένο … Έτσι, ακόμα κι αν ταξίδευαν μεταξύ αυτών των κόσμων σε πυραυλοκίνητα σκάφη και χρησιμοποιώντας τους ορυκτούς πόρους των γειτονικών ακατοίκητων πλανητών, οι έξυπνοι κόσμοι της προ-ουτοπικής τάξης έμειναν αδιευκρίνιστοι, μέχρι που αυτοί οι κόσμοι μπήκαν στην πλήρη ουτοπική φάση και εξερευνούσαν τους γειτονικούς τους πλανήτες επιτρέπονταν να ανακαλύψουν την αλήθεια. »
Το «Star Maker» περιλαμβάνει επίσης θέματα παμψυχισμού, το φαινόμενο της επισκόπησης και άλλες έντονες έννοιες. Όλα αυτά σε ένα βιβλίο μικρότερο από 300 σελίδες που γράφει το μελλον…