Στην εποχή μας, οτιδήποτε κι αν αποφασίσουμε να φάμε περιέχει ένα πλήθος συστατικών που δεν γνωρίζουμε κι έτσι θεωρούμε πως το πιο αγνό τρόφιμο είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, όλα όσα δηλαδή παράγει η φύση. Αγνά και θρεπτικά. Φυσικά δεν θα ισχυριστούμε πως δεν είναι επωφελή για την υγεία μας, ωστόσο εκείνο το «αγνά» τίθεται μάλλον υπό αμφισβήτηση, αφού όπως θα δούμε παρακάτω η πραγματική εικόνα των αγαπημένων φρούτων και λαχανικών απέχει κατά πολύ από τη σημερινή τους. Χρειάστηκαν δεκαετίες ερευνών και παρεμβάσεων για γίνουν τα φρούτα και τα λαχανικά νόστιμα και θελκτικά όπως είναι σήμερα.
Οι αγρότες, οι μηχανικοί τροφίμων και οι παραγωγοί χρησιμοποιούν εδώ και πολύ καιρό την εκλεκτική αναπαραγωγή, τον υβριδισμό και, πιο πρόσφατα, τη γενετική μηχανική για να μετατρέψουν τα φρούτα και τα λαχανικά που τρώμε στις καλύτερες δυνατές καλύτερες εκδόσεις τους. Για να καταλάβετε πώς αυτές οι διαδικασίες διαμόρφωσαν τα τρόφιμα πρέπει πρώτα να καταλάβετε πώς λειτουργούν αυτές οι διαδικασίες.
- Εκλεκτική αναπαραγωγή:Οι άνθρωποι λαμβάνουν σπόρους από τις καλύτερες ποικιλίες φρούτων και λαχανικών και τις καλλιεργούν. Η επανάληψη αυτής της διαδικασίας ξανά και ξανά μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία μιας νέας ποικιλίας.
- Υβριδισμός:Οι άνθρωποι εκτρέφουν δύο ελαφρώς διαφορετικά φυτά μαζί για να δημιουργήσουν ένα υβρίδιο.
- Η γενετική μηχανική είναι η διαδικασία της συναρμολόγησης του DNA ενός φυτού, η οποία στοχεύει άμεσα και αντικαθιστά συγκεκριμένα γονίδια. Πολλές ποικιλίες σύγχρονων μήλων, πατάτας και καλαμποκιού παρήχθησαν μέσω γενετικής τροποποίησης.
Δείτε πως ήταν κάποτε μερικά από τα πιο αγαπημένα φρούτα και λαχανικά και συγκρίνετε τα με την σημερινή τους εικόνα:
Καλαμπόκι
Το καλαμπόκι ήταν βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής, ήδη από την αρχή του 10ου αι. Π.Χ., Αυτή η πρώιμη μορφή καλαμποκιού ήταν ένας σκληρός, μικρός, ξηρός κόκκος με γεύση παρόμοια με την ακατέργαστη πατάτα . Στην πραγματικότητα, το καλαμπόκι του σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό από τον πρόγονό του. Ο σύγχρονος αραβόσιτος εξημερώθηκε πριν από πολλές χιλιετίες και μετατράπηκε σε μακρύτερα σμήνη με πυρήνες από 4000 π.Χ., χάρη στους Μεσοαμερικανούς αγρότες που εξοικονομούσαν έτσι περισσότερους σπόρους.
Ξέρετε με τι βαθμό αποφοίτησε ο Αϊνστάιν;
Καρπούζι
Ο ζωγράφος Giovanni Stanchi τον 17ο αιώνα ζωγράφισε το καρπούζι όπως το βλέπετε. Ένα φρούτο δηλαδή που παραπέμπει στο σημερινό καρπούζι αλλά δεν του μοιάζει και τόσο.
Φυσικά, τα φρούτα μπορούν να επιβιώσουν από μόνα τους στην άγρια φύση διασκορπίζοντας τους σπόρους τους, γι ‘αυτό το αρχικό καρπούζι είχε τόσο πολλούς. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η τάση των αγροτών να φυτεύουν μόνο τους σπόρους από καρπούζια με τις πιο ευνοϊκές ιδιότητες – δηλαδή τους χυμώδεις καρπούς με τους μικρότερους σπόρους – το έχει μετατρέψει σε ένα φρούτο που ποτέ δεν είχε καμία ελπίδα να επιβιώσει μόνο του στη φύση: ένα με λίγους σπόρους, προστατευμένο από λεπτό δέρμα και γεμάτο με τόνους ζάχαρης και νερού για μια ζουμερή κρούστα.
Μπανάνες
Πριν από 10.000 χρόνια, οι μπανάνες περιείχαν τόσους πολλούς σκληρούς σπόρους που ήταν βασικά μη βρώσιμοι, που το ίδιο το φρούτο ήταν δύσκολο να καταναλωθεί. Κάποιες μεταλλαγμένες ποικιλίες με λιγότερους σπόρους άρχισαν να καλλιεργούνται κι έτσι οι μπανάνες όπως τις ξέρουμε πήραν τον δρόμο τους.
Τα 5 «ιταλικά» πιάτα που στην Ιταλία δεν τρώνε ποτέ!
Σήμερα, υπάρχουν περισσότερες από 1.000 ποικιλίες μπανάνας παγκοσμίως, αλλά οι κλασσικές κίτρινες μπανάνες είναι λιγότερο μπανάνες και περισσότερο Cavendish . Η ποικιλία αυτή έγινε δημοφιλής στη δεκαετία του 1950 λόγω της αντίστασής της στην ασθένεια του Παναμά, η οποία αποδεκάτισε πολλές άλλες ποικιλίες.
Ροδάκινα
Οι πρόγονοι των σύγχρονων ροδάκινων προήλθαν στην Κίνα πριν από 6.000 χρόνια. Ξεκίνησαν ως μικρά, φρούτα μεγέθους κερασιού που ήταν σκληρά, ξηρά και λέγεται ότι τρωγόντουσαν όπως οι φακές. Μετά από αυτό, ήταν η γνωστή ιστορία: Οι αγρότες επέλεξαν τα πιο ζουμερά, γευστικά φρούτα για τη φύτευση των επόμενων δέντρων τους, με την πάροδο του χρόνου γέμισαν νερό και απολαυστική ζάχαρη. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 200 διαφορετικές ποικιλίες ροδάκινων, και καλλιεργούνται σε 13 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο.