Έναν «μίνι-εγκέφαλο» δημιούργησαν επιστήμονες χρησιμοποιώντας τα κύτταρα του αβάν-γκαρντ συνθέτη Άλβιν Λούσιερ – και τον αξιοποιούν δημιουργώντας νέα μουσική, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του.
Αυτή η πρωτοποριακή συγχώνευση τέχνης και επιστήμης ονομάστηκε «Revivification» και φιλοξενείται στην Art Gallery of Western Australia στο Περθ έως τις 3 Αυγούστου.
Ο Λούσιερ ήταν ένας Αμερικανός ηχητικός πειραματιστής και συνθέτης που εξερεύνησε τον ρόλο του ανθρώπινου σώματος στη δημιουργία μουσικής. Είναι περισσότερο γνωστός για έργα όπως το «Music For Solo Performer» του 1965, το οποίο χρησιμοποιούσε εγκεφαλικά κύματα για την παραγωγή μουσικής, και το «I Am Sitting In A Room» του 1971, το οποίο κατέγραφε τις φυσικές ιδιότητες του δωματίου στο γινόταν η εκτέλεσή του, αναφέρει το NME.
Το 2018 άρχισε να συνεργάζεται με την ομάδα της Revivification και δύο χρόνια αργότερα, όταν έδινε μάχη με τη νόσο του Πάρκινσον, συναίνεσε να δωρίσει αιμοσφαίρια στο πρότζεκτ. Επιστήμονες στο Χάρβαρντ τα επαναπρογραμμάτισαν σε βλαστικά κύτταρα, τα οποία στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε τρισδιάστατα οργανοειδή που μιμούνται πτυχές του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο Λούσιερ πέθανε το 2021 σε ηλικία 90 ετών.
Τώρα, ο «μίνι-εγκέφαλος» βρίσκεται σε πλήρη επίδειξη, καθώς στεγάζεται μέσα σε μια εγκατάσταση από 20 ορειχάλκινες πλάκες. Ο «μίνι-εγκέφαλος» παράγει σήματα τα οποία στέλνουν παλμούς που χτυπούν τις πλάκες για να δημιουργήσουν «σύνθετες, παρατεταμένες αντηχήσεις που γεμίζουν το χώρο», σύμφωνα με την γκαλερί.
«Μας ενδιαφέρει πολύ να μάθουμε αν το οργανοειδές πρόκειται να αλλάξει ή να μάθει με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο Γκάι Μπεν-Άρι, εκ των συντελεστών του Revivification.
«Όταν είπα στην κόρη του Λούσιερ, Αμάντα, για το πρότζεκτ, γέλασε. “Αυτό είναι τόσο πολύ ο μπαμπάς μου”, σκέφτηκε. “Λίγο πριν πεθάνει κανόνισε να παίζει για πάντα. Απλά δεν μπορεί να φύγει. Πρέπει να συνεχίσει να παίζει”».
Η ομάδα συζήτησε επίσης τους ηθικούς προβληματισμούς που προκύπτουν από το έργο. «Ως εργαζόμενοι στον πολιτισμό, μας ενδιαφέρουν πραγματικά αυτά τα μεγάλα ερωτήματα. Αλλά αυτό το έργο δεν δίνει τις απαντήσεις. Αντίθετα, θέλουμε να προκαλέσουμε συζητήσεις», δήλωσε ο Νέιθαν Τόμσον. «Μπορεί η δημιουργικότητα να υπάρξει έξω από το ανθρώπινο σώμα; Είναι ηθικό να το κάνουμε αυτό;».