Όταν με τη βιομηχανική ανάπτυξη τα κτίρια άρχισαν να γίνονται όλο και ψηλότερα, η χρήση ανελκυστήρων έγινε απαραίτητη.
Οι ανελκυστήρες εκείνη την εποχή ήταν αρκετά αργοί και συχνά οι άνθρωποι που τους χρησιμοποιούσαν εξέφραζαν παράπονα. Οι μηχανικοί της εποχής άρχισαν να σκεφτονται τη λύση στο πρόβλημα. Ένας μηχανικός διατύπωσε την άποψη ότι οι ανελκυστήρες δεν είναι αργοί αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν κάτι για να απασχολούνται στη διαδρομή, τους δημιουργείται η αίσθηση ότι ο χρόνος δεν κυλά. Έτσι προτάθηκε η χρήση καθρεφτών και οι πρώτες δοκιμές έδειξαν ότι τα παράπονα μειώθηκαν αισθητά, ώστε η χρήση τους καθιερώθηκε. Οι άνθρωποι έχουν κάτι να απασχολούνται στη διαδρομή και έτσι ξεπερνούν τον ψυχολογικό σκόπελο της απραξίας.
Ταυτόχρονα λόγοι ασφαλείας επιβάλουν τη χρήση καθρεφτών. Η καθημερινή χρήση του ανελκυστήρα τον έχει ενσωματώσει στην καθημερινότητά μας και πολλές φορές εισερχόμαστε αφηρημένοι. Τι γίνεται όμως αν, για κάποιο λόγο, ο θάλαμος δεν δρίσκεται πίσω από την πόρτα; Υπάρχει κίνδυνος πτώσης στο φρεάτιο. Έτσι η ύπαρξη καθρέφτη μας διευκολύνει να αντιληφθούμε την ύπαρξη του θαλάμου σε αντίθεση με το σκοτεινό φρέαρ.
Επίσης πολλοί άνθρωποι έχουν κλειστοφοβία και ο περιορισμός σε ένα τόσο μικρό χώρο, τους προκαλεί αναστάτωση. Με τη χρήση καθρεφτών ο χώρος “διπλασιάζεται” και απαλύνει το αίσθημα κλειστοφοβίας.