Στα θέματα της γλώσσας, ο καθένας θεωρεί ότι μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει στο νου. Κι αυτό γιατί η γλώσσα δεν αποτελεί μια επιστήμη με νόμους και κανόνες συγκεκριμένους. Η γλώσσα αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου κι αυτή η ρευστότητα της δίνει περιθώρια σε αδαής και μη να λένε τα δικά τους.
Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι τη γλώσσα τη μιλάμε όλοι και τη χειριζόμαστε περίπου με την ίδια επάρκεια (πιο σωστά, έτσι νομίζουμε), άρα είμαστε όλοι εξίσου ειδικοί. Το χειρότερο είναι ότι για τη γλώσσα μπορεί κανείς ανεξέλεγκτα να παραθέσει την πιο απίστευτη βλακεία σαν να ήταν επιστημονικό στοιχείο -και ότι θα το δεχτούν αρκετοί χωρίς να το αμφισβητήσουν.
Στο μάτι του κυκλώνα: Κι όμως η έκφραση είναι ολόσωστη- Δες γιατί
Έχει αναφερθεί σε πολλά δημοσιεύματα (τόσα πολλά που έγινε κτήμα όλων μας ως αλήθεια) πως η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στο βιβλίο Γκίνες ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις, ενώ η αγγλική, που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, έχει μόνο 490.000 λέξεις και φέρεται να έχει δανειστεί από την ελληνική 41.615 λέξεις.
Ήταν ο Σεφέρης, ο Καβάφης και ο Παπαδιαμάντης αγράμματοι; Ποιοι το υποστηρίζουν
Στην πραγματικότητα το Guinness Book of Records, λέει ότι το πιο πλούσιο λεξιλόγιο το έχει η αγγλική γλώσσα, με 490.000 λέξεις συν κάπου 300.000 τεχνικούς όρους, πληροφορία που προκύπτει από παλαιότερη έκδοση και συνεπώς έχουν αυξηθεί από τότε.
Για μια ψήφο έχασε η ελληνική γλώσσα τη θέση της επίσημης γλώσσας των ΗΠΑ;
Καταρχάς, η έννοια “πλούσια” γλώσσα δεν είναι εύκολο να οριστεί. Αν όμως μέτρο του πλούτου νοείται ο αριθμός των λέξεων τότε η αρχαία ελληνική δεν είχε ούτε 5 ούτε 6 εκατομμύρια λέξεις. Ο συνολικός αριθμός των λημμάτων της αρχαίας ελληνικής δεν πρέπει να ξεπερνά τις 150.000 λέξεις, πολύ λιγότερο από την αγγλική.